Melchior Ram volbrengt 100 kilometer bij Limburgs Zwaarste

Afgezien van wat last van het rechter bovenbeen waren er geen klachten en zouden er onderweg complicaties optreden, dan zou er ook nog naar de 80 kilometer geswitcht kunnen worden. Dezelfde dag was er ook de Amstel Gold Race en dus moest de organisatie het parcours wat omleggen en ook begeleiders (vriendin en schoonouders) moesten hun posten wat aanpassen. De start was in Heerlen om 6.00 uur in de ochtend en het was nog fris maar wel rustig weer. Tot de eerste post op 14.3 kilometer was het gemakkelijk lopen, een paar kleine heuveltjes maar er kon wat gepraat worden, zelfs met Ton Peters, een oudgediende in het ultrawereldje. De eerste tussentijd was 1 uur 25, een kwartier voor op schema en de nodige voeding en drank werd al genuttigd, want dat is zeer belangrijk bij zo’n ultraloop.

Bij de tweede post bij Vaals werd het serieus klimmen, de zon kwam erbij en het jasje kon uit. Hier bleek Melchior alweer een kwartier tijdwinst gepakt te hebben. De Vaalserberg werd wandelend genomen om krachten te sparen. Naar beneden ging het weer vlot en zo ging het naar de derde verzorgingspost op 32 kilometer in 3 uur 25. Onderweg trakteerden de schoonouders hem op pannenkoeken en die gingen er wel in. Toen ging het al vlot naar het 50 kilometer-punt en het ging nog prima.
Vervolgens begon er een lange klim vanuit Camerig door het Vijlense Bos en dat moest rustig om hamstringproblemen te voorkomen. Daarna ging het parcours over in glooiende weilanden en was er werkelijk niets meer vlak. Het was genieten van prachtige uitzichten en ondertussen was Melchior al zeven uur aan het lopen. Soms ging het ook wel eens mis en liep hij verkeerd en ja, een klimmetje omhoog kost dan weer wat minuten. Langzaam aan ging het naar een cruciaal punt op 70 kilometer. Hier was een steile klim en het was daar in de zon aardig warm. Voor de twijfelaars was er de mogelijkheid om af te buigen voor de 80 kilometer, maar Melchiors benen voelden nog redelijk aan en hij lag nog voor op zijn snelste tijdschema. Het was nog ongeveer drie uur lopen en Melchior had het gevoel dat hij nog wel 40 kilometer kon lopen.
Er kwam weer het nodige klimwerk en opkomende kramp dwong Melchior tot een tijdje wandelen. Ook werd het weer kouder en er werden wat kleren aangetrokken om warmer te worden. Je moet met zo’n ultraloop op alle omstandigheden voorbereid zijn. Voor het 96 kilometer-punt lag Melchior nog een kwartier voor op zijn schema van 13 uur en schoonvader Jan Kooistra liep de laatste kilometers met hem op. En toen waren er de laatste meters om te finishen in 12.38.47. Een prachtige prestatie van Melchior en iets om trots op te zijn.