Weer een elfstedentocht en weer in de HC

Terug naar 1996. In dat jaar was er geen officiële Elfstedentocht, maar Bas Brommet reed de tocht met drie vrienden op vrijdag 9 februari. Rond zes uur startten ze in Leeuwarden en ze kwamen rond half vier door Harlingen, waar fotograaf Dick Manshande het viertal op de foto zette. In de Harlinger Courant van dinsdag 13 februari 1996 doen ze hun verhaal. Ze hadden een landkaart en een lijstje met de Friese elf steden, ook in het Fries geschreven. Het overlevingspakket bestond uit Marsen en Bounty’s, die overigens bevroren waren. Rond tien uur in de avond meldde het kwartet zich aan de finish op de Bonkevaart, waarna ze crashten in een hotel te Leeuwarden.

Ongeveer een jaar later op vrijdag 10 januari 1997, stond het viertal weer in de HC. Ze ontmoetten toen, beter voorbereid qua kleding en voedsel, fotograaf Dick Manshande in Bartlehiem. En nu, vijftien jaar later, staan ze weer in de Harlinger Courant. Want afgelopen zaterdag schaatste Bas Brommet wederom de Elfstedentocht, met zeven vrienden. Zijn vrouw Simone en hun drie kinderen wachtten de schaatsploeg op voor Trebol. Met een gasbrander op een campingtafeltje verwarmde het koek en zopi-team een pan snert. Even later zette HC-fotograaf Ubbo Posthuma het gezelschap op de foto.

Ze waren om zeven uur uit Leeuwarden vetrokken en hebben met acht man de tocht volbracht. Ze begonnen in het donker, met dertien graden onder nul op ongelooflijk mooi ijs, vertelt Brommet. Na Sneek kwam de zon op. “Zo ongelooflijk mooi; de maan in de lucht en de horizon kleurde oranje-roze.”
Bij Balk kregen de schaatsers te maken met heel slecht ijs. En rond Harlingen moesten ze redelijk veel klunen. Na Harlingen is de mobiele koek en zopi-stand naar Barthlehiem vertrokken. Ook daar slecht ijs, blikt Brommet terug. “Ik was toen redelijk kapot, maar er waren veel mensen, het was echt een feest.” Van Dokkum naar Leeuwarden was het ijs weer uitstekend. Het laatste stuk hebben de acht schaatsers in het donker afgelegd, met een hoofdlampje op. Rond acht uur ’s avonds kwamen ze over de finish op de Bonkevaart. “Een heel warm welkom met echt honderden mensen aan de kant om de schaatsers te feliciteren. Deze editie was echt heel bijzonder. Ik zit nog met een grote glimlach.”