Waar zijn die ouwe seunen gebleven (Deel 2)

“Op het plein konden we heerlijk spelen”, zegt Cor Drost met een duidelijk Amerikaans accent. Niet verwonderlijk aangezien hij al meer dan veertig jaar in Amerika woont. Hij speelde veel met zijn boezemvriend Bernard van der Werf, die in de Gardenierstraat woonde. Het gezin Drost bestond uit zeven kinderen, vier jongens en drie meisjes waarvan Cor de middelste was. Alleen broer Johan is Harlingen trouw gebleven, de anderen zwierven uit.

Cor ging naar de kleuterschool in de Hofstraat om daarna naar de Jongensschool (thans Sint Michaëlschool) op de Schritsen te gaan. En zoals een goed katholiek betaamd werd Cor misdienaar en voelde hij er wel iets voor om priester te worden. Na de 5e klas lagere school ging hij naar het seminarie in Katwijk aan de Rijn en volgde daar vijf jaar het gymnasium. Na het behalen van zijn diploma ging Cor naar het Limburgse Weert om verder te studeren.

Een hersenschudding deed hem enkele weken op bed belanden. Zo had hij de tijd om goed na te denken over zijn te volgen levensloop. Was het, gezien zijn interesse in techniek, wel een verstandige keuze om priester te worden, vroeg hij zich af. Uiteindelijk besloot hij om het roer om te gooien en te kiezen voor de Technische Universiteit in Eindhoven. Het toeval wilde dat zijn oudste zus Ursula en broer Rienk ook in Eindhoven woonden. Zij hadden een baan bij Pisa, een gerenommeerd bedrijf in het maken van uniformen, tot op heden de enige in Nederland.

Lees het complete verhaal in de HC van vrijdag 21 september.