Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Donderdag 21-05
14.45 uur. Moe belde net. Tante Tonia is er niet meer. Wist dat het zou gebeuren maar hoopte toch nog altijd op een wonder. Dag lieve, leuke, grappige en bruisende tante. Je was als roze champagne. God, wat zullen we je missen.

Vrijdag 22-05
Werd wakker en dacht direct aan tante. Dacht aan alle leuke momenten. Aan het rokje dat ze ooit voor me maakte toen ik 10 was. Aan de verjaardagen. Aan haar enorme steun en liefde toen mijn broertje zo ziek was. Wat heb je ons erdoorheen gesleurd toen tante. Ik hoop dat je het goed hebt daarboven. Geef mijn broer een kus van me. En oma en opa natuurlijk ook.

Zaterdag 23-05
’s Avonds even naar de verjaardag van vriendin M. Haar oom had net een colonscopie achter de rug. ‘Dat was geen pretje hoor’, vertelde hij. ‘Nu weet ik hoe poppenkastpoppen zich moeten voelen. Arme Jan Klaassen en Katrijn.’

Zondag 24-05
Leg net de telefoon neer, nichtje P. belde. ‘Wat denk je’, zegt ze. ‘Meld ik me laatst ziek, de dag voor Hemelvaart. Kom ik daarna op mijn werk en hoor van ZES verschillende collega’s dat Karel over de afdeling blèrde dat ‘hij wel wist dat ik me ziek zou melden’. Omdat ‘ik dat altijd doe als er een vrije feestdag op volgt’.’
‘Lieve schat, dit soort mensen heb je overal,’ troostte ik nichtje. ‘Karel is een beetje sneu, meer niet.’
Nichtje liet het even bezinken. ‘Je hebt gelijk’, besloot ze. Ze klonk opgelucht.

Maandag 25-05
16.30 uur. Hoorde net collega V. met een klant aan de telefoon: ‘Een fax? U wilt ons een fax sturen?’ Collega V. viel even stil. Toen hervatte ze het gesprek: ‘Maar waarom wilt u ons in hemelsnaam een fax sturen? Is het een belangrijk document uit 1985?’ Heerlijk.

Dinsdag 26-05
Met vriendin L. op terrasje bij Wally. ‘Weer een reorganisatie bij mij op het werk’, gromde ze. ‘En dan krijgen we te horen dat we ‘out of the box’ moeten denken. En uit onze ‘comfortzone’ moeten treden. Nou, als je iets niét moet doen dan is het wel uit je comfortzone treden. Die achterlijke managers met hun afgrijselijke gebral - het enige waar zij mee bezig zijn is hun zakken vullen om hun eigen comfortzone te creëren.’ Nam toch maar een warme chocolademelk met slagroom. Was het niet van plan maar na deze narigheid moest ik wel.

Woensdag 27-05
Net thuis, was in de Action. Stond bij de pennen, hoorde jongen en meisje van een jaar of 15 samen praten. ‘Hoe oud denk je dat onze juf is?’ vroeg de jongen.
‘Hmm. Een jaar of 50?’ antwoordde meisje.
Jongen zweeg. Daarna zei hij: ‘Het lijkt me vreselijk om al zo oud te zijn (!!) en dan nog make-up te dragen.’
‘Dat hoef jij ook niet te doen sukkel’, wou ik snauwen. Hield me in, leek me toch niet zo verstandig.