Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 01-05
Naar Kno-arts in verband met piep in oor. Moet er mee leren leven, is niets aan te doen. Is dit mijn straf omdat ik altijd luisterde naar ‘Child in Time’ van Deep Purple? En soms nog met koptelefoon op ook? Wat een ellende.

Zaterdag 02-05
Fiscus moet naam bekend maken van man die honderden zwartspaarders verraadde. ‘Heel goed’, fulmineerde ik. ‘Het is walgelijk, dit soort verraders.’
Vriendin M. keek me misprijzend aan. ‘Dat zwartsparen is een criminele activiteit hoor, ik weet niet of je het weet. Als wij zien dat iemand aan de overkant wil inbreken dan bellen we toch ook de politie? Het zou toch belachelijk zijn als de inbreker vervolgens wil weten wie gebeld heeft?’
‘Dat kun je niet met elkaar vergelijken’, vond ik. ‘Als er één instantie crimineel gedrag vertoont dan is het de fiscus wel.’
‘Jij bent altijd zo tegendraads’, zuchtte M. ‘Het is af en toe best vermoeiend’.

Zondag 03-05
Ex-collega T. belde. Ik zei tegen mijn man: ‘Ik moet vanavond naar yoga, zorg jij voor het eten? Aardappeltjes en vlees zijn klaar, je moet alleen de doperwten opwarmen in de magnetron.’ Kom ik thuis, kijk ik in die magnetron. Een ravage. Overal zaten doperwten tegenaan geplakt. En hij zat weer op zolder met zijn nieuwe computerspel. Ik hoorde hem de hele tijd roepen: Mayday, Mayday. Dat kan-ie wel. Maar doperwtjes opwarmen…’

Maandag 04-05
‘Wat ontroerend mooi’, snifte vriendin M. nadat we naar de kranslegging op tv hadden gekeken. ‘Dit zijn de mensen die ons land opgebouwd hebben. Dit is de generatie die gevochten heeft voor Nederland. Aan deze mensen hebben we alles te danken.’
‘Ja’, smaalde man van M. ‘En dit is de generatie die Rutte en consorten nu kapot pesten. Dit is de generatie die tot op het bot gesard en getreiterd wordt. Dit is de generatie die zich nu vertwijfeld achter de oren krabt en bij zichzelf denkt: ‘Meneer Rutte, waar hebben we dit aan te danken?’
‘Hij wordt steeds fanatieker’, fluisterde M. ‘Zou hij nu al een midlifecrisis hebben?’

Dinsdag 05-05
Naar de Westerzeedijk i.v.m. de Victory Tour. Was heel indrukwekkend. Raakte daarna in gesprek met echtpaar. ‘Twintig jaar geleden woonde ik in Parijs’, zei vrouw tegen me. ‘Het enige dat we deden was de hele dag over de hekjes springen bij de stations, het was een nationale sport. En nu lopen ze hier te janken dat de poortjes hoger moeten. Alsof ze dat niet wisten. Ha! Zo hou je de economie dus gaande.’
‘We worden constant in de maling genomen’, bromde haar echtgenoot. Begon te regenen, ging naar huis.

Woensdag 06-05
‘Apart hè, van die jongen die ze gaan vervolgen omdat hij iets onaardigs over de koning riep?’ zei ik tegen collega E. ‘Als hij hetzelfde tegen mij of jou geroepen had was er niets aan de hand maar nu is het een drama.’
E. haalde haar schouders op. ‘Elk volk wil iets te aanbidden hebben. In sommige landen aanbidden ze een koe. In andere landen een kat of een varken. Hier is het een koning. Als het volk maar gelukkig is moet je maar denken.’
Had het zo nog niet bekeken. Vond het bijzonder verhelderend. Begrijp er nu veel meer van, is altijd prettig.