Column Dat treft - Grapje

Het is net zo gezellig. Mijn instructeur is groot fan van René van der Gijp en Johan Derksen. Toch kunnen we het goed met elkaar vinden. Hij moet inmiddels zo’n honderd keer hebben gedacht dat ik kamp met een intellectuele uitdaging, maar dat hardop uitspreken zal hij nooit doen. “Dit is een grapje, hè?” vraagt hij steevast wanneer ik iets uitspook wat tegen alle verkeersregels indruist. “Ja”, zeg ik dan. “Dit is een grapje.” En daar kom ik mee weg. “Dit is een grapje, hè?” De rijlesman stelde de vraag al tijdens les twee. We keuvelden over voetbal, die dag. Daar vond ik vast niks aan. Toen ik vertelde dat ik als tienjarige eens werd gescout door de KNVB tijdens een schoolvoetbaltoernooi, plaste hij in z’n broek. “Dit verzin je, dit is een grap!”, riep hij met zijn hoofd op het dashboard. “Misschien word je binnenkort ook ontdekt door het CBR.” Mijn instructeur mompelde iets over mensen met notitieblokjes achter bomen. Iets over mensen in hesjes met ‘CBR’ op hun rug, die mijn rijtalent meteen zouden opmerken. Een grapje natuurlijk. Maar goed, dat hele KNVB-verhaal was immers ook lariekoek, dat wist hij zeker. Nou moe. Wás ik eens serieus, kregen we dit. De volgende rijles nam ik mijn voetbal mee. “Joh, ik geloof je zo ook wel”, sputterde de instructeur tegen. “Kom, we gaan rijden. Wat moet iedereen wel niet van ons denken.”
Tevergeefs. Hier kwam hij niet mee weg. En dus voetbalden wij. Op het station in Harlingen. Het was al donker en de bal rolde een keer of dertig onder de lesauto, maar het was het allemaal waard. Ik werd geloofd. Ik had geen geintje gemaakt dit keer. De kans bestaat dat ik deze week slaag voor mijn rijbewijs. Ongelooflijk. Als ik slaag wil ik graag een meet & greet met René van der Gijp.
“Dit is een grapje, hè?” “Ja.”
Tamara

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.