Parkinson: de gebruiksaanwijzing, door Marten Blom

DBS. Dus niet de Dirk Scheringa Bank (DSB), maar Deep Brain Stimulation (DBS). Voor mij klinkt het nog het meest als een James Cameron-film of een elektronische band uit Oost-Duitsland. 

Maar we hebben het hier over een échte hersenoperatie. Er was een punt bereikt waarop medicatie zijn doel voorbij schoot. Overbeweeglijkheid en chaotisch praten, alsmaar vermoeid zijn. De bandbreedte, het gebied waarbinnen de medicatie nog effect had, slonk totdat het puur een dunne streep aan de horizon was. Als het bovenstaande geen duidelijk beeld geeft: Mijn lichaam reageerde óf te heftig óf te passief op medicijnen. Dat wil nog niet zeggen dat ik schokkend of schuddend over straat moest, maar iedereen die me in die periode meemaakte moet het er wel over eens zijn geweest dat het knap vermoeiend was om mij te zijn. Ik herinner het me als een reeks fragmenten en zo zal ik het ook maar opschrijven. 

Ik ben met mijn vrouw en zoon in het UMCG. Die twee hebben iets interessants gezien om zich mee bezig te houden, terwijl ik een peroperatieve scan moet ondergaan. Ik moet met een lange man mee, die óf vanwege covid, óf vanwege chirurgische hygiëne, ingepakt is als een Saksische leverworst. Ik moet me uitkleden in een piepklein hokje tot ik alleen nog mijn onderbroek aan heb. Daarna wacht ik een tijdje. Zijn ze me vergeten? Ik probeer de deurklink. Niks. Ik klop op de deur. Niks. Nog eens. Nu klinkt er een stem door de deur. ‘Wat is er?’ ‘Ehh..,’brabbel ik. ‘Ik dacht: misschien bent u me vergeten.’ ‘Nee hoor,’ zegt de stem weer. ‘Maar er ligt nog iemand anders in de scan. En met zijn tweeën wordt het zo krap, ziet u?’ Groninger humor. Als ik dan wél aan de beurt ben, wordt me gevraagd welke muziek ik bij het scannen wil horen. De Simple Minds, zeg ik. Als ik de buis inglij, klinkt er al gauw ‘Don’t you forget about me’ door de speakers. Hum, denk ik, niet hun beste nummer. Maar er komt straks wel een betere voorbij. ‘Don’t, don’t, don’t you, forget about me’, klinkt er opnieuw door de witte buis. De live-versie. Daarna de remix. Oké, denk ik. I definitely won’t forget about you.

Maanden later. Ik lig in een ziekenhuisbed. Een stukje verder ligt mijn kamergenoot. We hebben het over DBS. Ik krijg de volgende ochtend een DBS-operatie. Mijn buurman heeft er al een. Hij krijgt morgen een nieuwe batterij. Er komt een beeld bij me op van een Duracell-konijn. De volgende ochtend wordt hij de gang opgerold, klaar voor de slagerij. Niet veel later is het mijn beurt. Een blozend, vriendelijk lachend gezicht kijkt op mij neer terwijl ik zo plat op mijn rug lig. Het is de neurochirurg. Hij stelt werkelijk iedereen aan me voor. Assistenten. Anesthesist. De man van de technische dienst. Nog meer assistentes. Ze glimlachen allemaal zo hartelijk en ik ook en ik denk: wáár is het feestje? Híer is het feestje! De anesthesist schuift een rubberen geval over mijn gezicht. Van die hele ploeg heb ik alleen de neurochirurg nog teruggezien.

Het volgende stuk weet ik van mijn vrouw. Zelf weet ik er niks meer van. Ik lig in een ziekenhuisbed als een kipfilet op de snijplank. Mijn vrouw sjort net zo lang aan mijn passieve lijf totdat ik min of meer recht in bed lig. Er wordt eten gebracht en mijn vrouw houdt degene die dat doet even tegen, totdat zij of hij één van de bladen naast het bed zo instelt dat ik bij mijn eten kan. Het wordt voeren. Ik blijk een enorme honger te hebben. Ik zie er niet uit. Tussen geknipte en geschoren stukken schedel zijn enorme japen in mijn hoofd gehecht. Bloed uit de wonden is in grote korsten opgedroogd. Mijn vrouw vraagt zich af hoe dat ooit weer goed moet komen.

Ik word wakker in een donkere en veel te warme kamer. Mijn mond is kurkdroog. Ik ga weer knock-out.

Weer word ik wakker in die warme kamer. Ik zie ramen naast mijn bed, maar ik kan er niet door kijken, want het is donker buiten, en binnen is er licht, waardoor alles weerkaatst wordt. Ik krijg de indruk dat mijn kamer grenst aan een kleine binnenplaats. Wat was er hiervoor? Er was iets met een bibliotheek en een erg gevaarlijke vrouw, die geen vrouw was…

Wordt vervolgd.