Het stukje van de wereld - Les 3 Tilleuls
In ‘Het Stukje Van De Wereld’ ga ik op zoek naar lokaal nieuws vanuit stukjes van de wereld waar we niet zo vaak iets van horen. Ook persoonlijke ervaringen van Nederlanders over de grens komen aan bod. Deze week een interview met Pascal Polin, eigenaar van B&B ‘Les 3 Tilleuls’.
Door Marten Blom
M: Pascal, we zijn hier in jullie Bed and Breakfast. Dat doe je nu, maar ik begrijp dat je een vrachtwagenchauffeur bent geweest. Wil je daar wat over vertellen?
P: Toen mijn vrouw en ik elkaar voor het eerst leerden kennen, waren we achttien. Nu zijn we 53 en we hebben vijf kinderen. Mijn vrouw had vroeger een bakkerij. Ik was truckchauffeur en daar stopte ik na twintig jaar mee. Tijdens een vakantie kwam de vraag bij ons op wat we in de toekomst zouden kunnen doen. Want vijftien jaar geleden hebben we dit huis gekocht en toen een jaar of zeven, acht geleden de kinderen het huis uitgingen, werd het huis te groot voor ons alleen. Ik kwam met het idee om een B&B te beginnen. En dat doen we nu alweer zo’n vijf jaar. We wilden dat graag op onze manier doen. Op een natuurlijke manier. Je ziet ons zoals we zijn. We streven er naar dat er geen verschil is tussen betalende gasten en vrienden die bij ons verblijven. Dat proberen we. Natuurlijk is dat niet altijd met iedereen mogelijk, maar daar doen we wel ons best voor.
M: What you see is what you get.
P: Ja. Wat wil je nog meer?
Ik vraag aan Pascal waarom zijn haar zo lang is. Is hij een liefhebber van symfonische rock, zoals de band ‘Yes’, vraag ik hem. Meer AC/DC zegt hij.
P:Elk jaar is er een driedaags festival in een klein plaatsje hier vlakbij: Retro C Trop in Tilloloy. Dit jaar komen ZZtop, de Scorpions en Sting naar het kasteel.
M: Ik heb een paar platen van een Franse hardrock band, Trust.
P: Trust! Bernie. Ja, ze komen hier, dit jaar in juni.
M: Okay! Ze zijn goede vrienden met AC/DC, toch?
P: Ik hou daar in het bijzonder van.
M: Ik heb twee platen van ze. Een plaat met onder andere het nummer ‘antisocial’ ( ik spreek het woord op z’n Engels uit. Pascal kijkt me zonder herkenning aan.) De plaat heet ‘Repression’.
P: Repression. Antisocial, yes.( Pascal spreekt de titels heel wat Franser uit en de herkenning spreekt nu duidelijk uit zijn blik.)
M: Exactement, haha. Speel je ook een instrument?
P: Nee, ik heb geprobeerd gitaar te spelen, maar nah..,
M: Voor mij geldt hetzelfde.Hahaha.
Het gesprek komt op de jaren dat Pascal vrachtwagenchauffeur was. Portugal, Spanje, Italië, Nederland ( ken je Bennekom, vraagt hij ), Zweden en Engeland, overal in Europa is hij wel eens geweest.
M:Wat vervoerde je zoal?
P:Veel dingen. Van Scandinavië naar Spanje: Robots.
M: Robots?
P: Robots. Of A.B.B.Robots.
M: Wat is dat?
P: Het is een robot, ehm, gaat Brrrmmm, Brrr, ja?
M: Okay, hahaha, voor fabrieken?
P: Ja. En staal. Vloerbedekking. Batterijen. Alles wat je in een truck kan doen, deden we er in. Ik hou ervan om in Scandinavië in de sneeuw te rijden. Geen snelwegen. Kleine wegen zijn beter. Kleine wegen met sneeuw zijn beter. Kleine wegen waar al lang sneeuw of ijs ligt, zijn nog beter.
M: Waarom?
P: Omdat snelwegen te makkelijk zijn. Alleen met ervaring kan je op kleine, besneeuwde wegen rijden. Daar hou ik van. Of als het heel erg heet is. Of heel erg koud.
Pascal en Annie Polin zijn de eigenaars van ‘Les 3 Tilleuls’ in Roye, nabij de A1 ten noorden van Parijs. Wij hebben er twee nachten doorgebracht en voelden ons echt in de watten gelegd. https://www.facebook.com/Chambres-Dh%C3%B4tes-Les-3-Tilleuls-180720225451735/
