HET STUKJE VAN DE WERELD door Marten Blom
In ‘Het Stukje Van De Wereld’ ga ik op zoek naar lokaal nieuws vanuit stukjes van de wereld waar we niet zo vaak iets van horen of gebeurtenissen waar we niet zo vaak wat over horen omdat ze het wereldnieuws niet halen. Ook persoonlijke ervaringen van Nederlanders over de grens komen aan bod.
Gisteren heb ik dit bedacht en vandaag moet het eerste stukje uit deze nieuwe reeks binnen zijn. Gelukkig heb ik meteen al twee Nederlanders overzee gevonden die graag mee willen werken. De eerste wist ik te bereiken via messenger. Het gaat om iemand die een relatie kreeg met een dame ergens in Afrika en aan de foto’s op Facebook te zien zit hij daar nu zelf ook. Ik stuur hem het volgende bericht: ‘Hoi kerel, voor mijn column in de krant wil ik een stukje schrijven over actueel nieuws in het buitenland. Kan jij me iets toesturen wat alleen bij jou in de buurt bekend is, maar wel interessant is? Ik moet je bekennen dat ik niet eens weet waar je nu precies zit.’
‘Ik zit in Leeuwarden :-) Maar kan wel even vragen aan bekende wat er nu speelt. Zal dat wel doen na mijn stage tho’
Maar een uurtje later rolde er al wat binnen. Mijn vriend uit Leeuwarden had contact opgenomen met zijn lief in Kenia en zij stuurde meteen wat links met verhalen over Kenia. Dus daar beginnen we gewoon mee.
Over wandelstokken, suiker en corruptie in Kenia
Uit een heel pakket van nieuwsberichten uit diverse lokale, maar ook internationale kranten leer ik al gauw dat Kenia als één van de meest corrupte landen ter wereld beschouwd wordt. Ook begrijp ik dat er zelfs sprake is van een zekere traditie op dit gebied. Zo wordt er beschreven hoe de stichter van de huidige regeringsvorm, Mzee Jomo Kenyatta, een brief gestuurd had naar een agrarische coöperatie, waarin hij eiste dat zijn eigen persoonlijke schulden bij dat bedrijf zouden worden kwijtgescholden en dat die schuld in plaats daarvan verdeeld zou worden over de bij de coöperatie aangesloten boeren in het land. Ook kwam er een moment waarop de ministerraad met aanmerkelijk minder genoegen uitkeek naar de after lunch vergaderingen. Dat verminderde genoegen manifesteerde zich voor het eerst nadat een afgevaardigde van de zuivelcoöperatie het aangedurfd had om kritiek te leveren op de aanpak van president Kenyatta senior.
Laatstgenoemde president reageerde namelijk door de betreffende afgevaardigde botweg op het hoofd te slaan met een ‘cane’. Wikipedia weet mij te vertellen dat een cane een lange, dunne stok is, ook wel een wandelstok. Wat het ook was, het moet hard aangekomen zijn. Twee andere presidenten volgden Kenyatta senior op en heden ten dage is aan zijn zoon, Uhuru Kenyatta, de schone taak toebedeeld om schoon schip te maken en Kenia te zuiveren van alle corruptie waarin zijn voorgangers zich gewenteld hebben. Hoewel er melding wordt gemaakt van hoop op verbetering, lees ik meer over kritiek op Kenyatta omdat hij bij lange na niet ver genoeg zou gaan in de bestrijding van corruptie.
Ik lees ook over een vrij recent schandaal waar het om al dan niet vervuilde suiker draait. Het zou aanvankelijk volgens de regering gaan om grote hoeveelheden suiker die overal in het land worden verkocht en waarin gevaarlijk grote componenten kwik en koper zouden zijn aangetroffen. Levensgevaarlijk, vooral voor jonge kinderen, dus volgt er een overheidsonderzoek. Nadat dit betreffende onderzoeksteam aangeeft dat de paniek om de suiker ongegrond is, laat een meerdere in rang, namelijk de baas van het onderzoeksbureau, weten dat de suiker wel degelijk vervuild is met niet alleen kwik en koper, maar ook lood en dat in gevaarlijk grote hoeveelheden. Prompt wordt deze directeur gearresteerd en vervolgens zwijgt de overheid in alle talen naar de internationale pers. Zo te lezen heeft president Kenyatta nog een hoop werk voor de boeg. Volgende keer een ander verhaal uit een ander stukje van de wereld.
