Harlinger huiswerk voor de NAM

Dit zogenoemde ‘Omgevingsproces Ternaard’ klopte onlangs aan bij de Stichting Bescherming Historisch Harlingen (SBHH), vanwege de Samenwerkingsovereenkomst die 18 maart werd ondertekend door Frisia Zout, de gemeente Harlingen, de provincie Fryslân en de stichting die namens de vereniging Oud Harlingen het zoutdossier behartigt. Hoe konden in Harlingen zo snel afspraken worden gemaakt over de veiligheid bij de beoogde delfstoffenwinning? En zou Ternaard daar van kunnen leren?

Natuurlijk zijn er allerlei verschillen tussen zout- en gaswinning, hield voorzitter Jarig Langhout van de SBHH zijn gehoor voor, maar het proces om tot oplossingen te komen zou grotendeels hetzelfde kunnen zijn. Als bewoners moet je wel open staan voor een dialoog. En als mijnbouwer moet je oog willen hebben voor de zorgen van inwoners over hun eigen veiligheid en die van hun huizen.

Frisia Zout is de inwoners van Harlingen tegemoet gekomen door ze concrete zekerheden te bieden, lichtte Langhout toe. “Maar de NAM doet dat onvoldoende, ook vanavond. Geruststellende woorden als ‘We weten wat we doen’ en ‘U kunt ons echt vertrouwen’ volstaan niet om zorgen bij bewoners weg te nemen.” NAM-directeur Johan Atema, die met een vijftal medewerkers naar de Friese kust was afgereisd, stak het in zijn zak. En de Haagse vertegenwoordigers van het ministerie van Economische Zaken namen kennis van de complimenten die de Harlinger stichting vanuit de zaal kreeg. “Maar ook wij zijn er nog niet”, maakte Langhout duidelijk. “Wij gaan samen met Frisia Zout de Pilot Harlingen uitbouwen om onze inwoners nog verdere zekerheden te bieden. Hopelijk kan uiteindelijk ook Ternaard van onze zoektocht profiteren.”