Groeten vanuit Ho Chi Minh City/Saigon
Ruim een maand geleden schreef ik een stuk over het leven in Vietnam tijdens de Corona/Covid-19 uitbraak. Op dat moment was er in Europa nog niet veel aan de hand. Het is dan ook heel gek om van zo ver weg mee te maken wat er in Europa en Nederland gebeurt. Tijd voor een update.
Door Jan van der Mei
Op dit moment is het in Vietnam ook allesbehalve rustig. Vietnamese luchtvaartmaatschappijen vliegen niet meer naar besmette gebieden en dat zijn er inmiddels heel wat. Andere vluchten worden steeds spaarzamer. Als toerist kom je het land nu ook niet zo snel meer binnen, een visum wordt niet meer verstrekt namelijk. Deze maatregelen gelden tot halverwege april.
Ook op het gebied van besmettingen gaat het de laatste tijd wat minder goed. Vietnamezen die vanuit het buitenland terugkeren naar familie blijken bijvoorbeeld het virus bij zich te hebben. Maar ook de toeristen die al een visum hadden en op het vliegveld aankomen eindigen in quarantaine. Hierdoor kantelt het beeld van de buitenlander langzaam van positief naar negatief. In sommige gebieden weren ze toeristen uit horecagelegenheden (nog niet alles is gesloten) of worden ze hotels uitgezet. Extreme voorbeelden, maar het komt enkel voor en de regering heeft opgeroepen daar mee te stoppen. Maar het geeft wel aan waar de angst zit bij de mensen hier.
Argwanend
Ik woon in Ho Chi Minh City en zorg ervoor dat ik niet te veel buiten ben, netjes afstand houd van mensen als ik een luchtje ga scheppen, gebruik netjes een mondkapje, ik was mijn handen om de haverklap en zorg dat ik niet in een grote groep mensen terecht kom. Door de visa-restricties zijn er weinig toeristen en de doorgaans drukke toeristenplekken zijn dan ook aardig uitgestorven. Dat ik online lesgeef scheelt natuurlijk ook, daardoor ben ik minder onder de mensen en op pad. Iets wat ik wel mis.
Verder merk ook ik dat er anders naar mij gekeken wordt. Eerst waren er geregeld spontane gesprekken met Vietnamezen om hun Engels te oefenen, nu blijven ze toch wat uit de buurt en kijken ze me argwanend aan. Begrijpelijk, iedereen krijgt via sociale media mee hoe het virus zich verspreidt.
Dan is er ook nog, mijn visum. Nu was mijn business visum net aangevraagd voordat de restricties van kracht gingen, helaas is deze toch afgewezen. Dat kan in april dus weer veranderen, maar ze zijn hier niet zo van de halve maatregelen. Als het virus zich blijft verspreiden dan is de kans groot dat ze het land steeds verder dichtgooien.
Bezorgkosten
Een andere optie was om een andere baan te vinden. Maar dat heeft met al deze restricties ook weinig zin. Plus, dat idee hebben anderen natuurlijk ook, waardoor we met een grote groep in een klein vijvertje aan het vissen zijn.
Pluspuntje is dat er qua hamstergedrag nog niet zoveel gebeurt hier. Goede mondkapjes vinden kan wel een probleem zijn, maar voor de rest is er nog geen run op de supermarkten hier. Toiletrollen, handgel en al het overige is hier goed te krijgen.
Je eten thuis laten bezorgen is hier net zo normaal als pinnen in de winkel in Nederland is. Bezorgkosten tussen de vijftig eurocent en een euro maken dat ook wel erg aantrekkelijk. En als je nog wat kortingsbonnen hebt staan in je app, dan kun je voor 3 tot 4 euro (inclusief bezorgkosten!) met z’n tweeën eten. Dan heb je geen vijfsterren menu, maar wel rijst, noedels of pho met vlees, groenten en een drankje.
Het is een gekke tijd en helemaal om zover van huis te lezen hoe het er in Nederland aan toe gaat. Met verbazing lees ik dagelijks de cijfers met nieuwe zieken en hoeveel mensen overlijden. Heel surrealistisch met de cijfers van hier in Vietnam, die nu op 241 zieken staat. Als ik dan ook nog zie hoe op sommige plekken in Nederland mensen de adviezen in de wind slaan met een soort idee van “Ik krijg dat toch niet”, daar zakt mijn broek helemaal van af. Asjeblieft, denk goed om elkaar.
Iedereen bedankt voor de berichtjes de afgelopen tijd. Dat doet me goed. Ik kan gelukkig mijn werk blijven doen en wacht af hoe de situatie rond mijn visum is over een paar weken. Mocht dat lastig blijken dan kan het zomaar zijn dat jullie me weer in Harlingen tegenkomen. Maar dan wel met een mondkapje op en netjes op 1,5 meter afstand natuurlijk.
De straat waar Jan woont.
Independence Palace in HCMC, normaal één van de drukst bezochte plekken van de stad, ligt er nu verlaten bij.
