Dagboek van de Rebelse Huisvrouw
Het is 22.36 uur en ik ga zo naar bed. Was vandaag alles kwijt: sleutels, telefoon, haarborstel, pinpas, toen ik die gevonden had de pincode, kortom: deel van geheugen. Grotendeels van de dag heb ik besteed aan dingen zoeken en nu, op dit moment zoek ik het allerbelangrijkste maar daar kom ik zo op. Eerst mijn dagboek en ik begin bij:
Zondag 26 maart
23.05 uur. Ben koffer aan het pakken, morgen weer naar huis! Vandaag naar Antequera, prachtig stadje. Zal Spanje best missen, vooral het weer. En de tapas. En… ach, eigenlijk alles.
Maandag 27 maart
Terug in Nederland. Ja, het is grijs en grauw en druilerig maar dat is ook wel weer gezellig.
Dinsdag 28 maart
De Btw-verlaging op groente en fruit gaat waarschijnlijk niet door omdat - houd je vast dagboek - het niet zo duidelijk is wat nu precies groente en fruit is. Is tomatensaus nu groente of fruit? Is appelmoes groente of fruit?
Ik zal het even uitleggen: alles wat vers is, is groente of fruit. Op het moment dat er een papje of sapje van gemaakt wordt is het geen groente of fruit meer. Zo simpel is dat jongens. Was dat nu zo moeilijk?
Vrijdag 31 maart
Gefeliciteerd met je verjaardag lieve paps! Binnenkort feestje!
Zaterdag 1 april
Stond in de Lidl. Achter me hoorde ik twee vrouwen:
‘Ga je nog bij je man weg?’
‘Nou en of, ik kan niet wachten.’
Spitste oren omdat het spannend leek te worden maar het viel tegen, de vraag bleek namelijk te zijn: ‘Ga je nog met je man weg?’
Zondag 2 april
Luister met een half oor naar WNL op zondag. BBB blijft maar groeien, schijnt nu 2 maal zo groot te zijn als de VVD. En nog steeds weigert Rutte op te stappen. Oom H. zei gisteren: ‘Hij zal alles, ALLES doen om tijd te rekken. Rookgordijnen opwerpen. Dwaalsporen creëren. Die man is een meester in veel praten en niets zeggen en vooral: verwarrende verhalen vertellen om anderen te misleiden.’
Buuf Annie had iets gemompeld dat klonk als: ‘En toch lijkt het me een lieve jongen’ maar daar ging niemand op in. Natuurlijk niet.
Maandag 3 april
‘Ik vind het bijzonder vreemd dat ik niemand hoor over het Italiaanse afval dat in Nederland verbrand wordt’, zei ik tegen man. ‘Er wordt voortaan wékelijks 900 ton afval per trein door heel Europa gesleept maar er heerst doodse stilte. Kan iemand me uitleggen wat we aan het doen zijn?’
Man haalde schouders op. ‘Tegenwoordig moet je je nergens meer over verbazen.’
Woensdag 5 april
Vriendin M. en haar man kwamen pindasoep eten. Hadden het over de ‘Brief van Brussel’ waarin stond dat er beslist niet getreuzeld mag worden met het stikstofbeleid.
‘Kortom’, zei man van M.: ‘De bevolking stemt op BBB, grotendeels vanwege het bezopen stikstofbeleid, en Brussel zegt: ‘Jammer voor jullie, wij bepalen het beleid’. Een duidelijkere minachting voor wat er leeft onder het Nederlandse volk had Brussel niet kunnen demonstreren.’
23.51 uur. Ga naar bed. Dacht na over het gesprek en de Brief van Brussel en met een schok realiseerde ik me dat ik, van alle dingen die ik de afgelopen tijd kwijt was, het meest op zoek ben naar de Nederlandse autonomie. Kan iemand me in hemelsnaam helpen met die te zoeken?
