Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Hallo lief dagboek,

Het is woensdagmiddag 19 oktober en ik sta op het punt richting Schiphol te vertrekken want vriendin L. en ik gaan naar Milaan ter gelegenheid van het feit dat we al 50 (!!!) jaar vriendinnen zijn. ‘Na zo’n halve eeuw kunnen we eigenlijk meer spreken van een herdenking’, zei ik somber waarop L. monter antwoordde dat ze zich voorgenomen heeft mijn opmerkingen de komende 50 jaar vaker te negeren. Straks prop ik de laatste dingen in de bagage maar eerst even dit stukje afmaken en ik begin bij:

8 oktober

Man moet eigenlijk een klein beetje afvallen. ‘Het zou al helpen als je at wat ik at’ zei ik, wijzend naar mijn bord waar op dat moment een stukje gegrilde zalm met gestoomde bloemkool lag.

Man wierp me een innig verdrietige blik toe. ‘Ik moet er niet aan denken’, zei hij met een hele diepe zucht. 

23.00 uur. Belde pa net om, zoals elke avond, welterusten te zeggen. ‘Wat deed je?’ vroeg ik.

‘Ik dacht na’, zei pa. ‘Ik vroeg me net het volgende af: waarom we leren dat we geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis? Heeft iemand God dan ooit gezien?’

Kon pa geen antwoord hierop geven.

9 oktober

Naar Terschelling met J. en T. en onze hondjes! Diesel, onze hond, is nu 14½ en het ziet ernaar uit dat ze deze kerst niet meer bij ons zal zijn. Hebben vorige week een hondenbuggy gekocht want lange wandelingen maken kan ze ook niet meer. Arm hondje.

12 oktober

Nog steeds op Terschelling. Eindeloos gefietst en veel gelachen. Gaan straks met boot van 17.30 uur terug naar Harns en dan zitten onze daagjes Skylge er weer op.

14 oktober

13.10 uur. Druilerige dag. Straks gaan we met Diesel naar de dierenarts want ze is echt op. Man en ik zijn beiden wat van slag. Ik wil niet praten over wat er gaat gebeuren in haar bijzijn want stel dat ze begrijpt wat ik zeg maar volgens man is dat onzin.

15.45. We zijn weer thuis en Dieseltje is in het Hondenparadijs. Heb nu rode, dikke ogen van het huilen en het huis voelt vreemd leeg.

17.09 uur. Godver, krijg bericht van KLM dat mijn vlucht geannuleerd is. Tuurlijk, waarom niet. Dat kan er ook nog wel bij.

23.35 uur. Mijn vlucht is omgeboekt, in plaats van donderdag kan ik nu woensdag vertrekken. Dan valt het toch nog mee.

00.23 uur. Ga naar bed. Vond het een vreselijke dag. Welterusten Dieseltje. Ik hoop dat je het daarboven heel fijn hebt.

15 oktober

Is het niet treurig dagboek, dat we in een land leven waarin een jong meisje van 18 de deur niet uit kan? Toen we nog in Suriname woonden zong moe, zeker na de coup waarin het land langzaam maar zeker afgleed en we leerden leven met een avondklok en lege schappen, regelmatig heel demonstratief:

‘Ik houd van Holland,

landje aan de Zuiderzee,

dat stukje Holland,

draag ik in mijn hart steeds mee.’

Broer en ik schaamden ons kapot, echt kapot, maar moe was niet te stuiten en bij elke douchebeurt (2x per dag) galmden deze woorden door de hele wijk. Als ze toen wist dat Nederland een vervallen narcostaat zou worden, zou ze het dan nog steeds zingen? Vraag het me regelmatig af.

16 oktober

Naar ‘De Boot’ om wat te drinken. Nam hazelnootschuimgebakje en kopje muntthee. Achter ons zaten man en vrouw, man zei: ‘En dan durft die man tijdens een parlementaire enquête te zeggen dat ‘de ernst over de situatie in Groningen pas laat tot hem doordrong’. Dan ben je toch een onwaardige premier? Héél Nederland had het door, wat doet die kerel daar eigenlijk?’

Vrouw mompelde iets onduidelijks.

19 oktober

Heb ondertussen laatste dingen in koffer gepropt en ga zo de deur uit. Wordt al nerveus bij de gedachte aan de hectiek op Schiphol. Wat is er mis met lekker thuisblijven? Als we ons 60-jarige jubileum mogen halen dan wil ik het vieren op de bank onder een dikke deken met een kopje warme chocolademelk. Ik verheug me er nu al op.