Jacques d?Ancona te gast bij Zeerobben

d’Ancona sprak voor de pauze een uur lang over zijn levenservaringen als scheidsrechter, bestuurslid en talloze andere functies in de voetbalwereld, alsmede zijn rol in het publieke domein als gevolg van de bekendheid die hij verwierf als jurylid van de Hennie Huisman Playbackshow, later de Soundmixshow. Gek genoeg waren beide activiteiten niet zijn oorspronkelijke levensbestemming. d’Ancona was en is van oorsprong journalist voor het Dagblad van het Noorden. Hij schreef als recensent veel over de wereld van Kunst en Cultuur, iets wat nog steeds zijn persoonlijke voorkeur geniet.?
Op 17-jarige leeftijd rolde hij min of meer pardoes in de voetbalwereld toen hij op een avond “een meisje thuisbracht” dat de dochter bleek te zijn van een internationaal voetbalscheidsrechter. Met dat meisje is het nooit wat geworden, want d’Ancona kwam al vroeg uit de kast en koos voor de jongens. Maar als scheidsrechter bleek hij ondanks zijn zeer bescheiden postuur talent te hebben. Volgens eigen zeggen net niet goed genoeg voor de internationale top, maar op landelijk amateurniveau schopte hij het zeer ver. Mede hierdoor bouwde hij een groot netwerk op binnen de voetballerij en vervulde hij vele functies, onder andere ook bij zijn eigen club Be Quick 1887 dat stadion De Esserberg in Groningen als thuishaven had en destijds duizenden bezoekers trok bij thuiswedstrijden.
Na zijn actieve carrière als scheidsrechter werd hij gevraagd om zitting te nemen in de scheidsrechterscommissie. Jonge scheidsrechters beoordelen en later vooral begeleiden in hun ambities om de top te bereiken. In die functie was hij ook al een aantal keren bij wedstrijden van Zeerobben beland en zo werden de contacten gelegd die uitmondden in deze avond.
?Vanuit zijn werk als journalist werd d’Ancona gevraagd als jurylid bij een regionale playbackshow in Appingedam. Het was zijn eerste stap op weg naar landelijke bekendheid bij het grote publiek als jurylid, eerst en vooral bij Hennie Huismans Soundmixshow, maar later ook bij andere show- en spelprogramma’s, zelfs tot in België toe. Zo leerde hij ook Joop van den Ende kennen (“Joop van Ellende”, zoals de toen nog relatief onbekende ondernemer ook wel werd genoemd) en in diens kielzog bouwde hij ook in die wereld een groot netwerk op. d’Ancona maakte er ook geen geheim van dat die positie hem voor die tijd een zeer behoorlijk inkomen opleverde met allerlei schnabbels in het commerciële circuit. Letterlijk en figuurlijk meest in het oog springend waren zijn commercials voor brillenfirma’s.
Tegenover die bekendheid en alle voordelen daarvan, schetste d’Ancona ook de nadelen van het BN-er zijn. De roddelpers die altijd en overal op de loer lag tot zelfs bedreigingen van belanghebbenden aan toe als hij weer eens “objectief kritisch” was geweest als jurylid en het nodige boe-geroep van het publiek in de studio over zich heen had gekregen.
?En zo switchte de presentatie van d’Ancona heen en weer tussen een gevarieerd aanbod van levenservaringen. Het kopje thee dat hem bij aanvang was voorgezet werd vele malen doorgeroerd, maar bleef tot aan de pauze feitelijk onaangeroerd. Na een uur was die wel koud geworden. Na de pauze ging hij met de zaal nog een uur in discussie over een veelheid van onderwerpen, waarbij ook de actualiteit over de ontwikkelingen bij sc Heerenveen (“Ik ken Riemer van der Velde al vanuit de tijd dat hij nog voetbalde bij Be Quick 1887”) niet werd geschuwd.
Het was al tegen elf uur toen Jans Oosting als voorzitter van de Vriendenclub Zeerobben zijn dankwoord uitsprak en d’Ancona een goed gevulde mand met Harlinger heerlijkheden van Bakkerij Overzet overhandigde als dank voor een plezierige avond.