Herman Geritz geniet van Trail des Fant?mes

De mogelijke warme omstandigheden en het vooraf als zeer zwaar en technisch gekenmerkte parcours waren de reden van deze keuze want zijn vorige 55 kilometer trail bij La Bouillonante was slopend geweest. Nu koos hij ervoor om met poles te lopen zodat de beenspieren het minder zwaar te verduren zouden krijgen. De zeedijk bij Roptazijl was verscheidene malen de plek geweest om daarmee te oefenen. Na een regenachtige zaterdagmiddag en avond was het die zondag prima loopweer, droog maar wel wat vochtig. De locatie een grote tuin bij Hotel Floreal was perfect en zeer sfeervol. Veel stands met trailartikelen en die van de organisatie.
Om 10.30 dus op weg voor een vast zware maar spectaculaire trail. Een klein stukje over asfalt het La Roche uit en dan de eerste modderige paden op. Je bent nog niet warm gelopen of daar komt de eerste flinke klim al omhoog. Herman merkt dat het met de poles best goed klimmen is maar de hartslag gaat wel flink omhoog. Dan volgen enkele kilometers door bosgebied richting Broye waar de ondergrond steeds varieert door modder en stenen. Vlak bij Borzée is de eerste verzorgingspost die rijk bevoorraad is met allerlei zoetigheden, fruit , cola, water en sportdrank.
In het eerste uur wordt ongeveer 8 kilometer afgelegd en dan volgt de tweede grote klim, gevolgd door een lange afdaling richting Mémont. Bij Roisi loop je een stukje in het verlengde van de rivier L’Ourthe maar al gauw gaat het weer op en af richting tweede verzorgingspost op kilometer 18 bij de Belvédere. Dan komt er een voor de Ardenner Trails bekend stuk parcours, het lopen langs de rivier met gladde stenen, boomstronken, omgevallen bomen etc. kortom weer erg pittig. Dit soort stukken parcours zijn niet hardlopend te doen en kosten dus veel tijd. Hierna volgen nog twee flinke klimmen en supersteile afdalingen waar het oppassen is want voor je het weet glijd je een eind naar beneden. Toch weet Herman met de poles redelijk op de been te blijven. Er is ook nog een speciale klim waar je met behulp van een ketting langs de rotsen omhoog moet.
Dan mag men voor het eerst door het water waden van de rivier maar dat staat gelukkig niet zo hoog. Bij Maboge is de laatste verzorgingspost, waar de vrijwilligers veel moeite hebben en vele wespen van zich af te schudden. Dan volgt de laatste maar langste en zwaarste klim omhoog, een soort van Wall zoals bij La Bouillonante maar dan nog een stukje langer! Daar boven gekomen is het even een stukje vlak en dan afdalen naar La Roche. Bij de camping nog een keer door het water en daar is dan de finish. Herman heeft er iets meer dan 5 uur over gedaan maar komt best wel redelijk fris over de finish. Hij heeft wederom genoten van een geweldig mooie maar ook zeer zware en technische trail.