Geen finish voor Herman Geritz bij La Bouillonnante

Het had de laatste tijd ook behoorlijk geregend in de Ardennen en dus viel er ook een erg modderig parcours te verwachten. Herman had zich onder andere in Zuid Limburg voorbereid op het klimwerk maar dat is niet te vergelijken met wat je daar voor de kiezen krijgt.

Samen met loopvriend Chris Douwsma (oud Harlinger, nu woonachtig in Leeuwarden) was hij vrijdagmiddag naar Bouillon afgereisd om daar, bij het mooie kasteel, het startnummer alvast op te halen. Daarna naar het bed and breakfast in Rochehaut om nog te proberen een paar uurtjes te slapen want om 3.30 uur zou de wekker gaan en om vijf uur was de start in Bouillon.
Er werd niet veel geslapen en dus werd er met slaperige koppen naar Bouillon gereden. Het was helaas niet zo’n mooi weer, regen was er wat er viel maar daar konden ze niets aan veranderen. In de grote tent was het flink druk (alleen al 480 deelnemers op de langste afstand) en waren alle trailers zich aan het prepareren op een lange zware loopdag. Even voor de start mocht men via de poort het kasteel in naar de binnenplaats waar de start zou plaatsvinden. Nog even werd er een korte toespraak in het Frans gegeven maar daar was toch niets van te verstaan.
Toen was het zover, om vijf uur werd het startsein gegeven voor 73 kilometer trailen door de mooie Ardennen. Onder tromgeroffel liepen de trailers het donker in richting een van de poorten van de vesting om daarna het smalle pad langs de rivier de Semois op te zoeken. Al snel kwam je bij de eerste redelijk pittige klim naar 270 meter hoogte. Het was een fantastisch gezicht om al de looplampjes in het donker omhoog zien te dansen en ook als je naar beneden keek zag je hetzelfde schouwspel. Dit gaf Herman toch wel een kick en dan te bedenken dat het thuisfront nog lekker op bed lag en er niet van te bewust was wat zoveel fanatiekelingen aan het doen zijn. Na een korte afdaling ging het langzaam omhoog over een breed pad naar 350 meter hoogte. Hierna volgde een lange afdaling naar het negen kilometerpunt over spekgladde modderpaden met af en toe een hindernis van omgevallen boomstammen of takken. Na elf kilometer ging het weer naar 350 meter hoogte, gevolgd door een afdaling tot 13 kilometer. Bij 16 kilometer is er alleen een waterpost maar dat had Herman genoeg bij zich in zijn racevest en kon hij dus gewoon doorlopen. Inmiddels is het licht geworden en kon de hoofdlamp uit. Na 20 kilometer volgde een klim naar 400 meter hoogte waarna een afdaling volgde naar het plaatsje Mouziave wat ligt in een meander van de Semois. Hier was op 26 kilometer de eerste uitgebreide verzorgingspost. Er was van alles te krijgen, cola, fruit, mueslirepen, zoute pinda’s, etcetera. Herman was hier ruim binnen de limiet van 4.15 en dus mooi op schema.

Opvallend was dat men continue naar 300 meter hoogte of meer moest klimmen, de ene keer geleidelijk, de andere keer steiler omhoog met slingerende paden. Ook kwam je met mos begroeide rotsblokken tegen die behoorlijk glad zijn. Bij de afdaling tussen 30 en 35 kilometer gleed Herman uit en kwam hard op zijn rechterheup/onderrug te vallen. Een medeloper vroeg gelijk Ca Va maar op een pijnscheut na leek het eerst mee te vallen. Alles zat onder de modder en er moest even bijgekomen worden. Langzaam probeerde Herman weer wat op gang te komen maar de pijn bleef aardig aanwezig. Nog bijna 40 kilometer lopen was zijn eerste gedachte, maar goed eerst maar naar de volgende verzorgingspost in Alle sur Semois zien te komen maar dat was pas rond 50 kilometer. Het werd een moeizaam gebeuren voor Herman, door de val was zijn klokje stil komen te staan en had hij dus ook geen idee precies waar hij was. Door dit gedoe vergat hij ook nog zijn gelletjes te nemen zodat zijn energievoorraad ook nog eens afnam. Naast de negatieve dingen was er natuurlijk wel veel moois te zien op de route met continue klimmen waaronder de door Herman maar even bedachte naam The Wall 2, een steile klim waar maar geen eind aan leek te komen. Maar toch kwamen de gedachten bovendrijven om bij de volgende post het voor gezien te houden daar het lopen steeds moeizamer ging.
Na enkele lange kilometers door prachtige bossen was daar dan de afdaling naar Alle en kon hij even recupereren. Wat volgde was nadenken over hoeveel kilometers er nog gelopen moeten worden en wat er allemaal nog volgt aan klimmen en afdalingen. Het verstand zei dat hij moest stoppen en hoe moeilijk die beslissing ook was, en dat gebeurd ook. Na bijna acht uur lopen kwam dus een eind aan dit avontuur en dat is jammer.
Met de auto werd je teruggebracht naar Bouillon en daar was het dan wachten op loopmaat Chris, die in iets meer dan elf uur de finish bereikt.
De finish werd dus niet gehaald maar wel was het weer genieten van een geweldig mooie en zware trail. De Ardennen zijn prachtig om in te lopen en met dat gevoel kon men weer terug naar Friesland.