Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 24-03
Lief dagboek,
Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de Onbekende Man die nu ergens naar tv zit te kijken of achter zijn computer zit en misschien bij zichzelf denkt: ‘Waar heb ik dit allemaal aan verdiend.’ Deze zin klinkt wat vaag he? Ja, ik begrijp het. Ik ga het uitleggen. Ik liep vanmiddag ter hoogte van Anna Casparii achter een moeder en een dochter en terwijl ik gedachteloos achter ze aan sjokte hoorde ik de dochter opeens vragen: ‘Ja maar mam: wat vindt papa daar nou van?’
Moeder wierp dochter met grote ogen een zijdelingse blik toe en snoof, gelijk een dolle stier: ‘Wat vindt papa ervan? Wat vindt papa ervan???’ op een toon die aan duidelijkheid niets te wensen overliet: wat papa ervan vond was totaal onbelangrijk. Arme Onbekende Man.

Zaterdag 25-03
Franse ex-schoonfamilie is in het land. Met z’n allen een tocht door Friesland gemaakt en de kreten van verrukking waren niet van de lucht bij het passeren van Hindeloopen, Workum, Makkum en ga zo maar door. Ex-schoonmaman vertelde dat de luchtvervuiling in Parijs op sommige dagen zo heftig is dat auto’s op kenteken moeten rijden.
‘Op de ene dag mogen auto’s met een kenteken dat begint met een 3 rijden, dan weer een kenteken dat begint met bijvoorbeeld een 4’ vertelde ze. Verschrikkelijk. Dan zitten we hier in Harns qua frisse lucht toch stukken beter. Nee nee nee, ik ga niet wéér over die afvaloven beginnen. Dat zou flauw zijn.

Zondag 26-03
Man van vriendin M. is verbijsterd. ‘Wat ik gisteravond aan voetbal op tv heb gezien grenst aan het ongelooflijke’, vertelde hij. ‘Ik heb in mijn jonge jaren wel eens geëxperimenteerd met paddo’s maar ik begon te hallucineren. Gisteravond was ik even bang dat zij – met een hoofdknik naar M. – iets in m’n eten had gedaan – ik dacht werkelijk dat ik weer aan het hallucineren was. My God zeg - deze wedstrijd was erger dan de ergste bad trip.’
‘Paddo’s’ herhaalde M. dromerig. ‘Je brengt me wel op een idee.’ Ze glimlachte vilein.
‘Had je dat dan nog niet?’ vroeg ik.
Man van M. bekeek ons wantrouwig.

Maandag 27-03
Het is nu 19.30 uur ’s avonds. De zon schijnt nog steeds, het was een prachtige dag. Nee, dat zeg ik niet goed. Deze dag begon als een prachtige dag maar ontaardde al gauw in een regelrechte hel voor de mensen die ermee te maken kregen. Ik heb het natuurlijk over het spoorwegongeluk bij de Oude Trekweg dagboek. Ik had tranen in mijn ogen toen ik het hoorde en was voor de rest van de dag van slag. Met dochter, die hier een nachtje logeert, hadden we het er aan tafel over en we vroegen ons af: als er een God is, waarom dan toch telkens weer dit leed? Waarom dan toch zoveel ellende? Wens de nabestaanden heel, heel veel sterkte en kracht.

Woensdag 29-03
Volgens oom H. is het plan van de VVD om het vakantiegeld van mensen in de bijstand af te pakken de zoveelste smerige bezuinigingsmaatregel.
‘Het IS geen vakantiegeld’, gromde hij. ‘Die mensen kunnen daar heus niet van op vakantie. Het is geld waarmee ze eindelijk eens een wasmachine kunnen kopen. Of een ijskast. Het vakantiegeld is onderdeel van de uitkering en als ze er vanaf willen moeten ze de uitkering verhogen, zo simpel is het.’
‘We gaan het de komende 4 jaar toch niet constant over Rutte hebben hè?’ vroeg buuf Annie (zijn vriendin) angstig. ‘Dat zie ik namelijk echt niet zitten.’
Oom H. beet nadenkend op de binnenkant van zijn wang.

Donderdag 30-03
Met vriendin G. (die in een scheiding zit) pizza gegeten. ‘Je weet wat Ivana Trump zei bij haar scheiding’, zei ik. ‘Don’t get mad. Get everything.’
Vriendin G. knikte. ‘Ik had eigenlijk geen scheiding gewild maar zijn gedrag is onacceptabel. De ene na de andere rottige opmerking krijg ik naar m'n hoofd geslingerd. Het vervelende is: hij wil…’ en ze vertelde hoe hij poogde haar het huis uit te krijgen.
‘Wat hij wil is niet belangrijk’, interrumpeerde ik G. ‘Het gaat erom wat JIJ wil. Dat is belangrijk.’

Terwijl vriendin G. verder vertelde dacht ik aan afgelopen vrijdag, aan de moeder, de dochter en de Onbekende Man. Opeens – ik weet niet hoe het kan dagboek – had ik helemaal niet meer zoveel medelijden met hem.