Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 24-02
Lief dagboek,
00.25 uur. Weet je wat ik nou zo vreselijk vind? Dat ik steeds slechter tegen wijn kan. Dronk ik vroeger moeiteloos een literfles achter elkaar leeg zonder daar ook maar iets van te merken, nu heb ik al last van drie glaasjes. Wat is dat toch? En zou het ook een reden zijn om hiermee naar de huisarts te gaan? Ik vind het een beetje zorgwekkend. Ik kom erop omdat we vanavond bij vriendin M. (andere M.) en haar man waren en ik de drie glazen wijn die ik daar gedronken heb echt een beetje voel. Ik zal dit goed in de gaten houden, dit is niet de bedoeling.

Nog even en dan hebben we de Verkiezingen! Spannend.

Zaterdag 25-02
Het is niet te geloven maar ik had zelfs een soort van katterig gevoel vanochtend. Het wordt steeds belachelijker.

Vriendin M. en haar man hadden ruzie. ‘Hij voelde zich beledigd toen ik tegen hem zei: wordt het geen tijd dat je eens een nieuw scheermesje gebruikt? Je ziet eruit alsof je door een groep hondsdolle boskatten bent aangevallen.’
Ondanks het feit dat ik moest glimlachen begreep ik de lichte irritatie van echtgenoot van M. wel. ‘Wat antwoordde hij?’ informeerde ik.
‘Hij begon onsamenhangend te schreeuwen’, grinnikte M. ‘En hij werd nog kwader toen ik zei: ‘Grappig: als je zo begint te schreeuwen denkt ik altijd: och gut, wat zielig – hij zit communicatief weer helemaal vast, de stakker.’

21.15 uur. Ik zag dat de VPRO een enorm leuke campagne gelanceerd heeft dagboek. In het kader van: hoe helpen we de – bijna totale – verloedering een handje hebben ze bedacht dat het leuk zou zijn om ons te verblijden met posters van Pippi Langkous die haar middelvinger opsteekt. Als hiermee het ledenaantal niet tot een ultieme recordhoogte stijgt weet ik het niet meer. Tjonge jonge.

Maandag 27-02
En dan nu weer in een kader maar dan in dat van ‘Normen & Waarden’: vanochtend las ik een verheugend nieuwtje: Ballast Nedam heeft jarenlang steekpenningen gegeven aan Saudische koningen. Hulde Ballast Nedam! En wij maar denken dat het vooral aan Bernhard voorbehouden was zich bezig te houden met steekpenningen. Hij zal wel gedacht hebben toen het uitlekte en het Lockheed-schandaal geboren werd (waarbij vooral hij het moest ontgelden): het is niet eerlijk, ze doen het allemaal.

Zojuist gekeken naar Pauw & Jinek. Vond Jinek wel klein beetje fel. Jammer. Zo hoeft het nou ook weer niet.

Dinsdag 28-02
Naar Leeuwarden met vriendin G. De scheiding is er nog steeds niet door en G. blijft maar in de afwachtende modus zitten. Achter ons in het restaurant waar G. en ik een kopje koffie gingen drinken zaten twee mannen. ‘Ik weet werkelijk nog niet of ik ga stemmen’, zei een van de mannen. ‘Het probleem is: stemmen is net als een huwelijk. Wie je ook kiest, het wordt uiteindelijk toch rotzooi.’
G., die het ook hoorde, glimlachte droevig en keek naar beneden.

Donderdag 02-03
‘Wist je’, zei oom H. vandaag, ‘dat Amerika bijna 10 keer zoveel uitgeeft aan bewapening als Rusland? En maar roepen dat we zo ontzettend bang moeten zijn voor Poetin. Er is iets dat enorm stinkt maar ik krijg de vinger er maar niet op.’ Oom H. kneep zijn lippen op elkaar. Net toen hij zijn mond opendeed om weer wat te zeggen zei buurvrouw Annie (zijn vriendin): ‘Ik vond Jinek wel wat fel maandag en dinsdag. Eigenlijk vond ik het tegen het onbeschaafde aan. Zo hoeft het nou ook weer niet.’
‘Grappig’, zei ik. ‘Ik dacht precies hetzelfde.’
Oom H. haalde zijn schouders op. ‘Typisch een gevalletje van: ‘Nu ga ik me eens even heel goed profileren’. Dat heb je met sommige vrouwen. Hormonaal zal ze misschien ook wat in de war geweest zijn.’

Er viel een grimmige stilte. Oom H. grijnsde schaapachtig. ‘Die Jacques Tichelaar is toch afgetreden hè’, probeerde hij het gesprek een andere wending te geven. Het lukte ook nog, al was het alleen maar omdat buurvrouw Annie het ‘best wel sneu vond voor de man’ en oom H. zich dáár vervolgens weer mateloos over opwond.
Toen ze weg waren en ik m’n dagboek afmaakte dacht ik, m’n tekst overlezend: zou het werkelijk zo zijn dat macht corrumpeert? Ik merkte dat ik begon te glimlachen dagboek, en ik kwam tot de conclusie: het is niet interessant of macht nu wel of niet corrumpeert. Het maakt immers niks uit – de burger betaalt toch wel! Straks hebben we in elk geval de verkiezingen. Ik kan niet wachten.