Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Donderdag 11-12
Moest noodgedwongen met openbaar vervoer naar werk. Stapte jammer genoeg bij Zurich direct al in de verkeerde bus. Daar stond ik dan te vernikkelen in het holst van de nacht, ergens bij Bolsward. Had natuurlijk alle 4 andere aansluitingen gemist. Was zeldzaam kwaad op mezelf. Schrok van de woede en haat die in me opkwam. ‘Jij minkukel’, foeterde ik in gedachten. ‘Jij ongelooflijk stuk onbenul. Is het godsamme werkelijk zo moeilijk om in de goede bus te stappen?’ Strompelde pas tegen half twaalf de afdeling op. Toen moest de dag nog beginnen.

Vrijdag 12-12
Gewerkt. Weer met het OV naar huis, ging nu goed.
Zalm in de oven en spruitjes gegeten. ‘Mmmm, yammie’, zei dochter toen ze zag wat we aten. Ze schudde mistroostig haar hoofd en keek somber. Toen ik een smoothie voor haar neus neerzette gemaakt van blauwe bessen, wortel en spinazie werd de blik niet vrolijker.

Zaterdag 13-12
Droomde over het pensioen en de bonus van Van Rompuy.
‘Meneer Van Rompuy’, stamelde ik, ‘u viert – JULLIE vieren – feest van ons geld. Er zijn zoveel mensen die het écht slecht hebben in Europa – dit kan toch niet? Bovendien,’ vervolgde ik, ‘hebt u niets toegevoegd aan Europa. Hoe zit het in Godsnaam met de normen, waarden en principes?’
‘Die hebben we niet!’ kraaide hij en staarde me met zijn kleine loerende oogjes boosaardig aan. ‘Die hebben niet, hahaha!’ Hij kwijlde van genot.
‘U weet dat het niet goed gaat hè?’ Nu snikte ik werkelijk. ‘Dat het ene bedrijf na het andere failliet gaat? We zouden het beter moeten krijgen maar in plaats daarvan gaat het steeds…’
‘Slechter!’ hinnikte hij, me nog steeds boosaardig tegemoet grijnzend. ‘En het wordt nog véél slechter! Jullie zijn er nog lang niet, hahaha!’
Als een soort Repelsteeltje huppelde hij weg, zakken vol geld achter zich aanslepend. Werd huilend wakker.

Zondag 14-12
Ben opeens tientallen mappen met foto’s kwijt, weet niet hoe het kan. Foto’s van vakantie in Griekenland met dochter zijn ook weg. Vreselijk. Hele ochtend bezig geweest. Vanaf juli zijn foto’s verdwenen. Zal een of andere beschadigde sector op harde schijf zijn maar dit is echt erg. Kon wel janken. Had godverdegodver natuurlijk geen back-up van de afgelopen maanden.

Maandag 15-12
Negen uur achter elkaar geslapen, heerlijk. Was mooi weer, met man naar Leeuwarden. Bij La Place wat gedronken. Zaten man en vrouw aan tafeltje naast ons. Vrouw pakte hand van man en zei: ‘Soms is een beetje ruzie maken best wel leuk.’
‘Nee’ zei de man. ‘Ik kan er niet tegen. De jeuk komt uit mijn ogen.’
Vrouw keek verwonderd. ‘De WAT?’
‘Dat verzin ik ter plekke om aan te geven hoe vreselijk ik het vind’ zuchtte de man. Hij zag er inderdaad miserabel uit.
Voel me beetje grieperig.

Dinsdag 16-12
Weet niet meer wat ik gedaan heb.

Woensdag 17-12
Naar stad, cadeautje voor moeder uitgezocht, ze is vrijdag jarig. Ook even naar Action toe. Bij de speelgoedafdeling stonden 2 vrouwen te praten. ‘Hij blijft thuis tot na Oud & Nieuw’, zuchtte een van de vrouwen. ‘Op zich vind ik dat niet eens zo erg, maar hij wil dat we de feestdagen bij zijn ouders doorbrengen. Het idee!’
Bleef hele tijd om de vrouwen heen draaien in de hoop meer op te vangen, lukte niet. Heb geen cadeautje gevonden.
Man is ook wat grieperig.

Donderdag 18-12
11.10 uur. Vriendin M. belde net. ‘Kan ik even komen?’ vroeg ze. ‘Ik moet je wat vertellen.’
‘Ik vind het goed’, antwoordde ik, ‘maar ik ben wat grieperig dus ik weet niet of het verstandig is in verband met Sammetje.’
‘Dan vertel ik het een andere keer’ zei ze. Ze klonk geheimzinnig.
Pas na lang aandringen, zeuren, jengelen en uiteindelijk chanteren vertelde ze het: ‘Ik ben in verwachting.’
Ze was er zelf nog beduusd van. ‘Dit was helemaal niet gepland. Ik heb geen idee hoe het kon gebeuren.’
‘Dan leg ik het je uit’, zei ik. Begon haar te vertellen hoe het gebeurd moest zijn.
‘En als het je niet uitkomt geef je het kindje maar aan mij’, eindigde ik. ‘Dan zorg ik er wel voor. Gezellig.’
Vriendin M. vond dat niet direct een goed idee. Ik wel.
Ga nu man vertellen over de mogelijke gezinsuitbreiding. Daar knapt hij vast van op.