Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 13-01
Lief dagboek,
Vandaag vijf jaar geleden – ook op vrijdag de 13de – hoorde mijn broer dat hij ziek was. Vijf jaar geleden veranderde ons leven drastisch. Raar dat het al vijf jaar is – het lijkt alsof het gisteren was. Wat zeg ik: het lijkt alsof het zojuist was dat de telefoon ging en ik aan zijn stem hoorde dat er ons iets verschrikkelijks boven het hoofd hing. God, wat zou je de klok soms graag terug willen zetten. Ver, heel ver terug.

Zaterdag 14-01
Naar stadje toe. Bij groentekraam gevraagd ze misschien sopropo hadden maar tot mijn grote verdriet hadden ze het niet. Is er iemand die weet waar ik dat hier in de buurt kan kopen? Of – en dat is misschien nog beter – is er een boer in de omgeving die sopropo wil telen? Speciaal voor mij? Als dank maak ik dan elke week… eens kijken… een worteltaart?

Begonnen met The Crown, gaat over het leven van Elizabeth. Waarom, ik blijf het me afvragen, leven die mensen in pracht en praal? Is het werkelijk normaal dat we met z’n allen besluiten om één familie geld toe te stoppen en te onderhouden? En als dat toch zo is, waarom is het dan niet, snik, MIJN familie??? Ik snap het niet en ik zal het nooit snappen.

Zondag 15-01
Heb De Indiase Bruid van Karin Fossum uit, was ik laatst mee begonnen. Het boek was niet slecht, zeker niet, maar ik zit toch met wat vragen en dat is irritant. Een van de meest prangende vragen is: ‘Wié heeft het nou gedaan???’ Geen rare vraag als je bedenkt dat het héle boek gaat om het vinden van de moordenaar. Pfff. Zal het maar onder het hoofdstuk nooit beantwoorde vragen scharen.

Wandeling gemaakt, was mooi weer. Kefir bij AH gekocht – schijnt erg gezond te zijn. Mijn oudtante Marie maakte het altijd zelf, zal toch eens aan moe vragen hoe ze dat precies deed.

Zojuist dagboek, zat ik op de bank met laptop terwijl man naar voetbal keek. Opeens vond ik de opgewonden toon van commentator vrij hysterisch. ‘Stel je voor dat wij, vrouwen, een programma zouden presenteren waarin we ons ZO zouden laten gaan?’ zei ik tegen man. Hij keek niet begrijpend op terwijl ik rechtop ging zitten.
‘Als vrouwen hetzelfde zouden doen zou het ZO klinken’, en met een opgewonden hoog stemmetje begon ik te piepen: ‘Wat een fantastische avond is dit meiden – alsof het allemaal zo moet zijn – wat een genot om naar te kijken – wat is dit prachtig! Moet je die benen zien, hoe behendig, wat een kracht, wat een souplesse en – wacht, wat doet hij nou? Hij moet een kleine ruimte vinden… hij… hij… hebbes! Hij zit erin!!! Jaaaaaaaaaaaaaaaaaa!’
Man keek verstoord naar de tv. ‘Moet jij niet lekker boven achter je pc gaan zitten?’ vroeg hij.

Maandag 16-01
Had vreemde droom. Droomde dat me de vraag gesteld werd: ‘Als je je leven over zou kunnen doen, wat zou je anders doen?’
‘Dan zou ik communicatie studeren’, antwoordde ik met grote stelligheid.
‘Waarom?’ was de volgende vraag.
‘Omdat… hmmppfff…’ stamelde ik. Wat een ontzettend achterlijke droom.

Dagboek: ik heb vandaag zelf amandel/cashewmelk gemaakt en het is nog gelukt ook! Ik kwam een filmpje op internet tegen waarin uitgelegd werd hoe gemakkelijk het zelf te maken is en voortaan ga ik dat doen. Ik ergerde me er al een tijd aan dat er in die dure pakken maar TWEE % amandel zit – de rest is water. Nu hoef ik dus noooooooit meer een liter water met verdikkingsmiddel en hooguit drie opgeloste amandeltjes te kopen.

Dinsdag 17-01
13.06 uur. Ik zou best wel…
15.50 uur. Weet niet meer wat ik zou schijven.

Donderdag 19-01
Met vriendin M. even naar stad en daarna bij haar thuis nog kopje thee gedronken. Man van M. had weer raadseltje, daar houdt hij van. ‘Ze zeggen dat het daalt maar in werkelijkheid stijgt het, rara?’
Ik had geen flauw idee.
‘De criminaliteit’, brulde hij. ‘De enige reden dat het op papier daalt is omdat de burger geen aangifte meer doet. Jan met de Pet weet dat het totaal geen zin heeft – het ontmoedigingsbeleid van Van der Steur werpt zijn vruchten af. In 2015 werden 960.000 misdrijven geregistreerd maar het werkelijke aantal delicten schijnt 4,5 miljoen te zijn. Het enige dat daalt is ons vertrouwen in de politie en in de politiek.’

Hier, dagboek, kon ik niets tegen inbrengen. Hoewel ik het achteraf niet helemaal met man van M. eens was toen ik naar mijn eigen vertrouwen keek. Dalen – kan mijn vertrouwen nóg dieper dalen? Nah. Onmogelijk.