Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 27-11
Naar stadje toe. Spul gekocht om blonde lokjes te maken in haar. Wil jeugdig en meisjesachtig deze winter in – blonde lokjes doen het dan goed. Maak misschien ook bloemenkrans, weet ik nog niet zeker.
Suddervlees gemaakt. Vlees was een klein beetje aangebrand maar smaakte verder prima.

Zaterdag 28-11
Droomde dat ik op de Zuiderhaven liep, ergens in de jaren 50. ‘Mijn zoontje wordt later dienaar’, zei charmante mevrouw met wie ik voor de deur van de kerk in gesprek raakte. ‘Hè Markje? Jij wilt later dienaar worden nietwaar?’ riep ze het ventje erbij.
Markje keek me boosaardig aan. ‘Ja’ knikte hij en grijnsde triomfantelijk.
‘In deze kerk?’ vroeg ik terwijl ik op het gebouw achter me wees.
‘Nee natuurlijk niet’, snauwde het kereltje. ‘Van Brussel. Dienaar van Brussel.’
Vreemde droom. Vraag me af wat het zou kunnen betekenen.

Zondag 29-11
19.15 uur. Net thuis, was even naar vriendin M. ‘Ik snap de logica van sommige mensen niet’, zei man van M. ‘Ik liet laatst wat oude foto’s zien aan een paar collega’s. Enkelen zeiden: heb je je baard laten staan? Dat ZIEN ze toch?’ Man van M. streek hoofdschuddend over z’n baard.
‘Je blijft toch wel aardig op dat soort momenten?’ vroeg M. achterdochtig.
Man knikte. ‘Natuurlijk. Ik zei tegen ze: nee, ik scheer tegenwoordig m’n foto’s’.
M. keek haar echtgenoot meewarig aan. ‘Het wordt steeds erger met die man’, fluisterde ze. ‘Ik denk dat ik hem inpak en weggeef met kerst.’

Maandag 30-11
Naar stadje toe. Kwam S. tegen in de Hema. ‘Even rookworst halen’, vertelde ze. ‘Iedereen zegt altijd maar dat koken zo gemakkelijk is, maar het is heus niet gemakkelijker dan NIET koken.’
‘Ik weet er alles van’, zuchtte ik. IJskoffie gedronken. Wat zijn die dingen toch lekker.
Dinsdag 01-12
December alweer! Ga binnenkort de boom opzetten, heb ik zin in. ‘We doen niet meer aan Sinterklaas’, vertelde nicht P. ‘Aan kerstcadeautjes doen we wel maar ja: ik zou eigenlijk gewoon iets praktisch willen geven, iets waar iedereen wat aan heeft.’
‘Je kunt batterijen geven’, stelde ik voor. ‘Dan zeg je: ‘Speelgoed niet inbegrepen’.’
Nicht keek me met hoog opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Wat ben je toch vermoeiend af en toe. Word je nooit moe van jezelf?’
‘Nooit’, grijnsde ik. ‘Echt nooit’. Nicht keek hoofdschuddend naar buiten.

Woensdag 02-12
Gewerkt, in Amsterdam geslapen. Werd MIDDEN IN DE NACHT wakker door brandalarm – zat in één keer rechtop in bed. Was me meteen bewust van:
Haar dat in 2 knotjes opgerold was (‘want zo krult het meer’).
Oud slaapshirt waarop Minnie Mouse, door het vele wassen, eruit zag als een psychopaat.
De laag nachtcrème op gezicht waardoor IK eruit zag als psychopaat.

Spong uit bed, veegde crème weg. Tekende gauw wenkbrauwen beetje bij. Trok haar razendsnel los – au – en maakte vliegensvlug nonchalante vlecht. ‘Wat als straks tv-ploegen beneden staan?’ dreunde het constant door hoofd.
Bleek niets aan de hand te zijn. Brandalarm was gewoon op hol geslagen. Hartslag inmiddels ook.

Donderdag 03-12
Blonde lokjes zijn gruwelijk mislukt. Heb hier en daar paar knalgele plekken en bovenop hoofd heb ik - in het midden - spierwitte plek. Van afstand lijk ik kaal. Dit was toch niet de bedoeling????? Bedoeling was dat ik een bloemenmeisje zou worden dat dartel door de straten van Harlingen zou huppelen en… enfin. Ga burgemeester een brief schrijven en vragen of de High Line van Frank Swinkels er alsjeblieft mag komen. Kan ik misschien dartel over de High Line huppelen. Ooit.