Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 25-09
Druk ochtendje. Ouders komen straks dus moest logeerkamer in orde maken, de ergste ravage in huis wegwerken en dat soort dingen. Ging daarna appeltaart bakken. Hoorde op tv dat de Fransen voor 59 euro van Parijs naar Barcelona kunnen reizen, terwijl de Nederlanders – als ze boeken bij de SNCF (de Franse Spoorwegen) – voor hetzelfde ritje minimaal 100 euro mogen betalen. Dat noemen ze nou één Europa. Halleluja.

Zaterdag 26-09
Met ouders naar stadje. Was gezellig. Herhaling gekeken van Nieuwsuur. Ging over het feit dat ‘Aangifte van aanranding en verkrachting sterk teruggelopen is in 10 jaar tijd’. Althans: dat wil de politiek ons doen geloven. In feite doen ze er alles aan om vrouwen te ontmoedigen aangifte te doen.
Een van de aangerande vrouwen vertelde: ‘Ik werd urenlang verhoord en kreeg zelfs vragen als ‘wat voor onderbroek en bh ik aanhad. Ik voel me eigenlijk meer aangerand door de politie dan door de man die me aanrandde.’
Ach ja. Om de misdaadcijfers kunstmatig laag te houden moet je hier en daar wat rotzooien. Toch Den Haag?

Zondag 27-09
Vriendin A. belde net. Ze klonk verbijsterd. ‘Gistermiddag was ik in een bakkerijtje in Utrecht’, vertelde ze. ‘Het was druk in de zaak en ik bestelde een saucijzenbroodje. Ik reken af met het meisje dat daar werkt. Ze loopt naar de oven om er wat in te doen, loopt terug, kijkt naar de mensen achter haar toonbank. En wat zegt die trut dan? Tegen mij?? Ze zegt: ‘Kan ik u helpen?’ Terwijl ze me net geholpen had!!’
‘Je hebt ook zo’n doorsnee gezicht’, grapte ik.
‘Dat zei ik ook’, raasde vriendin A. ‘Maar ik zei het natuurlijk ook voor de grap. En weet je wat dat stomme %$#kind toen zei?? Ze zei: ‘Ja, dat zal het zijn’.’
‘Hoe vind je???’ Vriendin A. schreeuwde het bijna uit van boosheid. Ik ook, maar dan van het lachen. Telefoongesprek was gauw afgelopen. Dat was nou weer jammer.

Maandag 28-09
Met moe naar Leeuwarden, was gezellig. ’s Avonds gescrabbeld. ‘Zouden jullie ‘Kortrokje’ goedkeuren?’ vroeg pa, daarmee refererend aan Kortjakje.
‘Ik vind het goed’, knikte ma direct solidair.
‘Ik ook’, knikte ik. ‘Fijngewevenrokje’ keur ik ook goed. ‘Voorzichtigwassenrokje’ ook. Bedenk maar wat, ik vind het allemaal goed.’
Kortrokje werd niet gemaakt.

Dinsdag 29-09
Even langs bij vriendin M. ‘Vinden je het niet een beetje raar dat er zoveel commotie is over die schilderijen van Rembrandt?’ vroeg ze. ‘Ik zag zojuist Dijsselbloem op tv wauwelen dat het van ‘cultuurhistorisch cruciaal belang’ is dat die twee schilderijen bij elkaar blijven. De oudjes in de verpleegtehuizen worden uit elkaar gerukt maar voor een geschilderd echtpaar strooit Vadertje Staat met geld alsof het pepernoten zijn!’
Man van M. dacht even na. ‘Wat IK vreemd vind is dat de moordenaar van Fortuyn een paar jaar heeft gekregen en de moordenaar van Van Gogh levenslang’, zei hij toen. ‘DAT vind ik raar’.

Woensdag 30-09
Vond gisteravond in vriezer nog stuk Surinaamse bloedworst. Verpakking had ik niet meer, heb ’m toch opgewarmd. Ben de rest van de nacht ziek geweest. Rest van de dag trouwens ook.

Donderdag 01-10
Weer onrustige nacht. Droomde dat Pechtold kwaakte: ‘Dit wordt weer een persoonlijk succesje jongens. Wat zal dit goed staan op mijn CV: Pechtold, de man achter de Rembrandts’. Hij omhelsde zichzelf voor de spiegel en drukte een kus op zijn spiegelbeeld.
‘Waar ben je nou mee bezig man?’, schreeuwde ik wanhopig en huilend.
Werd misselijk en zwetend wakker. Hoef voorlopig geen bloedworst meer.