Zo’n stukje van Marten Blom: If you can’t beat them…

Ik sprak gisteren met mijn zoon. Over hoe anders de wereld er nu uit ziet, vergeleken met de science fiction van het begin van de vorige eeuw. We dachten bijvoorbeeld aan beelden uit de film ‘Metropolis’ uit 1927, een film die wij eigenlijk alleen maar kennen van de videoclip van Queen’s ‘Radio Gaga’. Het verhaal in Metropolis speelt overigens in 2026, dus heel binnenkort kunnen we gaan vergelijken hoe de wereld uitgepakt heeft ‘in het echt’. Een verschil met onze tijd die meteen in het oog springt, is de architectuur en infrastructuur. In de jaren twintig ging men er blijkbaar van uit dat alle oude gebouwen met de grond gelijk zouden zijn gemaakt en dat er uitsluitend hoogbouw, aan elkaar gekoppeld met monorails zou zijn. Als je kijkt naar een stad als New York, dan was dat nog niet zo’n heel gek idee. Maar wat je vooral ziet, is dat wereldsteden een afspiegeling van alle tijden zijn. Monumenten van het verleden naast nieuwe hoogstandjes. Maar wat moeilijk te voorspellen was, zijn kleine en zelfs onzichtbare veranderingen die momenteel plaatsvinden. Als ik zou proberen om me te verplaatsen in de geest van een bioscoopbezoeker uit 1927, die New York in 2024 zou zien, zouden me al die auto’s meteen opvallen. Veel te weinig monorails. Ik denk niet dat het me meteen zou opvallen dat vrijwel iedereen continue iets met zijn of haar mobieltje aan het doen zou zijn. Maar op het moment dat ik dat wel zou zien, zou ik me geen voorstelling kunnen maken van wat die mensen op die mobieltjes aan het doen waren. En zo spraken we verder. Over kunstmatige intelligentie. Dat we als menselijk ras links, rechts en overal ingehaald worden door de AI. En dat het ons als soort misschien nog wel het meest pijn doet dat we concurrentie krijgen op het gebied dat we het meest menselijk achtten: creativiteit. Schrijven. Schilderen. Muziek componeren. Ik zie vaak commentaren bij artistiek ogende afbeeldingen op Facebook staan in de trant van: ‘Ik hou niet van die kunstmatige AI shit.’  Alsof wij het zouden zien of het hier gaat om afbeeldingen die een mens met Photoshop heeft gemaakt of dat het door een AI met een echte kwast, op een echt canvas is gedaan. Nee, wat we mogen hopen is dat de opmars van kunstmatige ledematen gelijke tred houdt met een toekomstige nieuwe trend voor mens én AI: Voor mensen zal die trend moeten zijn dat we meer machine worden (Upgrade Yourself) en voor machines dat ze meer mens worden (Become a Vintage Human). If you can’t beat them, join them. Om Queen nog maar eens te citeren.