Taizé gebedsviering

Kenmerkend voor de viering is het zingen van meditatieve liederen en momenten van stilte. Ze worden meerstemmig en in verschillende talen gezongen en muzikaal begeleid door gitaar, fluit, cornet en andere instrumenten. Een Taizéviering is oecumenisch en staat open voor iedereen die wil komen. Na afloop is er, voor hen die dat wil, gelegenheid elkaar te ontmoeten onder het genot van koffie of thee. De voorganger bij de viering is ds. Meerveld.

De geschiedenis van de Taizé gemeenschap begint in 1940. Het is Roger Schutz die in het plaatsje  Taizé een huis aankoopt. Aldaar vangt hij mensen - voornamelijk Joden - op die het oorlogsgeweld proberen te ontvluchten. In 1942 moet hij zelf vluchtten. Hij keert terug naar Taizé in 1944. Met enkele medebroeders sticht hij een oecumenische gemeenschap.

In de jaren na de oorlog bezochten de broeders geregeld gevangenen uit een nabijgelegen krijgsgevangenenkamp, die welkom waren in hun zondagse diensten. Ze namen ook weeskinderen op. Op paaszondag 1949 werd het een echte klooster communiteit, bestaande uit 7 broeders. De broeders die zich aansloten bij de Taizé gemeenschap leefden in eenvoud, deelden alles gemeenschappelijk en leefden in celibaat. Jaarlijks sloten zich broeders bij de gemeenschap aan. In het jaar 2007 telde de gemeenschap maar liefst 100 leden.

Op jongeren heeft de gemeenschap altijd een grote aantrekkingskracht gehad. Vanuit met name Europa kwam men in grote getale op de Taizé gemeenschap af. In vakantieweken  enkele duizenden per week. Elke dag geven de broeders van de gemeenschap Bijbelinleidingen. Driemaal per dag komen de broeders met alle bezoekers bijeen voor het gemeenschappelijk gebed in de Verzoeningskerk, met veel zingen en een lange tijd van stilte. In de momenten tussen deze vieringen is er tijd voor bezinning, discussie, gebed en stilte.