Schoolreisje gemeenteraad
Zoals u misschien weet zitten we midden in het schoolreisjesseizoen. En zo vertrok ook de gemeenteraad afgelopen vrijdag, uitgezwaaid door stadhuisbode Jan, vanaf de Noorderhaven met de bus naar Enkhuizen. We zouden, zoals gebruikelijk, het nuttige met het aangename combineren: ’s ochtends presentaties door de gemeente Enkhuizen (om van te leren, vandaar ‘school’reisje) en ’s middags een bezoek aan het Zuiderzeemuseum. Die twee zaken bleken naadloos in mekaar over te lopen.
Door Wim Wildeboer (Wad’n Partij)
(Foto’s: Wim Wildeboer)
Het programma was dit jaar bedacht door Welmoed Konst en Bartele Boersma van de PvdA-fractie, uitgewerkt in samenwerking met de raadsgriffie. En het was een leuk, boeiend en interessant programma. Niks op af te dingen. Ik kan niet voor de andere raadsleden spreken, maar ik heb er het nodige van opgestoken. Misschien wel meer dan de bedoeling was, als ik het zo mag zeggen.
Het eerste is dat je als gemeente je oren niet naar de provincie moet laten hangen. Sommigen van u hebben er misschien via de landelijke media iets over vernomen: Enkhuizen heeft een probleem. In het kader van toerisme-ontwikkeling wilde de gemeente een oude gemeentelijke camping aan het IJsselmeer en aangrenzend gebied, gelegen naast het Zuiderzeemuseum, herontwikkelen. Daar kwam een plan uit voort met onder andere 200+ recreatiewoningen, dat breed gedragen werd door de gemeenteraad en de bevolking. Prachtig toch, zou je denken. En slechts DRIE bezwaarschriften.
Maar toen ging de provincie zich ertegenaan bemoeien. Ze konden wel met het plan leven, maar zagen het toch liever een beetje anders. De gemeente bewoog mee met de ambtenaren in Haarlem. Nou, dat hebben ze in Enkhuizen geweten. Ik zal mijn eigen opvatting over het provincieplan maar in het midden laten, maar het Zuiderzeemuseum (een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Enkhuizen) staat op z’n achterste benen (wat ik kan begrijpen, als u begrijpt wat ik bedoel) en nu zijn er DRIEËNZEVENTIG bezwaarschiften. Ik zwijg stille.
Tweede leerpunt. In Enkhuizen hebben ze na de verkiezingen van 2018 gekozen voor een raadsprogramma, in plaats van een coalitie met een kleine meerderheid. Met wethouders van buiten middels een open sollicitatieprocedure. Dus geen wethouders uit de lokale kliekjes, maar dualisme zoals dualisme bedoeld is. Volgens een van die wethouders heeft die keuze geleid tot inhoudelijker debatten in de gemeenteraad en betere besluitvorming. Wauw!!!!!!!
Derde leerpunt. Enkhuizen lijkt in diverse opzichten op Harlingen. Dus hebben ze daar ook te maken met cruiseschepen. En geloof het of niet, maar daar hebben ze over nagedacht, wat ze daaraan hebben en wat ze er dus mee moeten. Oftewel: welke cruiseschepen willen we wel en welke niet. Dit in tegenstelling tot Harlingen, waar het vorige college (met grotendeels dezelfde partijen als nu) er vanuit ging dat als je maar DRIE MILJOEN onrendabel investeerde in een cruisesteiger je vanzelf het toerisme op nuttige wijze op gang zou brengen. Nou, in Enkhuizen hebben ze dus logischer conclusies getrokken. Zeer leerzaam.
OK. Daarna mochten we dus ronddwalen in het Zuiderzeemuseum, een prachtmuseum, iets wat we in Harlingen node missen. (Wij hebben natuurlijk wel een mooi gemeentemuseum, maar ik bedoel zo’n toeristische trekpleister.) En we konden daar met eigen ogen constateren wat de consequenties waren van de provinciale bemoeizucht met betrekking tot gemeentelijke plannen.
Wat ziet u op de foto’s?
Een deel van de Harlinger raad in de raadszaal van Enkhuizen. (En het moet gezegd, ongelooflijk, maar van binnen is het Enkhuizer stadhuis nog mooier dan dat van Harlingen.) Links staat wethouder Esther Heutink-Wenderich.
De andere foto toont onze burgemeester Roel Sluiter in het Zuiderzeemuseum op het moment dat hij telefonisch verneemt dat de afvaloven voor de zoveelste keer zwaar gif uitstoot, luttele weken nadat een omvangrijk “verbeterprogramma” is uitgevoerd.
