Vuurzee wederom eerste

En daar stonden we dan, zaterdag 10 september, 8.45 uur in Zwartsluis om de sloep te laten kranen. Zou het feit dat we als eerste sloep bij de kraan arriveerden een voorbode zijn? Het beloofde in ieder geval een stralende dag te worden, met een strakblauwe lucht en ongeveer 25 graden Celsius. Gewapend met voldoende drinken, dextro energy, zonnebrand en de allernieuwste investering van onze stuurvrouw, een onkruidverdelger (die ons tijdens de race verkoeling moest brengen), vertrokken we naar de start. Eenmaal daar was er voldoende tijd om nog even te ontspannen met thee, koffie en nog wat eten. Kortom even de basis leggen van onze energievoorraad.

Precies om 12:02.30 mochten we gaan starten met startnummer 6. Eerst door de sluis, wat passen en meten was, maar waar de stuurvrouw ons goed doorheen loodste. Vervolgens op naar het Zwarte Water. Nog voor het eerste keerpunt konden we al een paar sloepen inhalen. Dat gaf weer even wat motivatie, want pittig was het wel om in die warmte te roeien. Het eerste stuk hadden we tegen de wind (welke wind...) in, wat af en toe een beetje verkoeling gaf. Na het keerpunt hadden we wind mee en dat was stiekem best heel warm. Gelukkig was daar na een tijdje de welkome onkruidverdelger van de stuurvrouw. Wat kan een plens water over je heen op zo’n moment ontzettend lekker zijn.

Nadat we het eerste keerpunt hadden gehad, moesten we een stukje door Zwartsluis roeien om vervolgens nog een (langer) stuk Zwarte Water te roeien. Eerlijk gezegd zag ik hier wel wat tegenop, het eerste stuk was namelijk gevoelsmatig best lang. Wetende dat we nu ongeveer één derde van de race achter de rug hadden moesten we dus nog best een stukje. Toch is het laatste stuk Zwarte Water me best meegevallen. We zaten goed in het ritme, waardoor je uiteindelijk hele stukken in een soort trance roeit. Na een tijd van 1:46.21 kwamen we onder luid gejuich en geklap over de finish. Wat een heerlijk gevoel weer, we hadden het toch maar even geflikt met z’n allen. De eerste blikjes bier, fris en zakken chips waren snel geopend. Heerlijk om zo even op adem te kunnen komen. Niet te lang, want de sloep moest weer terug naar de kraan, om 15.30 uur werden we weer verwacht bij het bungee roeien.

Eenmaal aangekomen bij het bungee roeien zakte de moed ons steeds verder in de schoenen. Daar lag een enorme schuit (waarin we allemaal massaal verzopen) op ons te wachten. Maar hé, wie A zegt moet ook B zeggen, dus we lieten ons niet kennen en gingen ervoor. Dat was toch wel even een deceptie... De riemen leken wel van lood, en bewogen als pudding! Maar uiteindelijk zijn we toch nog derde geworden.

Omdat we nog een roeiersmaaltijd hadden gewonnen bij een Facebook actie, moesten we nog even blijven. Eerst was er nog de prijsuitreiking. We zaten lekker te ouwehoeren onder het genot van een koud drankje, helemaal niet bewust van de prijsuitreiking, toen daar opeens de naam Vuurzee werd omgeroepen, met iets als een eerste prijs.... Ik heb werkelijk nog niet eerder zoveel teamgenoten zo verbaasd zien kijken. Hadden ze het nou over ons? Wij, de Vuurzee, een prijs? Hoe kon dat nou? Vol verwondering, verbazing, maar ook blijdschap mochten we de prijs in ontvangst nemen. Wat een geweldig resultaat. Vorige week al een eerste prijs in Dokkum en nu weer. Fantastisch! Al met al kunnen we terugkijken op een heerlijke dag met een geweldig resultaat. Toch maar goed dat we als eerste bij de kraan stonden. Misschien moeten we die traditie maar in ere houden...