Feike Dijkstra en Trijntje Tot 65 jaar getrouwd

Feike Dijkstra is op 5 april 1928 geboren in Kornwerd als zoon van een bakker. Hij werd met 14 jaar van school gehaald om te helpen in de bakkerij en het venten van brood met de fietskorf. Dit was in 1942, dus in de oorlog, omdat de knechten moesten onderduiken. Weer of geen weer, zes dagen per week, elke morgen naar Kornwerderzand en Zurich en iedere middag naar Makkum. Om een uur of vijf zat zijn taak erop.

In 1949 moest Feike zijn dienstplicht vervullen als kok bij de luchtmacht te Leeuwarden en op Vlieland. Daar sloeg de liefde toe en wel met Trijntje Tot. Zij was de dochter van de Fortwachter op Vlieland en werd daar op 28 juni 1927 geboren. Het gezin woonde in een groot houten huis nabij het fort om de oost.

Feike en Trijn trouwden 19 december 1950 op Vlieland in het oude raadhuis. Toen Feike uit dienst kwam ging hij met Trijn varen bij familie op een schip van de Ver. Tankrederij te Rotterdam. Ze voeren op diverse schepen, die eetbare vetten vervoerden voor margarinefabrieken, door heel Europa. Met uitzondering van Frankrijk, want de schepen waren te breed voor de sluizen daar.

In 1952 werd hun eerste dochter geboren en Trijn moest op doktersadvies voor een aantal maanden aan de wal wonen. In 1953 wilde Feike ook naar Harlingen om, mede op advies van de rederij, een zelfstudie te volgen. Ze hebben toen een woning in de barakken bij de MAZA gekraakt. Zo kon Feike naar de avondschool en schriftelijke lessen volgen. Om toch wat brood op de plank te krijgen ging Feike bij zijn schoonvader in de kokkelvisserij werken. Zo nu en dan werkte hij ook bij Van der Schoot als mattenverver in de cocosfabriek. Hij slaagde voor alle binnenvaartdiploma's voor alle soorten schepen tot 3 mijl uit de kust.

In de tijd bij de Ver. Tankrederij was er nog geen ploegendienst, geen radar, enzovoort aan boord. Dus werd er zomers van 6.00 tot 20.00 uur en in de winter van 6.00 tot 18.00 uur gevaren. Bij veel fabrieken was het dan ook gelijk lossen, omdat de stookkosten voor het warm houden van de lading zouden oplopen. De temperatuur moest altijd tussen de 50 en 65 graden zijn.
Trijn ging altijd alleen aan de wal om boodschappen te doen. Feike kon niet aan de wal, omdat ze, zodra ze leeg waren, meteen weer moesten varen. In die tijd waren er trouwens ook veel parlevinkers, varende winkeltjes, die ook van alles verkochten. Als ze in Rotterdam waren, lagen ze altijd in de haven, al was dat maar zelden. Voor Trijn was daar niet zo veel aan. Voordat ze geladen waren was het alweer 23.00 uur.

Wat ze ook veel deden was lading uit zeeschepen halen en naar de opslag brengen. Dan kon Trijn nooit naar de wal, omdat de lading olie en vetten in de zogenaamde dieptanks zaten. Eerst ging dan het stukgoed eruit, zodat ze aan de slag konden om de tanks leeg te halen om naar de opslag te brengen.
Een groot nadeel was ook dat Trijn niet naar de wal kon als ze naast zo’n groot schip lagen. Het ergste was het voor de kinderen aan boord. Dochter en zoon (geboren in 1957) konden nooit eens buitenspelen, enkel een keer aan dek, maar wel aan de lijn. Dit is ook de voornaamste reden geweest dat Feike en Trijn in 1958 zijn gestopt met varen. Feike is toen weer een tijdje de kokkels ingedoken.

Ondertussen hadden ze weer een woning gekraakt in de St. Jacobstraat; dit was wel een afgekeurde woning. Zij mochten daar blijven, mits de woning werd opgeknapt. Dit is destijds gedaan door Willekes, Sitra(radio) en Karsten. In 1959 werd Feike, na een proefperiode van drie maanden, aangenomen als bootsman op het internaat ‘Oranje Nassau’, in de volksmond de ‘zeebaby’s’. In 1961 kregen Feike en Trijn weer een baby, een tweede dochter. In 1987 is Feike na ruim 45 jaar werken met pensioen gegaan. Hij vond het ook wel welletjes.
Daarna trokken ze door het hele land, eerst kamperen in de tent, later met de caravan. Feike en Trijn vonden dat erg mooi en hebben er altijd erg van genoten. In 2006 hebben zij daar een punt achter gezet. Maar vervelen doen zij zich nooit! Feike is filatalist, Trijn tekent en schildert. Ze hebben ook een gezamenlijke hobby: overdag zo nu en dan oogjes dicht en snaveltjes toe.