Feestelijke afsluiting concertserie Kimswerd

Orgel en trompet: een goede combinatie. Alhoewel er een trompetregister op het orgel zit, voegt een door menselijke adem aangeblazen trompet wezenlijk iets toe. De toon onderscheidt zich en kan het geheel iets feestelijks geven. Dit laatste kwam vooral tot uiting in de bekende Trumpet Voluntary van Henry Purcell en het Rondeau uit Sinfonies en Fanfares van de componist J.J. Mouret. Maar ook op een andere manier kan de trompet zich bij het orgel voegen, zoals bleek in de Trois pas de dance van R. Berthelot, waarin de trompet zich niet zozeer onderscheidde van de registers van het orgel, maar er meer deel van uitmaakte.

Heel anders weer dan in het lichtvoetige Concertino van G.F.Händel waarmee beide musici (die meerdere keren een spontaan applaus in ontvangst mochten nemen) het concert besloten. Ondertussen had Eeuwe Zijlstra zich een aantal malen solistisch laten horen op het toch wel heel mooi geworden Hardorff-orgel. Klonken de vier Vaderlandse liederen van Piet Post voor velen misschien wat vreemd, het Adagio-Allegro en Adagio (KV 594) van Mozart was weer heel herkenbaar en heel duidelijk Mozart. Zeer stijlvol en virtuoos gespeeld, evenals trouwens Ballo del Granduca van Sweelinck, waarin de nieuwe Vox Humana van het orgel heel mooi te horen was. Meer swingende, jazz-achtige muziek klonk in de Mozart changes van Zsolt Gárdonyi (na een keurig en herkenbaar Mozart-begin), terwijl Eeuwe Zijlstra het kerkorgel als een draaiorgel deed klinken in de Boléro de Concert van Léfébure-Wely.
De bezoekers konden niet stil blijven zitten en lieten hun waardering blijken door middel van een ovationeel applaus. Met dit concert kwam er een einde aan de serie (van zes) concerten die in de Laurentiuskerk werd gehouden. Met een gemiddeld aantal bezoekers van 125 wordt goed gescoord, zodat ook in de toekomst dit initiatief zal worden voortgezet; vanaf september volgen nieuwe concerten.