Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 22-07
Logeer bij vriendin L. in Amsterdam. Hele dag door stad gelopen op nieuwe ballerina’s. Aan het eind van de dag zagen mijn voeten eruit alsof er een stoomwals overheen gereden was – over de blaren op de meest onwaarschijnlijke plekken heb ik het niet eens.

Aanslag in München. O God. Man van M. zei laatst dat deze situatie nog maar het begin is. ‘Er staan ons vreselijke tijden te wachten’, bromde hij terwijl hij zorgelijk naar buiten keek.
M. schudde haar hoofd en zei alleen maar: ‘Ik ben het niet met je eens.’

Zaterdag 23-07
Weer stad in met vriendin L. Gingen ditmaal ergens in buurt van Jordaan eten, was niet geweldig. ‘Dit vlees doet me denken aan dat ene mopje’, mopperde L. toen ze biefstuk inspecteerde.
‘Welk mopje?’ wilde ik weten.
‘Dat mopje van die ober die aan de klant vraagt: ‘Hoe vond u de biefstuk?’
‘Heel gemakkelijk,’ zei de klant, “ik tilde een aardappel op en daar lag-ie.’

Wilde later, toen L. naar de wc ging, grap met haar uithalen. Ging ook naar wc en trok constant aan deurklink – was ervan overtuigd dat L. op die wc zat. Helaas bleek ze op andere wc te zitten. Mevrouw die uiteindelijk woest deur opengooide kon er niet om lachen.

Zondag 24-07
’s Middags naar stadje. Kwam S. tegen. ‘Ik had vorige week visite uit het buitenland,’ zei S., ‘en we gingen naar het strand. Ik schaamde me zo verschrikkelijk toen ik al die viezige drab daar zag liggen. Uit pure wanhoop riep ik: ‘Dat is juist supergezonde modder, daar maak ik altijd mijn kleimasker van.’
Grappig - toen mijn vriendinnen er vorige week waren zei ik precies hetzelfde. Gemeente, is het misschien een idee om…? Nee, laat maar. Zal wel te lastig zijn.

Maandag 25-07
WEER zoveel geweld. Het is om moedeloos van te worden. Begrijp het allemaal niet meer. Toekomstige geschiedenis ziet er in elk geval niet al te rooskleurig uit. Zat laatst midden in een discussie over huidige situatie en de emoties laaiden al gauw hoog op. Termen als racist of landverrader vlogen over en weer. Trok me terug met groot glas wijn en concludeerde met enigszins triest gevoel: als op een doodgewone verjaardag normaal praten al niet meer lukt, waar moet het dan heen met de wereld?

Dinsdag 26-07
Naar Leeuwarden met de trein. Mocht EEN euro extra betalen voor papieren kaartje uit de automaat. EEN euro voor stukje papier van 5,5x8,5 cm. Wat een geweldige dienstverlening toch van de spoorwegen. Wat een service. Absoluut grandioos.

Woensdag 27-07
Vriendin M. moest even naar MCL, ging voor gezelligheid mee. Zat in de wachtkamer naast paar jonge vrouwen die op hun mobieltje naar foto’s keken.
‘Ga je deze nog toucheren?’ vroeg een van de vrouwen, wijzend op een foto.
‘Retoucheren - REtoucheren’, riep ander verhit uit. ‘Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?’

Paus schijnt gezegd te hebben: de wereld is in oorlog omdat ze de vrede verloren heeft.
‘Ik had het anders verwoord’, zei man van M. toen ik hem net aan de telefoon had. ‘Ik had gezegd: ‘De wereld is in oorlog omdat een stelletje &%#@.’
Kan teksten van man van M. hier werkelijk niet herhalen.

Donderdag 28-07
Had vreemde droom over Rutte. ‘Het gaat goed met de economie’, brulde hij vanaf een podium. ‘De werkgelegenheid neemt toe, de economie groeit als een gek en als jullie bij de volgende verkiezingen op me stemmen krijgen jullie allemaal TWEEDUIZEND euro!’
Hij kraaide en hinnikte. ‘Tweeduizend euro! En wie me gelooft krijgt zelfs DRIEDUIZEND euro!’
Iedereen liep onverschillig schouderophalend weg, overduidelijk immuun voor het onnozele gebrabbel, maar ik bleef staan. Rutte keek me breed grijnzend aan. ‘Een enkeling trapt er altijd in’, grijnsde hij terwijl hij me staatslot in handen duwde.

Wist bij het wakker worden zeker, heel zeker, wat hiervan de betekenis is: vandaag moet ik lot kopen, zou wel eens grote prijs kunnen winnen. Blij toe. Kan ik in elk geval de papieren treinkaartjes van de NS betalen.