Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 15-05
Kregen ’s avonds bezoek van M. en E. ‘Ik ga een andere baan zoeken’, zei E. ‘Als zzp-er moet ik zoveel papieren invullen - ik ben meer tijd kwijt aan mijn administratie dan wat anders. Als mensen aan me vragen wat ik doe zeg ik tegenwoordig: ‘Ik ben een papierslaaf.’ God, in wat voor situatie zitten we toch. Het is één en al bureaucratie en Onze Leiders weten van gekkigheid niet meer wat ze moeten bedenken.’

Zaterdag 16-05
Op tijd op en als een gek nog even door het huis gegaan. Ouders komen paar daagjes logeren, gezellig. Later even naar stadje toe, nam bij Wally’s weer warme chocolademelk met extra slagroom. Ga dit voorlopig niet meer doen, dit wordt te gek. Ben bijna slagroomverslaafd, kan toch niet?

Zondag 17-05
’s Middags naar ex-partner toe om baby te bewonderen, ouders hadden de kleine man nog steeds niet gezien.
‘Waar zijn je eega en mijn kleine vriendje?’ vroeg ik aan ex toen ik vrouw en kind bij binnenkomst niet kon ontwaren.
‘Ze zijn aan het borstelen’, zei ex-man.
Ik knikte begrijpend. ‘Borstvoeding aan het geven’, verduidelijkte ik aan moe die niet-begrijpend keek.

Maandag 18-05
Kregen ’s avonds bij het scrabbelen gesprek over woord ‘slijterij’.
‘Eigenlijk is elke winkel een slijterij’, vond ik. ‘Waarom noemen we dus alleen de drankwinkel een slijterij? En waarom niet de drogist of de snoepjeswinkel? Of de bakker of de slager? Iedereen die verkoopt is toch aan het slijten?’
Wisten geen van allen het antwoord hierop.

Dinsdag 19-05
Wat een wind. ‘In Harlingen waait het altijd’, zei vriendin M.
‘Had de makelaar dat niet kunnen vertellen toen we hier kwamen wonen?’ mopperde ik. ‘Als ik dit geweten had…’
M. keek geschokt. ‘Dan hadden wij elkaar nooit ontmoet. En dan had je Sammetje nooit leren kennen.’
Ik keek vertederd naar Sammetje die op dat moment het oogje van zijn beertje eruit probeerde te drukken. ‘Dat was verschrikkelijk geweest’, gaf ik toe.
’s Avonds even naar Songfestival gekeken. Leuk, dat speelpakje van Trijntje. Erg charmant. Tjonge jonge.

Woensdag 20-05
Vreselijke nacht. Paar keer eruit, was zo ziek als een hond. Misschien voedselvergiftiging? Was rest van de dag brak. Zelfs nu, 18.30 uur, wil ik nog niet aan vette dingen denken. ‘Heb je geen trek in een speklapje?’ vroeg dochter medelevend. ‘Of aardbeien met slagroom?’ Bij de gedachte alleen al werd ik weer bleek om de neus.

Donderdag 21-05
Hep trauwens beslooten om fandaach nied mer lette op hoe ik sgreif. Spelvoute worde namelek bei einteksame nied meer gekontroleert wand de redenering is: bei begreipent lese gaad het om wat je te segge heb over een tekst, de ferpakking is nied belangreik.

Seldsaam agterlijk fint ik dit, maar ja, wie ben ik? Als Nederlant so graag wil ferloedere draag ik wel een steentje bei, is egt nied so moejlek.