Dagboek van de Rebelse Huisvrouw
Lief dagboek
De lente hangt in de lucht en aan de ene kant is dat heerlijk maar aan de andere kant… Tja. Ik weet het niet. Een lente zonder moe… hoe moet dat? Ik kan me er niets bij voorstellen. Eigenlijk wil ik de klok stilzetten. Ik wil niet dat er tijd komt tussen moe en mij. Elke dag erbij is een dag dat moe… Enfin, lastig uit te leggen. Daarom ga ik maar gewoon door met m’n dagboek.
Zondag 18-03
Gisteren zijn man en ik weer naar Rotterdam gegaan, even naar pa, en vandaag zijn we met z’n drietjes teruggegaan naar Harlingen. De gesprekken aan tafel zijn soms bijna als vanouds:
“Rutte heeft Unilever in het zadel geholpen door het schrappen van de dividendbelasting en in ruil daarvoor krijgt hij binnenkort topfunctie.”
‘Precies. Net zoals Wijers een topfunctie bij AkzoNobel kreeg’, maar vaak dwalen m’n gedachten af en kijk ik naar de lege plek tegenover me. ‘Moe. Waar ben je nou? En waarom…’ roept alles in mijn hoofd maar ik glimlach en neem braaf nog een hapje.
Maandag 19-03
Ik heb trouwens nog steeds last van m’n knappende kaak dagboek. Ondanks het feit dat ik al maanden geen gezichtsyoga meer doe heb ik dus nog steeds last van die kaak - ik kan niet eens een krentenbol eten. Het adagium ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden’ klopt dus werkelijk en weet je dagboek: als het nog ergens toe had geleid had ik het er misschien nog wel voor over gehad maar nu heeft het EN niet geholpen EN ik zit met een ontwrichte kaak. Wat een ellende.
Dinsdag 20-03
Met pa naar het stadje toe en bij Wally’s emmertje slagroom besteld met wat warme chocolademelk. Het blijft raar om zonder moe bij Wally’s te zitten. Natuurlijk, met pa is het ook heel fijn, maar het is anders. We – zowel pa als ik – gaan niet op de plek van moe zitten. Dat gaat vanzelf. Moe zou het bespottelijk vinden maar ja, zo werkt dat kennelijk.
22.16 uur. Ik heb zojuist naar m’n moeders mobieltje gebeld, gewoon om even haar stem te horen. Ik schoot wel even vol toen ik haar hoorde. Stom hè dagboek? Ik sprak zelfs een boodschap in.
Woensdag 21-03
Straks stemmen maar weet nog niet op wie. Volgens Rutte moeten we voor de VVD kiezen. ‘Kies voor Doen!’ zegt het spotje op tv. Als we op de VVD stemmen wordt Nederland nog mooier/beter/veiliger/prettiger/toegankelijker/fantastischer dan dat het nu al is. Jeetje. Het klinkt als een prachtige droom dagboek. Het klinkt werkelijk als het Ultieme Paradijs. Wat is dit aanlokkelijk. Wat een geruststellende en fijne gedachte dat Het Beste Kabinet Sinds WOII al deze grootste plannen heeft. Zal ik dit keer dan toch…??
Net thuis. Heb wel gestemd maar natuurlijk geen VVD. Het idee.
Donderdag 22-03
Dagboek: in de hoek van de tuin staat een bankje en moe en ik noemden dat altijd ‘Ons Bankje’. Gisterochtend zat ik daar alleen. Op Ons Bankje. Al dat soort momenten snijden door de ziel weet je dat. Terwijl ik daar zat, op dat bankje, voelde ik de tranen prikken maar opeens dacht ik aan een foto van broer die moe altijd in haar portemonnee bij zich droeg. Op de achterkant had ze geschreven: ‘In plaats van verdrietig te zijn omdat je er niet meer bent glimlach ik omdat ik je heb gekend’. Ik slikte mijn tranen in, stak mijn hand uit en kneep in de denkbeeldige hand van moe die naast me zat. Toen glimlachte ik.
