Het stukje van de dag

door Marten Blom

Maandag 11 september 2017 It’s a small World, after all
Als ik iets verder kijk dan het einde van mijn straat, dan kan ik zien dat de brug tussen Trebol en het huis van Piet Paulusma weer op zijn plek zit. Al lang. Als ik nog wat straten verder ga, kan ik zien dat de aanleg van de nieuwe snelweg en tunnel dwars door Harlingen gestaag vordert. Als ik met een helikopter zou opstijgen, zou ik niet veel meer zien door de regen die over ons heen gutst vanuit grijze wolken. Ik zou naar het westen kunnen vliegen, eerst over het zuiden van Engeland, hoog boven de witte kliffen en de bonte lappendekens van akkers en weilanden die zich over de heuvels plooien. Eenmaal bij Schotland zou ik onder het wolkendek door duiken om een blik te kunnen werpen op verlaten kastelen naast spiegelende meren. Voorbij de meren de bruingroene heuvels en lage bergen. Ergens in het hart van die prachtige eenzaamheid zou ik even landen om een glas whisky te drinken in het meest afgelegen hotel van het Verenigd Koninkrijk. Aan de bar zit alleen een handjevol lokale jagers en vissers uit de stad die speciaal voor het nabijgelegen meer zijn gekomen. Het hotel is niets bijzonders. Rot vreet de kozijnen buiten op. Binnen is alles afgetrapt en versleten, maar dat kan niemand hier iets schelen. Als je een paar uur buiten bent wezen jagen of vissen, is dit het Walhalla. De Schotten en een enkele verdwaalde Brit willen graag weten wat ik aan het doen ben, maar niet op een opdringerige manier. Iedereen is hier iets aan het doen, iedereen drinkt whisky en als ik mijn helikopter inruil voor een vliegtuig en de hotelbar verlaat, zijn de gesprekken over vis en wild alweer in volle gang. Ik zet mijn automatische piloot aan en val in slaap, rozig van de whisky. Als ik weer wakker wordt zie ik de zon opkomen achter de Hooiberg, de hoogste heuvel op Aruba. Na de landing ga ik meteen naar de dominotafel onder de dividiviboom in Santa Cruz, waar ik denk aan te kunnen schuiven bij oude vrienden. Op dit tijdstip horen ze daar te zitten, dominostenen op tafel rammend onder het uitslaken van woeste kreten. Het hanen is belangrijker dan wat dan ook bij Arubaans domino. Maar ze zijn er niet. Het halve eiland heeft zich bij het Korps Mariniers in Savaneta verzameld. Het is daar druk. Auto’s rijden af en aan om allerlei hulpgoederen in de marineschepen te laden die naar Sint Maarten gaan. Als ik boven de schepen uitvlieg naar het Noorden, begint mijn vliegtuig te schudden. Ik heb de grootste moeite om in de lucht te blijven en ik begin aan een grote omtrekkende beweging. Terwijl ik nu richting Mexico vlieg zet ik de radio aan. Het is wonderlijk; als ik naar alle verschillende radiostations luister, is het net alsof er allemaal afzonderlijke rampen plaatsvinden. Een Frans sprekende nieuwslezer doet melding van een orkaan die St. Martin zwaar heeft getroffen. Een uitgesproken Brits klinkende commentator geeft te kennen dat het eiland Barbuda werkelijk schoon geveegd is. Eenmaal boven Mexico hoor ik gerommel. Ook hier stormt het, maar het gerommel was een aardbeving. Door de kakafonie van nieuwsverslagen in allerlei talen klinkt nu ook Spaans. Als ik verder naar het Noordwesten boven Texas vlieg hoor ik alleen nog maar Amerikaanse zenders. De stem van Trump. Dat de slachtoffers van de overstromingen heel erg blij waren om hem te zien. Ik kijk naar de troosteloze daken die net boven het water uitsteken. Ik zie niemand. Laat staan iemand die blij is. Ergens achter me valt orkaan Irma Florida aan. Ik zie het wel, maar de radio trekt mijn aandacht. Eerst lijkt het alleen geruis, storing. Dan hoor ik het beter. Iemand spreekt Engels met een zwaar Oosters accent. Het is geen nieuws. Het lijkt wel een noodoproep. SriLanka, India zegt hij. Honderden slachtoffers. Duizenden? Ik wil beter luisteren, maar dan schiet me iets te binnen. De zus van een vriend woont op Sint Maarten. Ik moet erheen, onmiddellijk. Ik maak een scherpe bocht en koers richting Caraïben. Misschien was die noodoproep wel vals, sus ik mijn geweten. En als het niet vals is dan hoort iemand anders het wel.