Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Lief dagboek,
Terwijl ik achter mijn bureau zit kauw ik op een pluk broccolikiemen en ik betrapte mezelf er zojuist op dat ik voor de zoveelste keer in mijn leven verzuchtte: 'Hoe kan het toch dat dit met je gebeurd is?' Ik leefde vroeger op wijn en sigaretten – het was zelfs zo dat, als de derde fles wijn leeg was ik vrolijk de vierde aanbrak. Als ik dat nu zou doen zou ik, denk ik, aan het eind van de rit in een dwangbuis afgevoerd moeten worden. Waar zijn die tijden gebleven dat ik dat allemaal nog kon?? Vriendin M. (ik zal haar voortaan Madeleine noemen. Nee, dat is niet haar echte naam maar ik wil een beetje af van die initialen) zei vanmiddag dat ze de laatste tijd juist meer en meer behoefte heeft aan alcohol. 'Een man zoals mijn man plus 2 kleine - zeer drukke - kindjes doet je soms verlangen naar een semipermanente staat van vergetelheid', slikte ze terwijl ze ook op wat broccolikiemen kauwde. 'En dan heb ik er die gekke buurman ook nog bij die bij tij en ontij voor de deur staat.’ De buurman van vriendin Madeleine is inderdaad een verhaal apart. Hij is vorig jaar weduwnaar geworden en sindsdien doet hij niets anders dan aan eenieder vertellen hoe gelukkig hij wel niet was met zijn vrouwtje. ‘Terwijl de hele buurt wist dat ze al jaren als vreemden in een huis woonden – daar maakte vooral zíj geen geheim van’, zei Madeleine. ‘Maar sinds ze er niet meer is doet hij niet anders dan koketteren met zijn verdriet - het is werkelijk beschamend. En dat moet ik een paar keer per week aanhoren.’
Arme Madeleine. Ze vond het winnende songfestivalliedje trouwens erg mooi. Ik ook dagboek, hoewel ik dat in het begin nauwelijks durfde toe te geven maar die schaamte ben ik gelukkig voorbij. Ik vind het een mooi liedje, punt uit.
Op deze manier kom ik natuurlijk niet echt aan m’n weekoverzicht toe. Nou, vooruit, in vogelvlucht dan maar even:

Zondag 14-05
Gefeliciteerd met Moederdag lieve mam! Pa heeft de hele middag tevergeefs geprobeerd een vis te vangen – wat voor vis dan ook – en met moe naar de stad. Oom C. kwam ook nog even en tijdje in de tuin gezeten. O nee, ik zou geen initialen meer doen. Okay, oom Cornelis dan.

Dinsdag 16-05
Ik ben een vrouw dagboek, en ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet zoveel van begrijp. Daarom weet ik zeker dat niemand het me kwalijk zal nemen als ik zeg: wat een massahysterie was dat omdat Feyenoord gewonnen had. Ja, ik snap heus wel dat het leuk is enzo, maar dit gedoe vind ik toch wel wat heftig. En nu krijgt de trainer ook nog eens een standbeeld. ‘Waarom krijg hij een standbeeld?’ vroeg ik aan man.
‘Omdat Feyenoord voor het eerst in 18 jaar de landstitel te pakken heeft’ legde man uit.
‘Kortom’, vertaalde ik vinnig: ‘Als je doet waar je voor betaald wordt – als je je werk dus GOED doet –krijg je een standbeeld???’ Werkelijk dagboek – dan verdien ik ook een standbeeld! Maar nogmaals, ik ben een vrouw en ik snap hier niet zoveel van. ‘Gelukkig maar’, aldus man.??De uitslag van de mammo van vorige week was goed!!!

Donderdag 18-05
Wist je trouwens dagboek – dat heb ik laatst geleerd – dat wonderen WEL bestaan? Het zit namelijk zo:
Horus – Attis – Krishna – Dionysus – Mithra en Jezus zijn ALLEMAAL geboren zijn op 25 december. Allemaal hadden ze een moeder die maagd was, allemaal hadden ze iets met een ster in het oosten, allemaal konden wonderen verrichten (zoals lopen over water of water in wijn veranderen) en allemaal herrezen 3 dagen na hun dood.
Dagboek: nou wil ik niet te sceptisch overkomen natuurlijk, dat snap je. Maar is het wachten nu dan eigenlijk niet op de volgende profeet? Wellicht is-ie al geboren of moet hij nog geboren worden. (Dan wel op 25 december natuurlijk, dat is duidelijk).
Kortom: ze zeggen wel eens dat wonderen niet bestaan. Nou, ik ben tot de ontdekking gekomen dat dat niet waar is. Wonderen bestaan wel degelijk. Daar is dit hele verhaal toch maar weer mooi het grootste bewijs van. Tsja.