Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Lief dagboek,
Ik weet dat ik vorige week zei dat ik voorlopig even geen stukje op deze plek zou hebben maar opeens had ik toch zin om te schrijven terwijl ik juist van plan was een time-out in te lassen. Is toch raar? Ik snap er niets van. Enfin, dan ga ik toch even een kleine update geven van de laatste week, dat is wel zo leuk. Dan houden we het er maar op dit stukje voorlopig m'n laatste is op deze pagina :-) Ondertussen gaat het goed met Wordpress en ben ik al zover dat ik leuke websites kan bouwen. Volgende stap is het bouwen van een webwinkel. Ik weet niet hoe het kan dat ik het zo leuk vind dagboek – ik ben in de tuin bezig en betrap mezelf erop dat ik wel eens denk: als ik nu dit of dat doe, wat zou dat voor effect hebben? Het is een beetje triest. Volgens vriendin M. komt nu toch echt duidelijk naar voren dat ik wel eens in het autistisch spectrum zou kunnen zitten. ‘Mensen die wat autistisch zijn kunnen zich enorm vastbijten in iets dat hen interesseert’, zei M. laatst. Ze voegde eraan toe: ‘Hoewel ik niet zeker weet of iedereen hetzelfde pitbull-achtige fanatisme tentoonspreidt - dat van jou is werkelijk beangstigend.’
Enfin, nu m'n dagboek. Gelukkig heb ik voldoende aantekeningen gemaakt de afgelopen tijd, dat scheelt heel wat denkwerk.

Vrijdag 05-05
00.34 uur. Net terug van een verjaardag van ex-collega S. Het was een vreemde avond. S. had wat kennissen op bezoek die qua politieke opvatting lijnrecht tegenover elkaar stonden. Het werd een beetje vervelend eigenlijk. Vooral het ‘linkse’ echtpaar werd erg boos terwijl het ‘rechtse’ echtpaar een stuk kalmer leek. (Voor alle duidelijkheid: het ‘rechtse’ echtpaar kwam uit Suriname). Wat me wel eens opvalt dagboek, is dat mensen die een ander verwijten ‘niet tolerant te zijn’ een zero-tolerance beleid voeren als die ander een afwijkende mening erop nahoudt. Is dat niet wat raar? Ik snap het niet! Ja, er zijn er veel meningen waar ik het niet mee eens ben maar om dan kwaad te worden? Heel vreemd.

Maandag 08-05
Gedroomd van Marga (is niet haar echte naam maar al die initialen de hele tijd is ook zo irritant!). Marga was een vriendin, ooit, lang geleden. Op zich was het een leuke meid maar zo labiel als de pest - eigenlijk was ze nog net niet gevaarlijk genoeg om in een dwangbuis afgevoerd te worden maar daar is dan ook alles mee gezegd. Na een tijdje vond ik het welletjes. Ik had geen zin meer in dat labiele gedoe. Nu droomde ik dat ze gewapend voor m’n deur stond. Ze had een grijs vest aan en haar enorme pens (ja, die had ze ook al heel jong) hing bijna op de knieën. Als een briesende stier hing ze hijgend aan de deurpost en er kwam rook uit haar neus. Moest de rest van de dag aan Marga denken. Zal ik haar bellen? Arme meid.

Woensdag 10-05
Heb me voorgenomen dagboek, om het voortaan zo min mogelijk over politiek te hebben. Dat komt omdat ik me voortaan ook zo min mogelijk met politiek bezighoud. Mijn adagium is geworden: ‘Elk volk krijgt de leider dat het verdient’ en daarom: van mij geen kwaad woord meer over Rutte. Integendeel. En laten we nu maar hopen dat er nog vele Henry Keizers opstaan die Rutte allemaal persoonlijk het handje boven het hoofdje houdt dan komt het allemaal wel goed.

Donderdag 11-05
Mammogram laten maken. God, wat deed het weer pijn zeg. De tranen sprongen in m’n ogen. Ik begin ondertussen te denken dat, als je al geen borstkanker had, je het wel van zo’n mammo zou krijgen. Het KAN toch niet gezond zijn, die borsten die zo geplet worden? Alles wordt inwendig gekneusd en moet weer helen. De kans dat er wat misgaat... Brrr. Anyway, ik zat in de wachtkamer te wachten totdat ik te horen kreeg dat de foto’s gelukt waren toen de radiologe dat me kwam vertellen. ‘De foto’s zijn gelukt hoor, u mag gaan.’ Toen, dagboek, tijdens het afscheid nemen, zei ze iets wat me heel erg dwars zat en nu nog steeds dwars zit. Ze slikte het bijtijds in maar ik hoorde het luid en duidelijk: ze wilde sterkte zeggen. Sterkte. De uitslag krijg ik pas volgende week maar nu al wordt me sterkte toegewenst. En dat zit me heel erg dwars. Het wordt een zware week.