Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 02-12
Lief dagboek,
Terwijl ik dit schrijf zit ik afgepeigerd aan de keukentafel. Voor mijn gevoel heb ik duizenden kilometers gelopen en dat alleen maar omdat ik wanhopig op zoek ben naar raamtape. Nergens in de hele stad heb ik raamtape kunnen ontdekken en dat vind ik verschrikkelijk, want ik plak dat elk jaar in december op m’n ramen. Wat me wel aan alle kanten tegemoet grijnsde was Washi-tape, iets waar ik nog nooit van gehoord had maar waarvan ik nu dan maar wat rollen van gekocht heb. Er zitten sterretjes op en die vind ik stom maar het is in elk geval rood.

23.10 uur. Zo, daar ben ik weer. Ex-collega T. belde. ‘Ik kan me zo ergeren aan sommige vrouwen’, vertelde ze. Wat bleek: ze had laatst een afdelingsetentje en twee van haar collega’s klampten zich aan elkaar vast als twee hitsige meikevers. ‘Ze wilden alleen maar naast elkaar zitten en hadden geen oog voor de omgeving – het was werkelijk pijnlijk.’
Ik dacht terug aan ex-collega H. met haar bolle fletsblauwe ogen en realiseerde me dat ze hetzelfde gedrag vertoonde op dat soort avondjes. ‘Ik wil naast jou zitten hoor’, kon ze overdreven hysterisch tegen andere collega’s kirren, mijn smadelijke glimlachjes met dodelijke blikken trotserend.

Zaterdag 03-12
01.15 uur – bedtijd. Het was een geweldige avond dagboek: we hebben vanavond de verjaardag gevierd van buurvrouw Anneke en hoe! Met P. & R. sprak ik later op de avond over ‘telomeren’. Ik had daar nog nooit van gehoord maar telomeren schijnen het verouderingsproces te vertragen dus ik ga me daar als een razende in verdiepen. Het was een boeiend gesprek hoewel ik wel even afgeleid van toen ik S. aan de andere kant van de tafel opeens hoorde roepen: ‘Eigenlijk, als je er goed over nadenkt, is logica heel logisch.’

Zondag 04-12
Vandaag weer een worteltaart gebakken – de vorige was al op. Ik begin het leuk te vinden, dit bakken, ongelooflijk. Ik denk dat ik een alternatief restaurant begin voor mensen die gezonde voeding en hoge prijzen kunnen waarderen. Met nadruk op hoge prijzen.
Dat Washi-tape op de ramen is trouwens geen succes.

Maandag 05-12
12.35 uur. Tuincentrum Witmarsum heeft rood raamtape!!! Ik belde zojuist erheen en ze hebben nog acht rollen!

Dinsdag 06-12
Weer allemaal commotie dagboek: de Italiaanse premier stapt op. Jaja, het is me wat. Wat een narigheid. Volgens oom H., die het allemaal met argusogen volgt, moet Italië ‘zo snel mogelijk Europa verlaten’.
‘Je moet je voorstellen,’ fulmineerde hij, ‘dat je een buurman hebt die van top tot teen onder de schulden zit die JIJ mag betalen terwijl HIJ in de duurste auto’s blijft rijden – daar zou je toch $%^&@-ziek van worden?’
‘Wáár zou je ziek van worden?’ vroeg buurvrouw Annie, zijn vriendin. ‘Als die buurman nou de schulden betaalt is er toch niks aan de hand??’
‘Hoé betaalt hij die af??’ riep oom H. vertwijfeld uit. ‘Met welk geld betaalt hij die af? Met JOUW geleende geld???’
Annie keek me aan. ‘Ik moet de laatste tijd zo aan Archie Bunker denken’, fluisterde ze me toe.

Donderdag 08-12
Ik was nog vergeten te vertellen dagboek, dat ik laatst E. tegenkwam. We kregen het over een vrouw hier in de buurt die wel eens op honden past. ‘Ze is heel aardig’, vertelde ik toen bleek dat E. een hondenoppas zocht. ‘Je kunt je hondje gerust bij haar laten logeren. Bovendien heeft zelf ook een paar honden dus ik neem aan dat ze wel van dieren houdt.’
‘En haar man?’ vroeg E., toch een beetje bezorgd om haar hondje.
‘Ik neem aan dat ze ook van hem houdt’, grapte ik. E. staarde me niet-begrijpend aan.
‘Van hem houdt', herhaalde ik eerst nog maar direct liet ik er moedeloos op volgen: ‘Het is een grapje.’
E. haalde opgelucht adem. ‘Haha’, lachte ze geforceerd zonder duidelijk ook maar enig idee te hebben wat de clou van mijn grapje was.
Pffffff. Sommige mensen hebben toch echt geen humor.