Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Donderdag 13-08
Met paar collega’s geluncht. ‘Als ik naar de foto’s van asielzoekers kijk zie ik alleen mannen, bijna nooit vrouwen en kinderen’, zei collega P. ‘Dat is toch vreemd? Waar zijn de vrouwen en kinderen?’
‘De mannen regelen de opvang hier’, zei collega S. ‘Wacht maar tot hun gezinnen zich bij hen gaan voegen - dan krijg je pas een échte vluchtelingenstroom.’

’s Avonds met de trein naar Rotterdam, ga paar daagjes bij ouders logeren.

Vrijdag 14-08
Moe had verse munt gekocht. ‘Ik zie je zo vaak verse muntthee drinken, ik dacht kom, dat haal ik voor je in huis.’ Ze zette een groot glas met groene blaadjes voor me neer.
‘En’, vroeg ze verwachtingsvol. ‘Lekker?’
‘Vreemd smaakje’, zei ik. ‘Beetje... anders.’
Groene blaadjes bleken selderij te zijn.

Zaterdag 15-08
Naar de Markthal toe, was daar nog nooit geweest. Was heel, heel mooi, zou uren naar het beschilderde plafond kunnen kijken.
Raakte in gesprek met paar oudere dames die een Engelse kennis bij zich hadden. ‘Ze logeert een paar dagen bij ons’, vertelden de dames die zusters waren. ‘We hebben het heel gezellig samen.’
Een van de zussen was wat hees, schraapte paar keer nadrukkelijk haar keel. Andere zus keek bezorgd toe. ‘She has a frog in her throat’, glimlachte ze toen vergoelijkend naar de Engelse logee.

Zondag 16-08
10.35 uur. Net krant van gisteren gelezen. Las dat De Rennende Rukker vrijwel direct vrijgelaten is.
‘Er zijn geen Wettelijke Gronden om deze man nog langer vast te houden’, aldus Vadertje Staat. Tuurlijk niet. Voelde bloeddruk stijgen, las gauw verder. Want waarom, o waarom, verbaast het me nou niets dat ze dit soort mensen constant maar weer op ons loslaten???

Maandag 17-08
Met ouders naar de Chinees, heerlijk gegeten. Dochter belde later. ‘Wanneer kom je thuis?’ wou ze weten. Moederhart liep over van emotie toen ze dat vroeg.
‘Vind je het wat saai nu ik er niet ben lieverd?’ vroeg ik.
‘Nee, dat niet’, antwoordde kind. ‘Maar ik heb een hele berg was die gedaan moet worden.’
Blijf de rest van het jaar weg denk ik.

Dinsdag 18-09
Overdag naar stad met moeder. Stonden bij vertrek lang bij betaalautomaat van parking te klungelen met parkeerticket, ‘Hij pakt ’m niet’, zei moe niet-begrijpend terwijl ze met fors geweld de parkeerkaart voor de zoveelste keer in de machine duwde. ‘Hier, probeer jij het maar.’
Nam kaartje van moe aan. Het was het visitekaartje van het Chinese restaurant van gisteren.

Woensdag 19-08
Stukje van het politieke debat gevolgd. Rutte heeft in het ‘Landsbelang’ zijn belofte – ‘geen cent meer naar de Grieken’ - verbroken zegt hij. Vreemd dat de man hiermee wegkomt. Zeggen dat je in ‘Landsbelang’ liegt en beloftes verbreekt klinkt toch wel alsof je een forse afwijking hebt.

Donderdag 20-08
Weer thuis. Had interessant gesprek met overbuurman over de zogenaamde ‘groeiende economie’.
‘We worden alvast klaargestoomd om een miljarden bijdrage te leveren aan Brussel’, concludeerde overbuurman. ‘Daarom verkondigen ze deze onzin. Wij mogen straks weer flink dokken en in ruil daarvoor zal een volgende Dijsselbloem een mooi baantje cadeau krijgen.’
‘Ze werken er hard voor hoor’, verdedigde zijn vrouw alle Dijsselbloemen met mooie baantjes.
‘Werken?’ gromde overbuur. ‘De meeste politici hebben nauwelijks gewerkt, alleen maar in de politiek gezeten.’

Berg wasgoed van dochter is vergelijkbaar met Mount Everest. Ga ook maar de politiek in denk ik. Lekker rustig.