Moeizame overwinning voor Zeerobben

Al in de eerste minuut was er voor de Groen Witten een mogelijkheid om de score te openen. Slim kopte Patrick Amels zich langs zijn tegenstander en zijn voorzet werd net voordat Frank ten Hoeve zou uithalen door Thomas Heslinga onderschept. Even later kreeg aan de andere kant Hein van Marrum een mogelijkheid, hij nam de bal uit een voorzet van Romke Bos in één keer op de pantoffel, weliswaar ver over maar toch. Na een perfecte trap van Jordy Torenbeek op Dylan Drent, trok laatstgenoemde van de achterlijn hard voor. Jan Arne de Boer kreeg de bal wat ongelukkig op zijn hoofd en passeerde zijn eigen keeper, maar wel 1 – 0.

De mogelijkheden stapelden zich op voor het doel van Marinus Hoekstra, maar noch Frank ten Hoeve, net naast, noch Patrick Amels, over, wisten de voorsprong uit te bouwen. In de 38e minuut was het wel raak. David van der Pol liet met een mooie passeerbeweging zijn directe tegenstander staan en zijn passje op Patrick Amels was precies op maat. Patrick beloonde deze mooie aanval met de 2 – 0. Drie minuten later werd de voorsprong vergroot naar 3 – 0. David maakte het keeper Hoekstra dermate moeilijk, dat hij gedwongen werd een corner weg te geven. Hieruit maakte Jordy Torenbeek met een harde kopbal 3 – 0 op aangeven van Drent. Gezien het overwicht en de kansen een verdiende voorsprong.

De tweede helft was nog geen minuut oud of Kollum had de 3 – 1 al op het scorebord getoverd. Wie anders dan Joop Pijnacker tekende hiervoor. Uit een voorzet van Romke Bos knalde Pijnacker hard achter Theo Nota. De gasten geloofden weer in een klein wonder en zetten veel druk op de verdediging van Zeerobben. Tot uitgespeelde kansen leidde dit niet, omdat het defensief goed stond. Kansen waren er wel voor het doel van de Kollumers, maar Hoekstra had goed kijk op de inzetten van Amels en ten Hoeve. Uit een ingooi wist Pijnacker de bal op het hoofd van de inlopende Hein van Marrum te deponeren en op diens kopbal had Nota geen antwoord, 3 – 2. De spanning was weer terug en elke lange bal richting de spitsen van Kollum betekende alle hens aan dek voor de verdedigers van de gastheren. Maar de sterk spelende Chekina Nzoko zorgde ervoor dat topscoorder Pijnacker niet meer gevaarlijk kon worden.

Ook de rest van de verdediging gaf in de resterende minuten geen krimp. Maar de dreiging van een doorbraak of een zondagsschot bleef aanwezig tot in blessuretijd. De voorhoede van Zeerobben had eigenlijk de wedstrijd al eerder moeten beslissen. Zowel Dylan Drent als de voor Frank ten Hoeve ingevallen Marijn Helfferich misten het doel op een haar na. In de extra toegekende tijd viel het doek voor Kollum. Uit een ingooi van Amels maakte David van der Pol zich goed vrij en gaf Marcel Visser de kans om het strafschopgebied binnen te sprinten. Hij wilde de doelman van Kollum omspelen, maar in die poging maakte Hoekstra een overtreding, die met een penalty werd beoordeeld. Normaal gesproken zou Jordy Torenbeek zich hiermee belasten, maar hij gunde spits David van der Pol ook zijn doelpuntje en deze stelde niet teleur en bepaalde daarmee de eindstand op 4 – 2.

Wedstrijden, die volgens voetballogica op papier drie punten zouden moeten opleveren, blijken in de praktijk toch moeilijker te verlopen. Cadeautjes worden er normaal gesproken in voetbal niet gegeven en zeker niet wanneer je de punten ook hard nodig hebt. Van een simpele overwinning kun je dan ook niet spreken, al doet de uitslag dat wel vermoeden. Tot de laatste minuut was er de dreiging van de gelijkmaker. Gelukkig bleef Zeerobben die rampspoed bespaard. Op CVVO na maakten de directe concurrenten om de bovenste plaats geen fout. Komend weekend kon het wel eens erg warm worden op de Friese voetbalvelden van Dokkum ( Be Quick tegen Blauw Wit ’34 ) en bij Leeuwarder Zwaluwen tegen Zeerobben. Hitchcock had geen spannender scenario kunnen bedenken.

Zeerobben: Theo Nota, Chekina Nzoko, Gideon Vellinga, Jordy Torenbeek, Reinier van der Stap, Albert Beuker, Dylan Drent, Adnan Jarjour ( ‘65 min. Marcel Visser ), David van der Pol, Patrick Amels, Frank ten Hoeve ( ’65 min. Marijn Helfferich ).