Dream Team D1 grijpt in Oosterlittens de koppositie

De spanning vooraf was groot. Na het onterechte gelijke spel eerder in Harlingen (2-2) hadden beide ploegen al hun wedstrijden gewonnen, dus nu kwam het erop aan. De koppies stonden strak. De speeches van de leiders in de kleedkamer zetten de twaalf stervoetballers - Dennis en Jacco zijn helaas nog steeds langdurig geblesseerd - definitief op scherp.

Er zou weer worden gespeeld volgens het succesvolle 4-4-2-systeem. Met een sterke as: zes man sterk. En vier meesterlijke vleugelspelers. Met het grootste keeperstalent van Nederland in de goal. Een onneembare vesting. Een voetbalmachine. Die meisjesharten sneller doet kloppen. Want het oog wil ook wat. En de lentezon scheen. Een perfecte warming-up in de prachtige inloopshirts deed de rest. Inclusief de legendarische, nog altijd geheime yell op het veld.
De rest van de wereld hield vanaf half tien - het moment van de aftrap - z’n adem in. Messi staakte in Barcelona de hersteltraining. Uit respect voor de happening in het verre Friesland. En Suarez beet in Liverpool zijn tanden stuk op een kippenbout. Morgen neem ik iets zachters, nam hij zich voor.

De wedstrijd was bloedstollend. Spannend. Het eerste kwartier bovendien briljant van de zijde van het Dream Team. Met een fantastische inzet werd druk gezet op de verbijsterde tegenstander. Je zag ze denken: Wat is dit elftal goed geworden! De Harlingers lieten de bal rondgaan. Tikkie tikkie tikkie. En scoren! Na een mooie diepe breedtepass van Jort naar de op rechts sprintende Ben, volgde de ideale voorzet van De Zoon van Mabel, waarna aanvoerder Remko deed wat hij volgens zijn moeder al voor zijn geboorte deed: keihard schoppen en scoren! Het was 0-1 voor het Dream Team.

Riccardo controleerde achterin, met z’n strakke kuif. Bart schoof in en door, met zijn befaamde stiftjes en lobjes. Bobby met z’n slobberbroekie, Gijs met zijn betoverende glimlach en Martijn met zijn 010-hart dat bewijst dat Feyenoord-fans soms heel aardige mensen zijn, maakten iedere aanval van de tegenstander onschadelijk. Slimme Rico en Creatieve Luuk verdeelden en heersten op het middenveld. Connor B. en Ben waren verdedigers en aanvallers tegelijk, geweldig in positie spelend op de flanken. De altijd jarige Jort en Het Kanon Remko maakten voorin het verschil. En Connor N. hield de meest onmogelijke ballen uit z’n doel. Z’n moeder straalde. Z’n vader was vanuit de States met z’n gedachten bij hem.

De eerste helft eindigde spectaculair. Tijdens een ongevaarlijk aanvalletje van Oosterlittens klonk ineens luid gejoel langs de zijlijn. Opgewonden kreetjes. Van moeders. Twee kleine jochies kwamen langs het veld uit de bosjes gelopen. Met een plastic vinger in hun hand. Zei eentje. Nee, het is een been. Zei de ander. Neeeeee, het is een dildo! Wisten de moeders. Martine liep snel naar de jongetjes toe. Haar zoontjes. Ze smeet het langwerpige voorwerp terug in de bosjes. Oosterlittens brak intussen door op links. Een speler dribbelde het strafschopgebied in. Gijs keek naar de kant. Zag zijn moeder. Zijn broertjes. En het ding. Hij schaterde. Hij werd afgeleid. Hij schrok. Van de tegenstander die hem passeerde. En maakte een beweging die de scheidsrechter uitlegde als een overtreding. Penalty. Shit. 1-1. Rust.

De tweede helft was het erop of eronder. Maar het Dream Team oversteeg zichzelf. De combinaties werden weer om van te smullen. Het fanatisme was ongeëvenaard. De moeders bleven maar giechelen. En Connor N. hield de zoveelste impossible ball (even in het Engels, wel leuk voor Bill). Met een onvervalste counter - een fenomenale omschakeling à la Real Madrid - besliste Harlingen de wedstrijd. Remko voltrok het vonnis. Op z’n Ronaldo’s.
De wedstrijd werd koelbloedig uitgespeeld. De drie punten waren binnen. De koppositie was het doel. Los van de concurrentie. Missie geslaagd. Nu op weg naar het kampioenschap. Met Frisia als volgende horde. De nieuwe nummer twee. De Bolswardervaart lonkt. Leve het Dream Team!