Harlinger Humor: De scootmobielrace (deel 5)

Even was d’r sprake van paniek. Gegil, vallende dranghekken. Maar gelukkig hewwe we nog Jan Kwatsje. Die het de tegenwoordigheid van geest om de microfoon te pakken en de meesen tot kalmte te manen. Twee hekken die omvallen waren wudden met vereende krachten weer op sien plaats setten. ’n Paar meesen hadden wat schrammen oplopen en kapper Gerard Cats was sien hoed kwiet. Volgens sien vrouw niet erg, want “sien kast puult uut van die dingen.” Maar niemand had zich bekommerd waar de koegel heen vlogen was. Ja, één. Politieman Leen Veltman, hoewel hij gien dienst had, zag hij dat Cor Snor plotseling neer viel. Leen kreeg gelijk de beelden weer voor ’m, van de aanslag op de Amerikaanse president Kennedy. Hij stuuft op de bloemenkraam af waar Cor Snor over drie emmers met herfstasters lag. “Bist gewond Cor”, en schut ’m wat deurelkaar. “Pfhoe”, kwam d’r uut de mond van de bleek getrokken bloemekoopman. “Ik schrok mie dood.” “Dat kan niet,” seit Leen, “want de leefst nog ouwe seun.” Hij helpt Cor overeind die al wat meer kleur op sien wangen krijt. In ’t raam van de kraam sit ’n klein koegelgatsje. “De hest geluk had”, laat Leen Veltman wete. “Welke idioot het d’r op mij skoten”, wil Cor wete, en kiekt om ’m heen. “De wethouder”, fluustert Leen zachtjes in Cor sien oor. “De wethouder?”, roept Cor vertwijfeld en vol ongeloof. “Is ze al in de boeien slagen.” “Nee, ’t was ’n ongelukje”, seit Leen. “’t Arme mees kon d’r niks an doen. Su hewwe hur even bij de Hema brocht om van de eerste schrik te bekommen. Kiek daar komme su alweer naar buuten.” En inderdaad, samen met burgemeester Scheffer, allebei kluuvend an ’n Hemawust. ’t Vet droop bij Scheffer op sien nette pak. Hij loopt op Wiebe van Dijk an. “Zijn ze toch gestart?” “Ja,” seit Wiebe “Die knapen hadden sun adreline in hun bêlig. Bij ’t skot vlogen su meteen weg. Ik kon su niet meer teugen houwe.”

Daar had Wiebe geliek an. Toen wethouder Maria le Roy per ongeluk skoot gaf iedereen ’n stoot gas. Sommigen bleven staan, die zagen dat d’r wat an de hand was. Maar de achterop kommenden begonnen te razen en te tieren dat su d’r langs wuuden. ’n Paar botsten teugen elkaar an, eigenlijk was ’t ’n chaos. Na ’n minuut of vijf was iedereen dan eindelijk vertrokken. Germen Wierda, de oud-melkboer, is ’t eerste die de hoek om is en de Kleine Bredeplaats op draait. Tot sien genoegen siet hij dat Andries Hondema drie meter achter ’m leit. Germ het natuurlijk behoorlijk wat ervaring op deent in sien melkwagen en dat komt ’m nou mooi van pas. Soepel stuurt hij de Lanen op. Maar daar staat Hein van den Oever druk met ’n vlag te zwaaien. “Wat bist stou an ’t doen je”, schreeuwt Germ. “’t Is vandaag gien Koninginnedag hur.” “Zachter riede”, roept Hein. “De weg is opbroken.” En inderdaad, vlak voor de voormalige fietsenzaak van Jaap Huyser was ’n sleuf graven over de hele breedte van de weg. “Welke idioot het dat deent”, laat Andries Hondema wete. Intussen kwamen nog meer scootmobielers ansetten. De hele boel loopt vast. Intussen was Wiebe van Dijk waarschuwt die op de fiets van Gerard Cats kwam ansetten. Gerard was sien hoed an ’t zoeken, toen Wiebe sien fiets even liene wuu. “Dat kan wel”, liet Gerard wete. “Maar ik gaan zelf even met. Straks staat die op Marktplaats te koop. Ik kan mien pappeheimers.”

“Wat is d’r an de hand?” vraagt Wiebe an Hein van den Oever die sien vlag even teugen de muur set had. “Volgens mij weet Japie Huyser hier meer van”, is ’t antwoord van Hein. “Onmiddellijk dichtgooie”, beveelt Wiebe. “Hest stou ’n skep voor mij”, vraagt Hein. “De hest toch ’n paar klauwen van Onze Lieve Heer kregen niet”, reageert Wiebe. De omstanders beginne te lachen en Hein voelt ’m zwaar beledigd. Gelukkig binne d’r ’n paar omstanders die de handen uut de mouwen steke. Bakker Menno Kuupers komt met ’n sneeuwskuufbord ansetten en oek Jelle Outhuijse het ’n skep metnomen. Johnny de Groot die oek op de Lanen woont, had nog ’n brede bezem in ’t hok staan. “Kanne we niet over ’t trottoir verder”, wil Bruno Scheffer wete. Wiebe krabt ’m over ’t hoofd en nimt de toestand in ogenschouw. Hoe de jongens met de skeppen hun best oek doen, dit kan nog wel twintig minuten dure. “We gaan over ’t trottoir verder”, seit Wiebe om tot de skeppende mannen te seggen: “Bij de volgende ronde mut de straat dicht weze, want ik kan dit zootje niet wéér teugen houwe.” Hein, die sien vlag weer in de hand het telt af. “Drie, twee, één, start.” En daar ging de hele horde weer richting Simon Stijlstraat en Voorstraat.
Wordt vervolgd.
Yuppie 2011