Zo’n stukje van Marten Blom: Vliermonnikoog
Vliermonnikoog
Het afgelopen weekend brachten we op Schiermonnikoog door, en eenmaal daar ontwikkelden we de volgende theorie: elke eiland-gek wordt verliefd op het eerste eiland waar hij op terecht komt. Zo ken ik mensen die helemaal verslingerd zijn aan Texel. Die hebben een zus met een huisje op Texel, gaan een paar keer per jaar naar Texel etcetera. Ik ken ook Terschelling- freaks. Die hebben het dan over de gezellige terrasjes en mooie tochten door duin en bos en nog meer terrasjes. Wij zijn Vlieland-freaks. Daar kwamen we al achter toen we Texel en Terschelling bezochten, maar tijdens ons bezoek aan Schiermonnikoog viel het ons echt op: we vergelijken de andere eilanden voortdurend met wat blijkbaar ons nummer één eiland is: Vlieland. Het is te gek voor woorden hoe we zo’n arm (want wat kan dat eiland er nou aan doen?) eiland beoordelen. Het begint al bij aankomst. ‘Wat een gekke manier om aan te komen!’ Schiermonnikoog heeft een lange pier, die zich tot de vaargeul uitstrekt en daar legt de veerboot aan. Het dorp Schiermonnikoog bevindt zich, in tegenstelling tot het dorp Oost-Vlieland diep (ei)landinwaards. En om ons, conservatieve Vlieland-freaks nog verder te verwarren, is er hier niet één lekker overzichtelijke hoofdstraat, maar vele, alle kanten op gaande straten. Het dieptepunt was misschien wel dat ik in de lokale ‘Spar’ op zoek ging naar Vlielander boomstammetjes (kaneelstokken). Hoewel die kaneelstokken gewoon verkrijgbaar waren, maar natuurlijk niet ‘Vlielander Boomstammetjes’ heetten, waagde ik het ook nog om enigszins teleurgesteld te zijn.
Maar toen was het ook genoeg. De schellen vielen van onze ogen en we gooiden onze Vlielandbrillen weg. We fietsten door een waanzinnig mooi bos met hoge bomen. We dronken een drankje bij een alleraardigst zwem-meertje. We genoten van het zonnetje terwijl we de oude hotels bewonderden onder het verorberen van saté en een vegaburger met veel patat. We kregen meer oog voor onze omgeving en ontdekten de blijkbaar typische vrijstaande huisjes van Schiermonnikoog. Een weekend is best kort, maar we hebben besloten dat Schier de moeite waard is om uitgebreider te ontdekken, zeker als we onze vooroordelen thuislaten.
Appie
Zo langzamerhand gaat de verliefdheid van de Waddeneilanden wel over. Als je de prijzen bekijkt gaat de verliefdheid wel over.
Het is niet leuk meer,over een paar jaar is het niet meer betaalbaar.
Bij mij is de liefde voor de Wadden allang over.Zolang de middenstand de machtsposities hebben worden de eilanden net als het Duitse eiland Sylt een eiland voor elite.
Wolter Birza
Ameland is mijn nummer 1 eiland maar de andere Nederlandse wadden vindt ik ook leuk.
En als je niet in de schoolvakanties hoeft te gaan blijven de wadden eilanden ook best betaalbaar.
Ine Nijland
Als kind kwam ik met ons gezin op Texel. Heerlijk gewandeld en paard gereden, maar ik had er geen echt eiland gevoel. Het volgende eiland dat ik bezocht was vele jaren later: Vlieland. Heerlijk autoloos en er was van alles: duinen, bos, leuke winkeltjes, goede horeca! Hier kom ik terug, dacht ik. Maar de tijd gaat snel en de huisjes zijn vaak te duur of al bezet, dus het werd Ameland. Mmm, een aardig aankomstplaatsje, maar slechts een smalle duinrand en veel weiland! En niet autovrij.
Toen vertelde een buurvrouw over Schier en dat is mijn/onze grote liefde geworden. Ja, de aankomstpier ligt ver van het (enige) dorpje, maar de bussen staan bij de boot en een taxibusje is niet duur; handig als je met jonge kleinkinderen en een hond reist.
De accomodaties varieren. Landal voldeed prima toen de kids heel jong waren, maar daar groeiden we uit. Een huisje in de duinen, helemaal vrij. We hebben in verschillende huisjes mogen verblijven en het was altijd een succes. Genieten de hele dag! Het is waar: de huisjes zijn niet goedkoop en je moet vaak al ruim een jaar van te voren boeken. Als we op Schier zijn, fietsen we altijd een rondje om een top 10 van huisjes te bekijken waar honden ook welkom zijn.
Altijd vlak bij het dorp en op de fiets niet ver van het strand. Noderstraun en de Marlijn zijn vaste lunch- en diner locaties. Ook de Berkenplas met (eenvoudige) horica is een heerlijke plek om te vertoeven. Relaxed, zonder aandrang om je volgende consumptie te bestellen al voordat je de eerste (of tweede of derde, etc.) al op hebt.
Heerlijk Schier, je hebt ons hart gestolen en of we nu voor een paar weken gaan of een lang weekend doorbrengen bij Rock aan de Plas, we kijken er altijd naar uit om vanaf Lauwersoog te kijken of we 'de Rode' of 'de Witte' weer zien!
We komen uit Gelderland, waar het ook mooi is, maar de relaxte sfeer van Schier - zonder keuzestress - spreekt ons bijzonder aan!
