Zo’n stukje van Marten Blom: Regelmaat

‘Dat het deze winter beter gaat, dat mag ook wel eens in de krant!’ zegt mijn zoon als ik hem vraag waar ik nu weer over zal schrijven. Wel, bij deze dan. En hij heeft gelijk, dat mag ook wel in de krant. Dat hij ook eens gelijk heeft. Ik denk dat de vooruitgang nog steeds aan de DBS-operatie toe te schrijven is. En ik had nooit gedacht dat ik het nog eens zou zeggen, pa: regelmaat. Mijn vader zwoer altijd bij regelmaat: vroeg naar bed, vroeg weer op en alles waar ‘te” voor stond vooral vermijden. Dus niet te veel: laat opblijven, drinken, spijt hebben en hoofdpijn moeten verduren. Hij zei echter nooit dat iets te saai was. Mijn interpretatie van zijn credo is: 3x per week sporten, maar niet te gek. ’s Middags een uurtje slapen - niet te lang. Eens in de drie maanden naar de neuroloog. Niet te vaak en niet te weinig. Ik krijg er de opwindende uitstraling van een bloemkool van, maar ik ben in elk geval geen humeurige winter-grizzly meer. Niet te veel of te weinig pillen. Niet te veel of te weinig naar buiten. Niet te veel of te weinig schrijven. Niet te veel of te weinig op de laptop. Niet te veel of te weinig sociaal contact. Niet te veel of te weinig seks, drugs en rock ’n roll.