Zo'n stukje van Marten Blom: Het hoeft niet

Onlangs zaten wij herinneringen op te halen aan de periode waarin ik een psychose onderging. Ik neem aan dat die dingen er van tijd tot tijd uit moeten. 

De betreffende psychose ontstond doordat ik in die tijd Parkinson-medicatie met bijwerkingen slikte. Over die bijwerkingen was destijds nog niet zo heel veel bekend. En als je een psychose hebt, weet je meestal niet dat je een psychose hebt. Tenzij je er al eerder een hebt gehad. Ik zeg dat omdat ik destijds niet wist dat ik een psychose had, maar wel dat er iets mis was. Emotioneel gezien gingen alle alarmbellen af. Ik had theorieën over alles wat maar los en vast zat. Maar als ik het gevoel er buiten hield, merkte ik ook wel dat die theorieën rationeel ongegrond waren. Het lastige was, dat ik niet regelrecht hallucineerde of iets dergelijks. Nee, op basis van heel kleine waarnemingen, zoals het geluid van een vogel op het dak, trok ik de verkeerde conclusies, namelijk dat er een mens over het dak klom. Want op filmpjes van YouTube klauterden mensen ook zomaar flatgebouwen op en af. Ik was ervan overtuigd dat hele volksstammen mijn computer en telefoon zomaar in en uit konden wandelen, en toen de psychose voorbij was, bedacht ik dat dat misschien wel de enige fobie was die nog ergens op gegrond was. Maar dit terzijde. 

Toen de psychose voorbij was en ik weer naar huis mocht, volgde er een lange periode waarin ik allerlei zaken opnieuw moest leren duiden. Koerende duiven waren bijvoorbeeld geen roddelende buren en eksters op het dak dus geen inbrekers. Als er bij de buren iemand de trap oprende, dan rende die niet omdat er iemand achter hem of haar aan zat, maar dan rende er bij de buren gewoon iemand de trap op. Ik schrijf dit omdat ik hoop dat ik hier mensen mee bereik die in een vergelijkbare situatie zitten. Ga niet in je eentje dingen zitten bedenken als je iets niet begrijpt of als je ergens bang of kwaad van wordt. Vraag wat er aan de hand is. Blijf jezelf informeren, lees een krant. En als mensen vinden dat je heel erg rare vragen stelt, ga eens naar de huisarts. Misschien krijg je gewoon de verkeerde pillen. Net als ik, gelukkig lang geleden. Niet alleen bij Parkinsonpatiënten, ook bij mensen die teveel alleen zijn, steken wantrouwen en angst vaak de kop op. En dat hoeft niet.