Zo’n stukje van Marten Blom: Blog

Mensen beginnen om verschillende redenen een blog. Of een column. Of allebei. Vandaag las ik een verhaal over een vrouw die een punt ging zetten achter een vriendschap van 40 jaar. Humor was een essentieel element in die vriendschap. Niemand had de schrijfster van het blog zo hard laten lachen als deze vriendin. Maar er speelden ook andere zaken. De schrijfster van het stuk vertrouwt haar lezers toe dat ze een introvert persoon is, die er niet erg van houdt om haar woonplaats of zelfs haar woning te verlaten. Op het fobische af. Haar vriendin daarentegen, beschrijft ze als ware zij de zon, met de mensen om haar heen als manen die hun onbeduidende rondjes cirkelen om haar warme midden. Als de twee vrouwen ouder worden komen hun typerende kenmerken alleen maar meer naar voren. De vriendin wordt meer uitgesproken, de schrijfster meer fobisch. Het is onvermijdelijk dat er Grote Dingen op hun beider levenspaden komen en de dochter van de schrijfster komt te overlijden. Geheel volgens de verwachtingen ontfermt de vriendin zich over de schrijfster, trekt een tijdje bij haar in, houdt haar min of meer in leven. Daarna gaat ze weer naar haar eigen woonplaats en het wordt een tijd stil. Totdat de vader van de vriendin overlijdt. Op dit moment zie je de schrijfster tussen de regels door bevriezen. Haar angsten (ook haar angst om te kort te schieten) resulteren in een passiviteit die zijn weerga niet kent. Niet in staat om deze angsten te overwinnen, moet ze toezien hoe de datum van de begrafenis verstrijkt en tenslotte ook iedere redelijke datum om nog te reageren. Ruim daarna probeert ze nog contact te leggen en haar excuses aan te bieden, maar vergeefs. (When it’s time to let a 40-year friendship go, door Jacqueline Dooley op Blogger Medium).

Een heel ander verhaal moet ‘When I was a kid, my dad kept a second family in our basement’ zijn, maar dat kan ik niet uitlezen, omdat ik nog geen lid ben van Blogger Medium. Ik lees nog een blog van mijn vriend Dirk (www.dirkzijn.nl) die het hierin aan de stok heeft met een overijverige conductrice. Maar dat mag je zelf lezen. Mijn blog heeft nog steeds de lekker korte en handige naam: www.lifeparkinsonandeverything.blogspot.com, voor alles wat de Harlinger Courant niet haalt. Niet beter of slechter, gewoon anders. Hoi!