Het hemd van het lijf: Frank Heeres

(Foto: HC - Joachim de Ruijter)

We vragen elke week een Harlinger het hemd van het lijf. Stefan Post beantwoordde vorige week de vragen. Hij geeft de pen door aan Frank Heeres.

Mijn naam is Frank Heeres, 23 jaar en al mijn hele leven woonachtig in het mooiste stadje van Nederland. Deze oude (jonge) seun komt uit een gezin met nog een zus, die momenteel in Arnhem woont en studeert maar halverwege dit jaar verhuist naar België. Mijn beide ouders wonen ook nog steeds in Harlingen. Ik begon op mijn 15e bij de Albert Heijn om het blauwe hart te kweken. Na twee jaar was het wel weer welletjes en ging ik de horeca in, dit bij Waddenvis. Op een gegeven moment hoorde ik via-via dat ze bij Wally’s ook personeel zochten, zodoende ben ik daar voor een aantal jaar aan de bak gegaan. In 2020 ben ik de dienst ingegaan en momenteel werkt deze jongen bij de landmacht in het pittoreske Havelte. Over een paar weken ga ik een nieuwe functie draaien in Bergen (Duitsland). Hier zal ik dan het meest van mijn tijd doorbrengen, wat natuurlijk ook weer wat financiële voordeeltjes met zich meebrengt. Sinds een paar jaar ben ik ook weer aan het voetballen. Ik ben op een gegeven moment een keer gaan kijken bij Kevin die op dat moment nog bij Harlingen 5 speelde, en ze hadden het idee om mij ook maar lid te maken tijdens (waar we verdomd goed in zijn) de derde helft. Na het opheffen van het 5e ben ik gaan voetballen bij UT 4e. Doordat wij vaak vroeg spelen op de zondag, ben ik niet altijd de fitst aangezien ik ook nog wel eens een kleine alcoholische versnapering de avond ervoor neem. Maar het is altijd een goed begin van je zondag!

De vraag die Stefan stelt:

Lieve Frank, ooit heb jij je laten strikken om mee te doen aan het programma First Dates. Je was een wereldster op de beeldbuis, vast vele vrouwen kregen last van spaghettibenen toen ze je zagen, maar toch sloeg de vonk niet over bij je match. Helaas. Maar al met al werd je een hele bekendheid. Hoe ga je nu om met al die verkregen roem en heb je inmiddels de liefde elders mogen vinden? 

Lieve Stefan, wat doe je mij ook weer aan om heel Harlingen zich weer te laten herinneren aan mijn TV-debuut. Op het moment van schrijven is het precies 3 jaar geleden dat de uitzending was. Echter ik ben de beroerdste niet dus ik zal hem voor je beantwoorden.

In begin 2020 heb ik meegedaan aan dat ‘fantastische’ datingprogramma. Ik kan mij nog goed herinneren hoe dat idee ontstaan is. Bijna een jaar ervoor zaten wij samen na het werk bij Wally’s nog een klein biertje te drinken met onze grote vriend Pieter. We kwamen op het geniale idee om elkaar op te geven voor First Dates. Zodoende vulden wij de eisen voor elkander in, en wie werd uitgenodigd zou meedoen. Achteraf moet je het natuurlijk nooit beloven als je, zoals ik ook in first dates zei, een goudgele pretcilinder ophebt. Edoch ik was de lul en werd gebeld met de vraag of ik nog interesse had, en wat ik beloof doe ik. Zodoende kwam ik terecht in het TV-circus van First Dates. Na de uitzending heb ik natuurlijk veel reacties gehad van mensen door heel Nederland heen. Ik vond het aardig merkwaardig aangezien er zoveel koppeltjes per dag op het programma verschijnen, maar men had blijkbaar die lange seun uit Harlingen onthouden. Mocht men mijn handtekening nog willen dan hangt hij aan het plafond van Café ’t Skûtsje...

Dan je tweede vraag steef.  Je vraagt of ik de liefde al elders heb mogen vinden. Ik denk dat ik mijn vleugels maar eens moet spreiden en het moet opzoeken buiten onze mooie havenstad. Hoe prachtig ik deze stad ook vind, ik ben hier nog niet iemand tegen het lijf gelopen. Wat ik toen ook vermeld had op de buis: ‘We kennen natuurlijk bijna allemaal al elkaars bloedgroep’. Wie weet ooit in de toekomst...

Wat betekent Harlingen voor jou?

Harlingen betekent voor mij thuiskomen. Ik heb hier alles zitten: mijn familie, vrienden, voetbal. De stad met zijn mooie havens, de prachtige oude binnenstad, en zijn vele feestdagen (mocht het natuurlijk doorgaan). Harlingen mien stadsje!

Levensmotto.

Home is where the heart is.

Mooiste plekje in de stad? 

Dat zijn er zoveel. Maar de havens vind ik altijd wel wat hebben. Op een mooie zomerse avond bij het Brouwdok zitten, met de ondergaande zon is altijd een fantastisch gezicht. Aan de andere kant, om 3:00 uur op een zaterdagnacht een berehap halen bij mijn vrienden van de El-Omda is ook zeker niet mis!

Waar zou je beter in willen zijn?

Keuzes maken en knopen doorhakken. Ik kan hier soms enorm lang over nadenken waardoor het een eeuwige levensvraag blijft. En ik zou wel een ruggengraat willen kweken. Ik ben een persoon die alles fantastisch vindt en altijd ja zegt. Dat je op een vrijdagavond even op het bankje ligt en bij je eigen denkt wat zal het ook lekker zijn om even niks te doen vanavond. Na nog geen twee minuten krijg ik de eerste appjes binnen of ik nog koud bier in de koelkast heb. Liegen zal ik niet doen dus voor ik het weet zitten Kevin en Tiemen bij mij een biertje en whisky te drinken en hebben we muziek van de feestneuzen op, met nog een lange avond in het vooruitzicht. De dag erna voel ik mij dan heel zielig en zeg ik tegen mijzelf, ik ga vandaag eens even lekker rustig aan doen. Tot de telefoon weer overgaat...

Waar stoor je je snel aan? 

Ik kan mij best snel ergeren. Ik vertrek elke dag rond 6:30 richting werk en ik kan soms wel eens iets te laat uit bed komen, wie kent het niet. Door dit voorval moet ik natuurlijk iets meer haast maken op de A32 richting Havelte dan het originele plan is. Helaas denkt niet iedereen er zo over dus mag ik vol in de ankers op de linkerbaan omdat iemand het nodig vindt om op het laatste moment met 90 km/u een vrachtwagen in te halen. U zult mij al snel horen vloeken en tieren. Het zou verboden moeten zijn.

Of van die mensen die het geluidje aanlaten als ze aan het typen zijn op hun mobiele telefoon. Mensen die het hele gangpad blokkeren omdat ze vier keer hun kassabon moeten checken. In de categorie dieren erger ik mij dan al wel snel aan de gevleugelde wezens die deze aarde rijk is. Duiven die op mijn auto schijten terwijl ik hem net een uur geleden gepoetst heb. Meeuwen die komen schooien bij mijn eten. Wespen op het terras, zodat je dan bij gods gratie dankbaar mag zijn dat je geen opgezwollen lip hebt na een uur lang het gevecht gevoerd te hebben. Maar goed als ik al mijn ergernissen zou opschrijven zijn we hele pagina’s verder en dat doe ik de Harlinger Courant ook niet aan.

Welk stempel ontbreekt nog in je paspoort?

Ik zou heel graag de oceaan over willen gaan om het mooie zuiden van de VS te bezoeken. Pizzarollers op je hak, grote hoed op en rijden in een oude Chevy door het mooie landschap dat Amerika te bieden heeft. Met dan natuurlijk wel een klein bezoekje aan Harlingen in Texas.

Ben je een verzamelaar of kun je gemakkelijk weggooien?

Ik zou willen dat ik makkelijk dingen weggooi. Op het moment van schrijven zie ik ook weer allemaal dingen om mij heen liggen die allang richting Kiesterzijl hadden gemoeten. Men kan het laks noemen maar ik noem het een verzamelhobbyist. Jezelf een leugen verkopen is nog altijd minder erg dan 200 euro verliezen in een gokautomaat… of direct de plomp ingaan met tobbedansen. 

Volg je de lokale politiek?

Ik volg de lokale politiek wel, maar ik zou het wel wat meer mogen doen. Wel mis ik een wat conservatief geluid af en toe in de raad. Ook ben ik van mening dat de gemeente wel wat transparanter naar de burger mag zijn. Op sommige grote vraagstukken mag de burger best wat meer betrokken worden.

Naar welke muziek heb je het laatst geluisterd?

Als ik mijn telefoon mag geloven is het een nummer van The White Buffalo. Ik ben weer opnieuw één van mijn favoriete series ‘Sons of Anarchy’ terug aan het kijken. Ze hebben een waanzinnige playlist in de serie, en zo ook een paar nummers van de beste man hierboven. Echter is mijn muzieksmaak enorm breed. Ik kan van heel veel soorten muziek genieten.

Met wie zou je graag een paar uur op een terrasje willen zitten?

Met wie niet kun je beter vragen. Maar ik mag mijzelf altijd gelukkig prijzen als ik met mijn lieve vriend Stefan op het terras zit. Het is een waanzinnige jongen met het hart op de goede plek. Altijd in voor een goed gesprek, slap verhaal of een dosis goede humor. Door hem schijnt altijd de zon.

Favoriete sport?

Voetbal! Dit bij UT 4e van Harlingen! Wij begonnen het seizoen afgelopen jaar fantastisch. De euforie was bij ieder lid van het team te merken. In de wandelgangen ging zelfs al het gerucht… de vraag was niet of wij kampioen zouden worden maar wanneer. De platte karren waren in de bestelling. Het zou een meesterlijk jaar worden. Tot we na drie wedstrijden er weer achter kwamen waarom wij nooit profvoetballers zijn geworden. Het ging weer bergafwaarts, wat betekende dat ik verdrietig de platte kar weer kon afbellen. Desalniettemin strijdt het team onder leiding van Ronald Brandes ‘Koots’ op 16 april tegen de jongens van Geel Wit om 10 uur thuis. Wees welkom voor een vermakelijke amateurpot met daarna een potje bier en de heerlijkste ballen gehakt van Harlingen!

Voor wie heb je heel veel respect?

Dit heb ik voor een heleboel mensen, maar als ik nu specifiek iemand moet benoemen is het mijn zus. Na een aantal zware jaren zit ze nu helemaal op haar plek. Ze is bijna klaar met haar master strafrecht om strafrechtjurist te worden. Ze heeft de liefde gevonden en is een voorbeeld voor veel mensen die willen afvallen. Ik vind het enorm knap wat ze tot nu toe allemaal bereikt heeft. Daarnaast heb ik ook respect voor alle mensen die zich inzetten voor dit land, politie, ambulancepersoneel e.d.

Wat is de grootste gok die je ooit hebt genomen? 

Ik heb nog niet hele grote gokken in mijn leven genomen, maar als ik dan één moet benoemen zou dat misschien mijn keuze zijn geweest om vroegtijdig van de RSG af te gaan. Ik heb na havo 4 besloten om de Simon Vestdijk achter mij te laten en richting de Friese Poort te gaan. Uiteindelijk ben ik toch nog redelijk terecht gekomen. 

Welke uitdaging zou je nog een keer willen aangaan?

Als ik dan in het TV-wereldje blijf, zou ik heel graag eens meedoen aan het programma Hunted. Ik geef mij ieder jaar weer op met Kevin maar telkens vallen we buiten de boot. We hadden alweer hele tactieken bedacht samen met Jurgen maar het mocht weer niet baten. Volgens mij is het programma gewoon bang dat wij fluitend de eindstreep halen. Iets meer haalbaar zou dan zijn dat ben ik van plan ben om dit jaar mijn parachutewing te behalen. Mijzelf even een vogeltje voelen.

Grote blunder?

Ik kan elke dag wel meerdere blunders begaan. Met een vrachtwagen muurvast komen te staan op je werk in een enorme plas water in het bos, omdat ik denk dat het makkelijk moet lukken. “Niet alles is een amfibisch voertuig Frank”, wordt er dan geroepen. Voor de 100e keer je kop stoten op dezelfde plek terwijl je echt wel weet dat het daar niet gemaakt is voor mensen boven de 1,95m. Ze zeggen dat een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot. Gelukkig bestaan er ook nog mensen zoals ik die graag dat tegendeel bewijzen. Of bijvoorbeeld tijdens tobbedansen afgelopen jaar. Ik had mijzelf maar weer eens in een goudgeel glitterjurkje gehesen en ging vol goede moed samen met Jurjen Visser in de tobbe die Marcel Bergsma had gemaakt. We kwamen samen boven aan en gingen zonder erbij na te denken in de tobbe naast elkaar zitten. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dat niet de meest briljante zitkeuze is als je wilt meedoen. We gleden naar beneden en raakten direct te water, we zonken nog sneller dan de Titanic in 1912.

Hoe zou je dag eruitzien als je miljonair was?

Ik zou wel een eigen bootje willen hebben waarmee ik overal ter wereld naar toe zou kunnen varen. Ik zal mijn vrienden en familie meenemen om zichzelf even de Jack Sparrow te kunnen voelen van de lage landen. Verder zou ik zorgeloos enorme fooien willen geven aan het horecapersoneel. Zij verdienen helaas tot op de dag van vandaag nog niet genoeg. En niet geheel onbelangrijk; ik zou mijn studieschuld in één keer aflossen en een huis kopen in de mooie binnenstad van Harlingen, zodat ik daar lekker met een glaasje witte wijn en een boek in de tuin kan zitten. Verder ben ik niet zo veeleisend hoor. 

Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?

Niet iedereen hoeft het gebaande pad te bewandelen. Elke persoon is verschillend maar we verwachten als maatschappij dat eenieder z’n leven op een en dezelfde wijze vormgeeft. Laat iemand durven dromen. De schoolbanken zijn niet voor iedereen weggelegd. 

Waar zou de gemeente meer aandacht aan mogen schenken?

De gemeente zou in mijn optiek wat meer mogen luisteren, wat de Harlingers nou echt willen. Wat speelt er nou echt onder de ouwe seunen. Hou alles lokaal en probeer niet de grote stad uit te hangen. Zorg ervoor dat de feestdagen hier niet worden uitbesteed aan mensen buitenaf de stad, maar naar onze eigen hardwerkende ondernemers.

Bist oek sunig?

Ik zou willen zeggen ja... maar zo af en toe lijk ik op een getrouwde vrouw die maar al te graag prullaria koopt voor in huis, waardoor haar man weer teleurgesteld op zijn bankrekening mag aanschouwen hoe zijn vrouw hun huis weer probeert op te leuken. Je zou kunnen zeggen dat ik op dat moment een dubbele persoonlijkheid heb. Ik ben de getrouwde vrouw met een gat in haar hand, zodat ik mij de volgende ochtend de verdrietige man kan voelen die zich afvraagt waarom het nou nodig was. Of je kan stellen dat ik gewoon maar al te graag de Harlingerse horeca overeind wil houden. Een nobel gebaar al zeg ik het zelf...

Avondje uit naar?

Mijn stamkroeg is Café ’t Skûtsje. Ik kom hier al jaren en blijf dit ook nog wekelijks volhouden. De gezellige bruine kroeg-sfeer die kroegbazin Tineke elke week weer teweegbrengt, is de plek waar we altijd met z’n allen komen om onder genot van een glaasje bier of een ‘IJsbeertje’ (IJsthee met beerenburg) de week te bespreken. Ik hoor u denken wat is dit voor smerige combinatie, ijsthee met beerenburg, maar geloof me, het is geweldig.

Maar voordat ik bij Tineke aan de bar zit, gaat er wat aan vooraf. Voor de perfecte dag beginnen wij net als mijn voorganger in de middag. Ik kijk naar buiten en zie dat het goed is. Mooi weer, de vogels fluiten en de mensen zijn vrolijk. Ik krijg een appje van Tiemen of ik wel naar buiten heb gekeken want het is ‘stoepje weer’. Hiermee bedoelen wij het terras van het Noordeke. Ik loop langzaam naar buiten en voel even aan de temperatuur of het korte broeken-weer is. Peinzend over deze kwestie steek ik een sigaretje op en begroet de mensen voor mij op straat. Eenmaal uitgerookt heb ik toch maar de lange broek aangehouden en loop ik vol goede moed naar de Noordenhaven. Hier bestel ik een Weizen en ga heerlijk onderuit zitten. In de verte zie ik mijn goede vriend Tiemen aankomen fietsen en hij ploft naast mij neer. Ook hij hoeft niet lang na te denken dat het geen verse muntthee wordt.

Zo nu en dan schuiven er mensen bij en genieten we samen van het weer, de bootjes die de haven binnenkomen en verlaten, en dit doen we onder het genot van een biertje en bitterbal. Na een tijdje krijgen we vaak honger en ik ga, in tegenstelling tot Stefan Post, wel op zoek naar een tentje om te eten. Dit kan van alles zijn, De Reus, Wally’s, Nooitgedacht, een pizaatje of we blijven bij het Noordeke. Zo af en toe na het eten heb ik ook wel zin om een balletje te slaan in Ana Casparii met Sander. Vaak na een paar potjes besluiten wij om richting de Heiligeweg te gaan om daar onze avond voort te zetten.

We komen binnen en begroeten Tineke, Marcel en vaak staan Jurgen of Dylan ook achter de bar om de mensen te voorzien van al het lekkers dat de kroeg te bieden heeft. We nemen plaats aan de bar en ik bestel een Texelse Skuumkoppe. Vaak word ik plots op mijn schouder getikt om mee te gaan doen aan spijkerslaan. Achterin de kroeg staan twee houten blokken waar menig spijker in wordt geslagen. Vaak is mijn hand-oog coördinatie op zulke tijdstippen net zo beroerd als een kind van twee die voor het eerst blokken opstapelt. Ik verlies en haal voor eenieder een shotje en pin even twee tientjes bij want ik wil mijn geluk wel beproeven bij de gokautomaat. Ik neem plaats op de kruk en begin samen met Jeffrey te spelen. Ik hoop altijd op een jackpot maar we weten allemaal dat hoop uitgestelde teleurstelling is. Weg geld maar we hadden een leuk speelkwartiertje.

Om een uur of 1:30 is er altijd wel iemand die mij meeneemt naar de Grote Bredeplaats om even te buurten bij Peter in de Shamrock. We lopen daar de deur binnen en zien meteen het halve team van FC Harlingen 1 & 2 zitten. Ik vraag direct aan Peter of het nummer ‘Saufi Saufi’ gedraaid mag worden. Hij knikt en ik neem tevreden een slok van mijn borrel. Na wat slap geouwehoer vinden we het soms een wijs idee om nog ééntje te doen in Eigentijds. We lopen die kant op en zien de vaste bewaker André staan en maken daar even een praatje mee. Eenmaal binnen denk ik bij mijn eigen altijd, ik had nu ook heerlijk op bed kunnen liggen maar goed, nu we er toch zijn. Nadat ik het vaak na een kwartier tot half uur wel heb gezien, is het hoog tijd om toch maar het hazenpad te kiezen.  

Mis je iets in Harlingen?

Ik mis een wat uitgebreider strand/zwemplek voor de mensen hier. Ik heb mensen wel eens door moeten sturen naar Makkum als ze vroegen waar ze even het water in konden. Want 500 meter door de blubber lopen om uiteindelijk het water te bereiken hier is ook niet ideaal. Als stad aan zee is dat natuurlijk niet heel briljant. Ook zou ik hier wel een soort plek willen creëren waar je samenkomt om een potje te bowlen, een film te zien of om met groepjes te kunnen poolen. Voor dit soort activiteiten moeten we vaak al naar andere steden wat ik enorm zonde vind.

Wat is het ondeugendste dat je vroeger hebt uitgespookt?

Zo daar vraag je mij wat. Het is denk ik te veel om op te noemen. Mijn schoolperiode kan ik samenvatten als de jongen met de vaste stoel bij het leerlingenbureau. Ook op de basisschool kwamen er zo af en toe kromme gedachtes in mij naar boven; wat ik destijds dacht wat leuk was om te doen. Achteraf had mijn jongere ik soms nog wel gelijk ook als ik eraan terugdenk. Ik was op een gegeven moment ook vaker de conciërge van de RSG dan de conciërge zelf omdat ik dan bijvoorbeeld weer met kilo’s pepernoten in een winkelwagen door de school heen ging scheuren, zodat alles over de wereld ging. Het waren mooie tijden.

Grootste miskoop. 

Voor een redelijke miskoop gaan we terug naar toen ik nog 16 lentes jong was. Ik had ineens het idee om een schakelbrommer te kopen. Ik had er een eentje gevonden en haalde hem samen met mijn ouwe heer op in West Friesland. Het was een rode Motorhispania rx50. Voor mijn eerste echte rondje erop ging ik naar mijn goede vriend Timo die ook een brommertje had gehaald. Ik zette hem op de oprit en ging even snel naar binnen om wat te drinken. Na 10 minuten kwam zijn broer binnen en vertelde dat er schijnbaar een rood gevaarte op de grond lag. Ik haastte me naar buiten en jahoor daar lag de rode duivel met een gebroken stuur en schade op de kappen. Mijn eerste rondje ging niet door. Ik liet hem maken en dacht meteen, ik haal de prop er ook maar uit, want ja gang is alles. Eenmaal weer hersteld ging ik toch mijn eerste rondje maken met Timo en we gingen richting de dorpen. Schijnbaar zijn die Japanse blikjes behoorlijk rap gemaakt vanuit de fabriek want hij ging harder dan de kilometerteller aankon. Totdat dat eens misging en ik flink onderuitging op de Domela. Ondertussen dacht ik hem mooi zwart te maken met, wat achteraf bleek, veelste goedkope verfrommel. Ik denk dat ik netto onder de streep op twee handen kan tellen hoe vaak ik erop gereden had. Het heeft mij een zootje geld gekost.

Ik geef de pen door aan:

Tiemen Jansen.

En stel de vraag:

Lieve vriend Tiemen, sinds een aantal jaar ben je in het mooie Harlingen komen wonen. Je werkt al jaren bij Wally’s, naast je studie. Je hebt bijvoorbeeld stagegelopen in Scandinavië om zalmen af te trekken, en je hebt onderzoek gedaan naar palingen. Freek Vonk is er niks bij al zeg ik het zelf. Had je vroeger altijd al interesse in de flora en fauna, en mis je je oude woonplaats Achlum ook wel eens?