DE DESERTEUR (10) door Marten Blom

Ik lees net alle negen ‘deserteur-stukjes’ door en ik moet zeggen: ik heb er gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant zie ik mij nogal hardnekkig en zonder duidelijk plan maar op zoek zijn naar die Duitse jonge soldaat en met gemengd resultaat. Aan de andere kant: ik heb zoiets als dit nog nooit gedaan, zo op mensen afstekkeren en vragen stellen over dingen die 76 jaar geleden gebeurd zijn. En ik had hier enkele doelstellingen bij: ik wilde mezelf uitdagen om meer onder de mensen te komen en meer in beweging te komen. En ik was op zoek naar een verhaal dat niet zo voor de hand lag. Ik kreeg regelmatig te horen: ‘Maar over Pingjum in de oorlog, daar zijn al zo veel boekjes over verschenen!’ Dat mag allemaal waar zijn, maar ik ben niet op zoek geweest naar Pingjum in de oorlog. Ik ben op zoek geweest naar een jonge man, gewoon een jongen eigenlijk, die iets deed waar ik eigenlijk niet eerder van had gehoord: hij werd een onderduiker. Ik wist dat Joden onderdoken. Dat jonge kerels onderdoken omdat ze niet naar werkkampen gestuurd wilden worden. Noem me gerust naïef, hoor, maar ik had er nooit bij stilgestaan dat ook Duitsers wel eens onderdoken. Op mijn zoektocht stelde ik vragen waar ik geen antwoord op kreeg: was deze geëxecuteerde Duitser dezelfde die het leven van een Pingjumer redde, toen deze bijna opgepakt werd door een Duitse patrouille? En of deze jongen nu Helmut heette of niet, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik een belangrijk doel bereikte toen ik het verhaal van Reinder Huisman mocht vastleggen. Negentig jaar is hij nu, en hij vertelde het me alsof het gisteren was gebeurd. Het was een verhaal dat niet voor de hand lag, en dat zocht ik. En ik heb met allerlei mensen gesproken die ik anders nooit ontmoet zou hebben. Iets zegt me dat dit verhaal nog wel een staart kan krijgen. Dat wacht ik rustig af. Tot die tijd wilde ik me vanaf volgende week eens gaan bezighouden met Grutte Pier, want daar weet ik - als Hollander zijnde - geen bal vanaf. Tot dan!