Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Hallo lief dagboek,

Ik ben momenteel de oude meisjesboeken van moe aan het lezen: Goud-Elsje. Ze spelen zich af ergens eind jaren 40, in een werkelijk compleet andere wereld. Zo zitten de vrouwen ’s avonds gemoedelijk bij de kachel sokken te stoppen en werd er heel wat afgebeden.

Er stond trouwens in deel II een mooie zin: ‘Leed dat ìs, drukt niet zo zwaar als vréés voor allerlei gevaar’. Ga ik onthouden. Goed, tijd voor mijn dagboek en ik begin bij:

Dinsdag 9 april

Net thuis van boodschappen doen, man en ik hebben ook wat bij de boot gedronken. Luisterde met half oor naar twee vrouwen achter me. Eerst hadden ze het over een bepaalde handtas: ‘Ja, die heb ik ook! Hij heeft van die handige vakjes he!’ Dat was saai. Daarna ging het kennelijk over mannen en werd het interessant: ‘Met mannen werkt het zo: wat ze aantrekkelijk vinden als ze verliefd zijn op een vrouw, vinden ze niet meer aantrekkelijk als diezelfde vrouw een echtgenote is.’

Haha. Heb laatste tijd trouwens stevige opvliegers. Telkens als je denkt dat het nu wel klaar is, begint het weer. Pff.

Donderdag 11 april

Wat een commotie over Johan Derksen met z’n uitspraak dat GroenLinks-PvdA-Kamerlid Habtamu de Hoop ‘geen echte Fries’ is. Ik ben geboren in Suriname en ik heb tot m’n 20e daar gewoond (als ‘witte Surinamer’). Hoe vaak Surinamers me verbijsterd aankeken en opmerkten dat ik ‘geen Surinamer kon zijn’ weet ik niet meer. Regelmatig in elk geval. Het kwam werkelijk niet in me op om aangifte te doen maar misschien kan ik het alsnog doen. Ik zal eens kijken wat het me oplevert.

Zaterdag 13 april

Naar Pasar Malam in Leeuwarden en daarna naar de Vlootdag. Beide waren erg leuk. Had dochter aan de telefoon, die enthousiast vertelde over een wandeling die ze in een natuurgebied in het noorden van Spanje had gemaakt. ‘Vorig jaar is daar nog een wandelaar gedood door een bruine beer, het is écht natuur’, verduidelijkte ze. Ze zei het op een toon alsof ze me gerust wilde stellen.

Zondag 14 april

23.10 uur. Oom H. en buuf Annie waren even op bezoek vanavond. Hadden het - uiteraard - over de chaos in de wereld. ‘Ik weet het niet meer’, verzuchtte buuf Annie. ‘Ik weet het gewoon niet meer. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed.’

‘Annie maakt zich grote zorgen’, verduidelijkte oom H.

‘Niet doen’, stelde ik haar gerust. ‘Het enige dat kan gebeuren is dat we allemaal doodgaan. Nou, is dat zo erg?’ Ik bedoelde het cynisch maar buuf Annie begon opeens te snikken. Pas bij haar derde glaasje Baileys trok ze wat bij.

Dinsdag 16 april

09.35. Heb straks belafspraak met klant in verband met website. En daarna nog een belafspraak. Wilde voorstellen er een gecombineerd Zoomgesprek van te maken maar misschien toch beter van niet.

12.30 uur. Gewerkt aan website voor een holistisch therapeute. Ga nu de deur uit, pauze.

18.10 uur. Eten is al achter de rug. At gegrilde zalm en gebakken bloemkool. 

21.45 uur. Willekeurige overpeinzing: hoe zit het met de eilanden nu die zeespiegel zo schrikbarend schijnt te stijgen? Worden die weggespoeld?

Woensdag 17 april

Zat aan de keukentafel bij vriendin M. en haar eega. Hadden het over de 3 minuten stilte in de treinen aanstaande zaterdag.

‘Nou,’ zei man van M. smalend, ‘drie minuten stilte in de treinen. Dat is toch wel de ultieme maatregel dunkt me. Als dat niet helpt tegen al het geweld weet ik het niet meer.’ Spraken over het geweld overal om ons heen en over de verloederde maatschappij.

Dacht aan Goud-Elsje. In haar wereld was het allemaal toch wat gemoedelijker. Het ging om de uitzet, sokken stoppen, je man gehoorzamen en bescheiden en gereserveerd te zijn in je gedrag.

Hm. Laat die wereld toch eigenlijk ook maar zitten.