Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Hallo lief dagboek!

Ik ga beginnen met heel goed nieuws. Het hele goede nieuws is het volgende: ik denk, dat ik definitief van mijn (lichte) vliegangst verlost ben. Dat heeft namelijk te maken met… Wacht, ik begin bij het begin.

Maandag 29 januari

8.34 uur. Ga straks naar Schiphol waar ik vriendin L. ga verrassen die teruggaat naar Malaga. Ze weet niet dat ze me op Schiphol gaat zien en wat ze al helemaal niet weet is dat ik met haar meevlieg naar Malaga. Hoop dat we naast elkaar kunnen zitten in het vliegtuig. Wat ik me trouwens laatst afvroeg: worden de letters op mijn smartphone nu werkelijk steeds kleiner? Elk uur of zo??

13.30 uur. Op Schiphol, verwacht L. nu elk moment. Sta bij vertrekhal 2, denk dat ze daar binnenkomt.

17.20 uur. Verrassing was een GROOT succes en L. en ik zitten naast elkaar in het vliegtuig (dankzij de stewardess).

Dinsdag 30 januari

10.20 uur. Ben heus wel vaker in Malaga in januari geweest, hoe kan het dan dat ik me niet realiseerde dat het hier ook koud is rond deze tijd? En waarom heb ik geen warme kleding mee? 

21.35 uur. Hele dag gewerkt. ’s Avonds gingen we eten bij Don Joaquin waar ze geweldige entrecotes hebben. Ben totaal geen vleeseter maar bij Don Joaquin verander ik in een kannibaal.

Woensdag 31 januari

14.53 uur. Ben weer met leuke website bezig. M. werkt in de tuin.

15.20 uur. Hoe oud zouden de platanen op de Voorstraat zijn?

15.36 uur. Hoe kan het eigenlijk dat zo’n gedachte opeens in een mens opkomt? Slaat toch nergens op? Waarom zou ik nu in Hemelsnaam aan de platanen op de Voorstraat denken?

Vrijdag 2 februari

Naar Malaga. In het zonnetje was het trouwens wel lekker warm. Gingen bij de overdekte markt paella eten. Kreeg appje van vriendin M. Haar eega is boos op haar. ‘Je bent Ggoddomme alleen maar bezig me voor schut te zetten en dat je dat bij je familie doet, oké, maar bij mijn collega’s??’ Wat bleek: M. was mee naar een afscheidsdiner van een van zijn collega’s waarbij M. op een gegeven moment over haar eega had gezegd: ‘Hij probeert tegen de avond nog wel eens lollig te doen maar zelfs dan wil het nog niet zo lukken.’

Hahaha. 

Zaterdag 3 februari

Dagje Marbella. Blijft leuk. Toen L. en ik in stilte op een terrasje van het zonnetje genoten doorbrak ik die en zei: ‘Het valt me op dat er weinig liedjes over een bevalling gaan. Of over het eten van veel vezels.’

L. zuchtte. ‘Het valt mij op dat de dingen die je zegt steeds imbecieler worden.’

Dinsdag 6 februari

23.10 uur. Ben gaar, ga naar bed, maar eerst even dit: Omtzigt heeft de handdoek in de ring gegooid. Zooooo teleurstellend. Enfin, morgen meer over mijn vlucht van vandaag, kan ogen niet openhouden.

Woensdag 7 februari

Dagboek: ik heb de meest krankzinnige vlucht van mijn leven gehad. Toen ik gisterochtend op het vliegveld in Malaga was zag ik dat het praktisch stormde in Nederland (nooit naar het weerbericht kijken voordat je gaat vliegen) maar goed, het was te laat om om te boeken. Manmoedig stapte ik dus het vliegtuig in maar bij vertrek kregen we al direct te horen dat we vertraging hadden omdat er vanwege de wind maar 1 baan open was. Dan weet je het wel. Toen we uiteindelijk bij Amsterdam aankwamen kon de daling niet meteen ingezet worden; onze voorganger had namelijk een doorstart gemaakt en we moesten op hem wachten. We bleven dus rondjes vliegen. Uiteindelijk begonnen we aan de daling en die was, achteraf, zeer surrealistisch. We werden heen en weer geschud als ingrediënten in een cocktailshaker en op een gegeven moment hielden we ons allemaal vast aan de stoel voor ons. Het klinkt misschien raar, maar dankzij deze vlucht ben ik nu volgens mij van mijn (lichte) vliegangst af. Want een volgende keer als ik ga vliegen doe ik dat in de wetenschap: erger dan dit wordt het niet, dat is onmogelijk. Denk ik. Toch??