Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Hallo lief dagboek,

Ik heb altijd wel een vraag in mijn hoofd. Of een liedje. Of een dialoog met deze of gene, meestal onze lieve heer, wie dat ook mag zijn. Heel vermoeiend, het is nooit stil, en sommige vragen kunnen me echt bezighouden. Zojuist dacht ik bijvoorbeeld: wat als je contactlenzen draagt, een auto-ongeluk krijgt en in coma raakt. Zouden de hulpverleners dan wel doorhebben dat het slachtoffer contactlenzen draagt en verwijderen ze die dan wel op tijd? Achterlijk om hier überhaupt over na te denken, echt belachelijk. Om een eind te maken aan dit soort discussies in m’n hoofd zeg ik dus meestal maar tegen mezelf: ‘Kalm maar, het zal heus wel goed komen. Uiteindelijk komt het altijd goed.’

Pffff.

Maandag 24 april

Maandagochtend 12.08 uur. Net thuis, was even met pa naar de tandarts. Toen ik hem terugbracht naar Harlinga zong hij in de auto uit volle borst:

‘Die fles die speelt een grote rol

In heel mijn droef bestaan’.

Wordt het trouwens nog eens een keer lente? En wat warmer? Of zijn we nu definitief een poolgebied geworden? OMG, terwijl ik dit zo schrijf realiseer ik me dat het over 8 weken alweer de langste dag is!

Dinsdag 25 april

Vriend P. (de filosoof) belde, hadden het over de wet van Pareto inzake de klimaatdiscussie. ‘Als je 20 procent aanpakt dan heb je 80 procent opgelost’, aldus P. ‘China en India hebben de grootst vervuilende industrie maar daar hoor ik niemand over. In Nederland hebben we een Schiphol, BP, Shell, Tata Steel waar heel wat winst te behalen valt maar nee, we richten ons op de boeren. Tjonge jonge.’

Woensdag 26 april

Haha, droomde dat Rutte vrijwillig was afgetreden. Het idee.

Donderdag 27 april

De Willekeurige Herinnering van de week: Koninginnedag, ergens in de jaren 80. Oma woonde in Harlinga en moe, zus van moe en ik logeerden bij haar in Harlinga. Toen oma middagdutje deed gingen wij het stadje in en bij Het Pypke kregen we bij binnenkomst een oranjebitter. Bij het verlaten van de tent ging tante onderuit, lag moe dubbel van het lachen en schaamde ik me kapot want ik was een tiener en die schamen zich altijd.

Zaterdag 29 april

Etentje bij M. & A., was heel erg gezellig. We waren met z’n achten en hadden het over o.a.:

De politiek (uiteraard).

Het feit dat de grens bereikt is voor wat betreft het eilandbezoek.

Gezonde voeding.

Stephen Hawkins.

De overbevolking.

Man zei: ‘Laten we nu eens stoppen met het geven van subsidie op kindjes. De gedachte is christelijk, door de kerk bedacht. Het geloof wil dat we zoveel mogelijk zieltjes creëren maar vraagt zich niet af of de maatschappij dat wel aankan.’

Hm. Op een dag wil ik toch wel kleinkinderen eigenlijk.

Dinsdag 20.52 uur

Binnenkort is het weer 5 mei, Bevrijdingsdag. Als ik naar het journaal kijk moet er nog heel wat gebeuren in de wereld voordat het voor eenieder Bevrijdingsdag is, zo schrikbarend triest en bedroevend zijn alle berichten. Soms laat ik m’n gedachten de vrije loop over wat ons hier in het Westen te wachten staat maar ik durf de dingen die ik denk niet op papier te zetten uit een soort bijgeloof. Wat als ik dat allemaal opschrijf en het komt nog uit ook? Dan heb ik het gevoel dat ik er deels verantwoordelijk voor ben. Ik schrijf het dus niet op. In plaats daarvan zeg ik sussend tegen mezelf: ‘Kalm maar, het zal heus wel goed komen. Uiteindelijk komt het altijd goed.’