Creativiteit heeft altijd door Astrid haar aderen gestroomd. Ze heeft zich jarenlang verdiept in verschillende kunstvormen maar had het meeste plezier in het werken met glas. Helaas kon ze dit niet lang doen, want in 2019 werd bij haar de spierziekte inclusion body myositis geconstateerd. Ook haar handen werden hier de dupe van. Vingers gaan recht staan en kunnen niet meer krom. Dit was heel moeilijk voor haar. Wat kun je dan nog doen? Is er nog een andere hobby die wel kan?  Toen zei haar man André: “Je hebt nog allemaal pastelkrijt, waarom doe je daar niks mee?"

Ze kwam erachter dat ze dat wel kon doen en ook kon ze nog kwastjes vasthouden voor aquarel schilderen. Daar is ze nu bijna dagelijks mee bezig in haar atelier. Je kunt aan de gevarieerde onderwerpen zien hoe ze zich voelt. Zo registreren haar kleur- en onderwerpkeuzes de verschillende stemmingen die ze ondergaat. Als het moeilijk gaat maakt ze vaak dreigende luchten. Als ze beter in haar vel zit komen bloemschilderijen tevoorschijn. Ze tekent ook meditatief. Eerst mediteren en dan gewoon beginnen met tekenen. Zo is de poster voor deze expositie ontstaan.

Deze expositie laat haar creatieve ontwikkeling zien en signaleert dat je, ondanks een beperking, toch nog veel kunt doen. Ze is iemand met grote wilskracht. “Ik bind desnoods de kwasten of krijtjes vast aan mijn vingers. Voor mij is dit een heerlijke dagbesteding. Ik hoop echt dat iedereen het plezier erin ziet. Ik zou graag ook mensen motiveren. Als het leven wat tegenzit, positief blijven is het beste medicijn.”