Vogelaar in het nauw op Vlieland

De man was op de Hors op zoek naar vogels. Hij verloor de andere vogelaars uit het oog en toen het donker begon te worden, liet zijn richtingsgevoel hem in de steek. Hij voelde dat de grond onder zijn voeten drassig was. Hij was ongeveer bij het ‘nulpunt’, een plek bij de eilanders wel bekend. De bodem is daar zacht, het voelt aan als drijfzand.
De vogelaar wist niet waar hij heen moest om wat steviger bodem onder zijn voeten te krijgen. Hij belandde uiteindelijk in een gebied met onder andere duindoorn en rozebottelstruiken. Hij raakte daar compleet vast en kon geen kant meer uit. Hij belde de politie met zijn mobiele telefoon en vroeg om hulp.

De Vlielander politieauto rukte uit en begon te zoeken. Op een gegeven moment zag de vogelaar de lichten van de politieauto en belde om zijn positie door te geven. Zo kon hij uitleggen hoe de politie moest rijden om hem te bereiken. Dat ging goed, maar ook de politiewagen kwam vast te zitten. De agenten gingen gewapend met snoeischaren te voet verder en hebben de vogelaar uit zijn benarde positie bevrijd.
De politie heeft vervolgens Willem Stel ingeschakeld. Stel heeft de politiewagen met zijn trekker losgetrokken, waarna de redders met de vogelaar terug naar het dorp konden rijden.

De vogelaar was wat blij toen hij weer in het dorp was. Wel vond hij het jammer dat hij, ondanks zijn inspanningen, de Kaspische roodborsttapuit niet heeft gezien. Door zijn hachelijke avontuur heeft hij de veerboot gemist, zodat hij nog een nacht moest overblijven. De twee agenten konden terugkijken op een echte redding; wel zitten vooral hun onderbenen onder krassen en schrammen van de duindoorn.